Пластычная хiрургiя становiцца ўсё больш даступнай i папулярнай сярод беларусак. Якiм аперацыям яны аддаюць перавагу? Што часцей за ўсё мяняюць на твары? У якiх выпадках пластычны хiрург адмаўляе ў аперацыi? Цi з'яўляецца ўзрост перашкодай для пластыкi? Пра гэта i iншае мы пагутарылi з пластычным хiрургам, загадчыкам хiрургiчнага аддзялення медыцынскага цэнтра «ЛОДЭ» Iванам Пласконным.
— Наколькi ў сваiх эстэтычных густах беларускi адрознiваюцца ад жанчын Расii, Еўропы, Амерыкi?
— Калi казаць пра заканадаўцаў моды ў пластычнай хiрургii, то найперш гэта Бразiлiя i iншыя краiны Лацiнскай Амерыкi. Iндустрыя прыгажосцi там атрымала шырокае развiццё ў канцы мiнулага стагоддзя, i гэтыя краiны далi свету вялiкую колькасць выдатных пластычных хiрургаў, якiя распрацавалі шэраг новых методык і аперацый. У Лацiнскай Амерыцы свае этнiчныя схiльнасцi да пэўных мадэляў прыгажосцi — усе, напрыклад, ведаюць, што такое «бразiльскiя ягадзiцы». Бразiльянкi робяць пластычныя аперацыi ў любым узросце. Там iснуе культ прыгожай жанчыны, i яны яшчэ да шлюбу звяртаюцца да паслуг пластычных хiрургаў.
Беларускi, я перакананы, самыя прыгожыя жанчыны ў свеце. I калi разглядаць усходнiх славянак — беларусак, украiнак i расiянак, — то гэта дзяўчаты з падобнымi праблемамi i жаданнямi. I вялiкiх адрозненняў у запатрабаванасцi аперацый няма.
— Якiя з iх беларускi робяць часцей за ўсё?
— На першым месцы — хiрургiя твару i грудзей. Бразiльскiя ягадзiцы ў нас не карыстаюцца вялiкай папулярнасцю. Самыя частыя аперацыi — на павеках, грудзях, носе, а таксама лiпафiлiнг (аднаўленне аб'ёму падскурнай тлушчавай клятчаткi шчок, падбародка i iншага ўласнымi тлушчавымi клеткамi), лiпасакцыя i фэтграфтынг (iн'екцыi ўласных тлушчавых клетак для нязначных змяненняў аб'ёму), абдамiнапластыка. Пры гэтым тыя ж азiяткi аддаюць перавагу хiрургii твару, i там самыя высокапрафесiйныя хiрургi адпаведнага профiлю.
— Што беларускi найчасцей паляпшаюць на твары?
— Аперацыi на твары лiчацца малатраўматычнымi, не патрабуюць значнай рэабiлiтацыi i паказаннi да iх ёсць у кожнай другой жанчыны пасля 40 гадоў. У прыватнасцi, да блефарапластыкi (аднаўлення знешняга выгляду i лiквiдацыі ўзроставых змяненняў i прыроджаных асаблiвасцяў павекаў) i лiпафiлiнгу. У сваёй практыцы я часта сумяшчаю дзве гэтыя аперацыi, бо дзяўчатам, у якiх ёсць паказаннi да блефарапластыкi, патрабуецца i лiпафiлiнг. З узростам тлушч на твары атрафiруецца, твар робiцца худзейшы, апускаецца.
— У якiм узросце да вас прыходзяць жанчыны?
— Пакаленне, якое ў нас без сарамлiвасцi i аглядкi на блiзкiх, калег i сяброў можа пайсцi i зрабiць аперацыю па павелiчэннi грудзей, — гэта 30—35 гадоў. Ужо ў 35—40 на гэта вырашаюцца з цяжкасцю. Жанчын 45—50 яшчэ менш, а старэйшыя за 50 — гэта проста кансерватыўныя з маладосцi натуры, якiя прагнуць у сваiм жыццi нешта памяняць. Цяпер пераважна да хiрургаў прыходзяць 30—35-гадовыя. Яны яшчэ маладыя i прыгожыя, i калi iм будзе 45, яны ўсе будуць нашымi пацыенткамi. Таму ў Беларусi ў пластычнай хiрургii дастаткова вялiкi патэнцыял.
