Перапалоханая дзяўчынка каля адчыненага акна адчайна кліча на дапамогу, злачынца ў масцы спрабуе прабрацца ў чужую кватэру — сюжэты з крымінальнай хронікі, але, на шчасце, не сапраўднай, а ўсяго толькі намаляванай.
Аўтар малюнкаў, курсант першага курса факультэта міліцыі Магілёўскага інстытута МУС Данііл Сакалоў, прызнаецца:
— Я ніколі не займаўся прафесійна маляваннем, але маці заўсёды казала, што ў мяне гэта нядрэнна атрымліваецца. У 13 гадоў я ўдзельнічаў у конкурсе дзіцячых творчых работ Міністэрства адукацыі і прадстаўніцтва Упраўлення Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў «Мы розныя, мы — разам». І мой малюнак перамог.
Згадаць дзіцячыя навыкі будучаму міліцыянеру дапамог праект, які цяпер рэалізуецца ў сценах Магілёўскага інстытута МУС. Курсанты ўдзельнічаюць у стварэнні коміксаў на тэму бяспекі. Дзецям больш цікава ўнікаць у сур'ёзныя рэчы падчас гульні або прагляду мультфільма. І коміксы — гэта якраз тое, што ў такім выпадку трэба.
Першы свой міліцэйскі комікс Данііл намаляваў на, як той казаў, збітую тэму. Злачынца ў выглядзе дабрадзея прапануе дзіцяці цукерку. Бацькі часцей за ўсё перасцерагаюць сваіх малых дачок і сыноў не ўступаць у размовы з незнаёмымі людзьмі — гэта самы распаўсюджаны спосаб увайсці ў давер дзіцяці, каб потым, напрыклад, абрабаваць кватэру. Цяпер курсант выконвае заданне аддзялення прафарыентацыйнай работы, інфармацыі і грамадскіх сувязяў інстытута — стварае комікс пра хлопца, які, спадзеючыся на «лёгкі заробак», узяўся за распаўсюджванне закладак з наркотыкамі. Важна, каб падлеткі ўсведамлялі, якая сур'ёзная адказнасць прадугледжана за падобныя дзеі, лічыць ён. Каб карцінка выглядала якасна, Данііл прынёс з дому графічны планшэт. З яго дапамогай малюнак атрымаецца адразу ў аблічбаваным выглядзе і яго потым не трэба сканіраваць. А яшчэ яго лягчэй размаляваць і захаваць у фармаце і разрозненні, якія спрыяюць больш якаснаму друку.
Данііл — адзін з дзесяці курсантаў, задзейнічаных у важным прафілактычным праекце. Усе яны — адораныя ў мастацкім сэнсе маладыя людзі, якія калісьці вучыліся маляванню або яно было іх хобі. Свае здольнасці яны развіваюць цяпер пад кіраўніцтвам выпускніцы Мінскага інстытута культуры, супрацоўніцы Цэнтра творчасці дзяцей і моладзі «Крынічка» Аляксандры Нейман. Аляксандра прызнаецца, што калі ёй прапанавалі выкладаць маляванне ў інстытуце МУС, яе гэта крыху збянтэжыла. Думала, што будзе цяжэй, але вучні падабраліся здольныя.
— Калі пазнаёмілася з работамі курсантаў, была прыемна здзіўленая, — усміхаецца яна. — Адразу ж задалася пытаннем, як маладыя людзі, якія маюць даволі развітыя мастацкія здольнасці, выбралі такую сур'ёзную прафесію — абараняць людзей ад злачынцаў.
Маляваннем курсанты займаюцца на працягу адной гадзіны сарака хвілін два разы на тыдзень. Аляксандра дапамагае стылізаваць малюнкі пад мульцяшныя ілюстрацыі. Яе галоўная задача — навучыць сваіх выхаванцаў больш простай падачы матэрыялу, каб кожны
з малюнкаў нагадваў рухомы кадр. І такіх кадраў на адну тэму павінна быць як мінімум чатыры. Каб карцінка дакладней перадавала рухі і дзеянні персанажаў, часам даводзіцца звяртацца да рэферэнсаў. Гэты наглядны матэрыял цяпер не праблема знайсці ў інтэрнэце. Курсанты вывучаюць яго, і з кожным урокам рука робіцца ўсё больш упэўненая, а малюнкі атрымліваюцца ўсё больш красамоўныя.
— Фармат карыкатуры набліжаны да дзіцячых мультфільмаў. Дзіця больш адказна ўспрымае інфармацыю, якая перададзена ў малюнку, хай нават і ў наіўным выглядзе, — лічыць мастачка. — Ну а будучыя міліцыянеры лепш разумеюць усю небяспеку для дзіцяці злачынстваў, а значыць, і больш дакладна могуць праз свой мастацкі твор данесці неабходны матэрыял.
У шэрагі міліцэйскіх мастакоў трапілі ўсяго дзве дзяўчыны. Магчыма, гэта тлумачыцца спецыфікай ВНУ, дзе ўсё ж больш хлопцаў.
Аляксандра Вадзянкова, першакурсніца факультэта міліцыі, з дзяцінства любіла маляваць прыроду, у прыватнасці мясціны сваёй малой радзімы — горада Буда-Кашалёва Гомельскай вобласці. Мастачкай не стала толькі таму, што вельмі натхніў на міліцэйскую рамантыку яе дзядзька.
— Ён часта расказваў, якая цікавая і захапляльная яго работа, хоць і, як спяваецца ў той песні, часам вельмі небяспечная і цяжкая, — тлумачыць дзяўчына.
Яна рада, што ў яе з'явілася магчымасць узгадаць сваё дзіцячае захапленне і стварыць нешта карыснае для абранай прафесіі.
— Як будучы інспектар інспекцыі па справах непаўналетніх я стану займацца прафілактыкай правапарушэнняў сярод дзяцей, — кажа яна. — Ёсць задумка галоўным героем наступнага сюжэта зрабіць дзяўчыну-інспектара, якая тлумачыць дзецям Правілы дарожнага руху. А прататыпам будзе мая сяброўка, з якой мы цяпер разам малюем.
Выпускнік Брагінскай дзіцячай школы мастацтваў другакурснік Яўген Уласенка таксама з задавальненнем удзельнічае ў стварэнні коміксаў.
— Калі я ўяўляю, як дзеці будуць глядзець на мае работы і вучыцца правілам бяспечных паводзін, гэта асабліва мяне натхняе і матывуе, — прызнаецца ён.
— У нашым міліцэйскім гуртку няшмат мастакоў, але ўсе яны з задавальненнем займаюцца сваёй справай, — кажа афіцыйны прадстаўнік Магілёўскага інстытута МУС Кірыл Маржанаў. — Пакуль яны робяць толькі першыя крокі ў будучай прафесіі, і вельмі добра, калі яны будуць падыходзіць да яе гэтак жа творча.
Нэлі ЗІГУЛЯ
Фота Марыны ГРАМЫКА
Інтэрв'ю з алімпійскім чэмпіёнам па фехтаванні.
Прафесійна, аператыўна, па-добраму.
