Жонка пасля сняданку, гледзячы чамусьці на мяне:
— Я спадзяюся, мне ў свой дзень нараджэння не давядзецца мыць посуд?
Толькі сабраўся было сказаць, што, вядома ж, не давядзецца, як раптам хтосьці з малодшых:
— А ты, мама, можаш заўтра яго памыць.
Эх, добрыя мае дзеці, калі б усё ў жыцці было так проста...
P.S. Хоць ідэя, безумоўна, выдатная.
* * *
Ідзём з дачкой са школы, я стомлены пасля работы. Раптам дачка:
— Тата, скажы, а чаму ты на работу ходзіш кожны дзень, а заработная плата ў цябе толькі раз на месяц?
Ха, добрае пытанне! А сапраўды — чаму?
Заўтра прыйду з раніцы на работу, пацікаўлюся ў шэфа: што за хрэнь? Так яму і скажу: «Альбо плаціце мне зарплату кожны дзень (можна без прэміяльных), альбо я буду хадзіць на работу раз на месяц — у дзень зарплаты».
Нават цікава, які з двух варыянтаў ён выбярэ.
P.S. А наогул, я гляджу, іх у школе вучаць задаваць правільныя пытанні.
* * *
Прыйшоў у аптэку купіць сіроп ад кашлю для дзіцяці. На пытанне, якія ў іх ёсць сіропы, аптэкарка адказала:
— Ёсць добры галандскі, і ёсць таксама добры, вытворчасці Нідэрландаў. Які прабіваць?
Шчыра кажучы, даўно перада мной не ставілі такіх цяжкіх пытанняў.
Урэшце вырашальную ролю адыграў кошт сіропаў: узяў галандскі, бо ён аказаўся на пару рублёў таннейшы, чым той, які «вытворчасці Нідэрландаў».
P.S. Нідэрланды наогул дарагая краіна. Не тое што гэта, як яе... Галандыя.
* * *
Вера:
— Тата, памятаеш, ты мне неяк абяцаў, што купіш усё, што я захачу?
— Ну, памятаю, і што?
(На самай справе не памятаю, але спрачацца з Верай — сабе даражэй.)
— Дык вось, я вырашыла: выбірай з двух варыянтаў. Першы — хамяк.
— Давай адразу да другога.
— Другі — гэта бурундук.
Та-а-ак, па ходу выбар у таты не багаты...
На ўсякі выпадак удакладняю:
— А тушканчык не падыдзе?
— Тушканчык таксама падыдзе.
(Фух, аж ад сэрца адлягло.)
У выніку ўжо тры варыянты, а значыць, ёсць з чаго выбіраць. (І гэта я яшчэ марскіх свінак не прапаноўваў.)
P.S. А калі сур'ёзна, то гэта быў, мабыць, першы раз у маім жыцці, калі я ў глыбіні душы шчыра парадаваўся таму факту, што ў нас дома ёсць такая бесталковая на першы погляд істота, як кошка.
* * *
Мяне тут спыталі, ці глядзеў я выступленне нейкай дзяўчынкі ў ААН. А нашто мне яго глядзець? Я нейкім чынам сам працую ў ААН і кожны дзень сутыкаюся з выступленнямі ўласных дзяцей: то сын прапануе павышэнне ліміту на кішэнныя выдаткі, то старэйшая дачка выступіць з заявай пра адсутнасць вайфаю, то двайняткі адзіным фронтам запатрабуюць купіць ім хамяка, то малодшая пачне гарлапаніць, пратэстуючы супраць абмежавання на цукеркі і мульцікі (то-бок я ўшчамляю іх правы чалавека). Прычым у маім выпадку прэтэнзіі выказваюцца не да абстрактнага чалавецтва ў цэлым, а да цалкам канкрэтнага яго прадстаўніка. Таму тым, хто ўсур'ёз абмяркоўвае выступленні чужога дзіцяці і робіць з яго далёка ідучыя высновы, магу толькі пазайздросціць: шчаслівыя людзі, заходзьце ў госці.
Павел ХОЛАД.
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».