— Хто звычайна прыходзiць павялiчваць грудзi?
— Гэтых жанчын можна падзялiць на тры групы. Першая, i не самая шматлiкая — дзяўчаты, у якiх ад прыроды невялiкi памер. Тут не важны ўзрост — яны прыходзяць у той момант, калi асэнсавалi, што iм гэта трэба, цi разумеюць, што iншымi спосабамi ад комплексаў не пазбавiцца. I, як правiла, многiя з iх пасля аперацыi рэзка мяняюць сваё жыццё — выходзяць замуж, уладкоўваюцца на лепшую работу, пачынаюць сябе любiць, i, адпаведна, мяняецца стаўленне навакольных да iх.
Другая група — жанчыны маладыя, прыгожыя, паспяховыя, але яны ўжо мамы. У iх ёсць каханы мужчына, якога ўсё задавальняе, але хочацца павялiчыць сваю прывабнасць. Гэта жанчыны 35-45 гадоў, самая вялiкая група. Рэч у тым, што апошнiм часам крыху змянiлiся стандарты прыгажосцi. Тон задаюць iнстаграм-мадэлi — на фота нерэальныя прыгажунi з iдэальнымi фiгурамi i тварамi. У жыццi ж, як правiла, аказваецца, што прыгажуня, ад якой у мужчын захоплiвае дыханне, — звычайная дзяўчына з сярэднестатыстычнай знешнасцю. Але не ўсе гэта разумеюць. I дзяўчаты, якiя глядзяць сацсеткi, пачынаюць адчуваць уласную непаўнацэннасць. Тут важна разумець, што ўсе мы ўнiкальныя, асаблiвыя, i на кожны вобраз знойдуцца свае прыхiльнiкi. Да стандартаў прыгажосцi не заўсёды варта iмкнуцца. Ёсць паняцце ювенiльных, падлеткавых грудзей, а ёсць жаночыя грудзi — зусiм iншай формы i тэкстуры, але яны таксама прыгожыя. I часам трэба задаць сабе пытанне: а цi трэба мне штосьці мяняць?
Трэцi тып — гэта дарослыя жанчыны, якiя прыходзяць на пластыку грудзей у сувязi з узроставымi зменамi, гэта жанчыны 55-60 гадоў. I тут ужо ставiцца пытанне не пра павелiчэнне грудзей, а наадварот: жанчына стамiлася ад 6-7-га памеру, бо развiваюцца гiпертрафiя плечавога пояса, астэахандроз, боль у шыi. Сярод iх нямала жанчын, у якiх рэзка змянiлася жыццё — яны сталi багацейшыя, у iх маладзейшы партнёр i трэба адпавядаць.
— Цi ёсць свае трэнды ў пластычнай хiрургii? Цi праўда, што цяпер вялiкi памер не актуальны?
— У свой час, калi толькi з'явiлiся методыкi павелiчэння грудзей, быў бум, усе хацелi большы памер. Цяпер тэндэнцыi змяняюцца. Усё больш з'яўляецца дзяўчат, якiя просяць толькi падцягнуць, а не павялiчыць.
— Танней павялiчыць з дапамогай iмплантаў цi падцягнуць?
— Аперацыя па падцяжцы больш складаная, менш прадказальная па наступствах i вынiках. Гэта 2,5-3 гадзiны напружанай працы. Таму яна атрымлiваецца даражэйшая. Але гэта без улiку кошту iмплантаў, а камплект якасных каштуе ад тысячы еўра.
— Пластычныя аперацыя робiцца адзiн раз на ўсё жыццё цi тыя ж iмпланты з часам трэба мяняць?
— Нiшто ў жыццi не бывае пастаянным, i час нiкога з нас не шкадуе. Чым большыя грудзi мы робiм, тым больш яны iмкнуцца ўнiз. На iмплант сапраўды пажыццёвая гарантыя. Але ёсць рэкамендацыя, што праз 10-15 гадоў —у залежнасцi ад аб'ёму — iх варта мяняць. Знаходзячыся 15 гадоў у агрэсiўным асяроддзi нашага арганiзма, iмплант патрабуе замены на новы або выдалення, каб не ўзнiкла аддаленых наступстваў. Здараецца, што яны i разбураюцца.
Гэтак жа i з iншымi пластычнымi аперацыямi. Пацыенткi часта пытаюць: павекi на ўсё жыццё? Так не бывае. Аперацыi можа хапiць на 10 гадоў, але ж чалавек мяняецца — пад вагой адбываецца гравiтацыйнае апусканне нашых скiвiцы, вачнiц. Косцi мяняюцца, што ўжо казаць пра мяккiя тканкi.
— Цi ёсць пацыенткi, незадаволеныя вынiкам?
— У мяне ёсць пэўны вопыт работы звычайным хiрургам, i выратоўваць жыццё ў нейкiм сэнсе нават прасцей. Калi робiш усё правiльна, то i вынiк, як правiла, добры. У эстэтыцы бываюць розныя сiтуацыi. Пацыент прыходзiць пасля аперацыi, i ты разумееш, што можна было выкарыстаць iншы спосаб аперацыi, i, напэўна, трэба было падцягнуць крышачку вышэй, цi прыбраць больш, цi ўгаварыць на большы аб'ём. А пацыент шчаслiвы i кажа, што ўсё выдатна. Бывае i наадварот: ты бачыш цудоўны вынiк, а чалавек незадаволены. I гэта больш пытанне дааперацыйнага кансультавання. Часам даводзiцца i адмаўляць, калi я разумею, што немагчыма зрабiць так, як хоча пацыент.
— У якiх выпадках найчасцей даводзiцца адмаўляць?
— Часта чалавеку зусiм не патрэбна лiпасакцыя. Для пацыента з ростам 160 см i вагой 130 кг гэта вялiкiя грошы, цяжкая праца хiрурга i вынiк, якi можна атрымаць за два месяцы правільнага харчавання і адэкватных нагрузак. Дастаткова часта даводзiцца адгаворваць ад выпраўлення вушэй. Тут вялiкую дамiнанту мае псiхалагiчная падаплёка. Калi ў пацыента нязначныя адхiленнi ад нормы, то гэта больш псiхалагiчныя праблемы.
Я ў сваёй практыцы карыстаюся прынцыпам: рабiць трэба тое, што падыходзiць чалавеку. Часта прыносяць здымкi з часопiса i просяць зрабiць такi ж нос, але я разумею, што ён не вельмi падыдзе гэтай жанчыне. Аперацыя павiнна быць накiравана на паляпшэнне знешняга выгляду i пазбаўленне ад узроставых змяненняў. Добрая аперацыя — гэта калi пасля яе сябры цi калегi кажуць: «А ты добра выглядаеш, напэўна, добра адпачыла», а не «Паглядзi, яна вусны зрабiла».
— Цi ёсць у вас пацыенты, якiм пастаянна хочацца штосьцi выпраўляць i ўдасканальваць?
— Яны ёсць у кожнага пластычнага хiрурга. Калi пацыент просiць нешта змянiць, i ты бачыш, што праблему можна вырашыць сваiмi навыкамi, i гэта палепшыць сiтуацыю, калi пацыент асэнсоўвае той вынiк, якi атрымаецца, то я буду аперыраваць. Але часта ў такiх людзей бываюць гiперчаканнi. Тут даводзiцца тлумачыць, што яны прыйшлi рабiць павекi, а не амаладжэнне ўсiх вачэй. Бо блефарапластыка вырашае некаторыя пытаннi, але не ўсе. I такiя пацыенты нярэдка атрымлiваюць адмову.
Ёсць людзi з яўным спажывецкiм экстрэмiзмам, i мы ў сваiм асяроддзi iх ведаем. Яны атрымалi вынiк, але кажуць, што ўсё дрэнна, i патрабуюць кампенсацый. Такiм людзям таксама адмаўляеш, каб не папасцiся на iх хiтрыкi, бо любая аперацыя — гэта рызыка. Але нi адзiн доктар не хоча зрабiць горш.
— Пластычныя аперацыi — наколькi гэта рызыкоўна для здароўя?
— Любая аперацыя — гэта рызыка. I кожнага пацыента я папярэджваю, што стапрацэнтнага вынiку не можа гарантаваць нiхто. I рызыкi могуць быць як падчас аперацыi, так i пасля, так i адкладзеныя. Нюансаў, якiя могуць пацягнуць сур'ёзныя змены, шмат. Задача хiрурга — папярэдзiць, расказаць пра гэта, i былi выпадкi, калi пацыенты адмаўлялiся ад аперацыi на этапе перадаперацыйнага кансультавання. Таму ўсе пацыенты, якiя iдуць са мной у аперацыйную, уяўляюць магчымыя наступствы.
— Цi ёсць узроставыя абмежаваннi для пластычных аперацый?
— У эстэтычнай медыцыне асноўным паказчыкам да аперацыi з'яўляецца наяўнасць эстэтычнага дыскамфорту. Прасцей кажучы, гэта нейкая асаблiвасць, з якой некамфортна жыць. I гэта рашэнне ўзважанае, якое прымае толькi паўналетнi чалавек. Усе пластычныя аперацыi выконваюцца пасля 18 гадоў. Найстарэйшы ўзрост не абмежаваны, калi дазваляюць стан здароўя i сродкi. Мая самая ўзроставая пацыентка — 73-гадовая жанчына. Яна, нягледзячы на ўзрост, працавала бухгалтарам на прадпрыемстве, i яе на рабоце вельмi цанiлi, не адпускалi на пенсiю. Яна захацела палепшыць знешнi выгляд, зрабiць блефарапластыку. Праблем са здароўем не было — нi высокага артэрыяльнага цiску, нi лiшняй вагi, а вось праблема з павекамi была. Усё выправiлi, i жанчына засталася задаволенай вынiкам.
— Што мяняюць у сабе беларускiя мужчыны?
— Колькасць мужчын, канешне, павялiчылася ў апошнiя гады, бо яны таксама пачынаюць даглядаць сябе. Але iх усё роўна няшмат. З падцяжкамi твару ў мяне асабiста не было нiводнага пацыента, блефарапластыку робяць адзiнкi, прычым так, каб нiхто не западозрыў, што была аперацыя, — толькi прыбраць «мяшкi». Звяртаюцца пацыенты з гiнекамастыяй — павелiчэннем грудных залоз. Асаблiва гэта актуальна для хлопцаў да 30 гадоў, яны займаюцца ў трэнажорнай зале, прымаюць стымулюючыя дабаўкi. Пасля 40 прыходзяць мужчыны для лiпасакцыi.
Нярэдка даводзiцца выконваць уралагiчныя эстэтычныя аперацыi. Дарэчы, знешнi выгляд для мужчын другасны, а больш важны функцыянальны аспект. Гэта, напрыклад, лiпафiлiнг палавога члена — павелiчэнне за кошт тлушчавых клетак. Робяцца эстэтычныя аперацыi пры гiпертрафii скуры машонкi, выступаннi вен, для змянення формы галоўкi (уводзяцца фiлеры). Магчыма сёння i фалапратэзаванне, калi, скажам, у дастаткова маладога мужчыны пасля раку прастаты страчана функцыя. Але гэта нятанна. У Беларусi гэтыя аперацыi не папулярныя ў тым лiку з-за свайго кошту.
Алена КРАВЕЦ
Мерапрыемства праводзіцца на добраахвотнай аснове.
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
