Каранцін і анлайн-рэжым

Свае карэктывы ў дзейнасць нацыянальна-культурных аб’яднанняў горада Нарвы ўнеслі каранцінныя абмежаванні, якія дзейнічалі ў Эстоніі. Але жыццё ў суполках прадаўжаецца.

Тэматычную літаратурна-музычную кампазіцыю, прысвечаную вызваленню Нарвы ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, падрыхтавала тамтэйшая Беларуская суполка “Сябры”. Пра тое напісаў у Фэйсбуку актывіст суполкі Віктар Байкачоў, змясціў і свае фотаздымкі з імпрэзы, якая праходзіла 25 ліпеня ў Доме Народаў. Ганаровымі гасцямі яе былі дыпработнікі Амбасады Беларусі ў Эстоніі, Генконсульства Расіі ў Нарве, прадстаўнікі царквы, дэпутацкага корпуса й мэрыі. Аўтар кнігі “Нарва в огне”, гісторык Святлана Вардзі распавяла, як праходзіла вызваленне Нарвы Чырвонай арміяй, а нарвскія школьнікі выканалі песні пра вайну. Мяркуючы па здымках, мела слова ў кантэксце літаратурна-музычнай кампазіцыі таксама й Людміла Аннус — яна ўзначальвае суполку “Сябры”.

У часе вызвалення Нарвы 25-26 ліпеня 1944 года праявілі сябе войскі генерала Івана Фядзюнінскага. Страты Чырвонай арміі ў тых баях былі вялікія: 4685 чалавек забітымі, памерлымі ад ран і прапалымі без вестак, звыш 18 тысяч параненымі. Глянуўшы ў інтэрнэт, мы даведаліся: з лістапада 1940-га й на пачатку Вялікай Айчыннай палкоўнік (з 12 жніўня 1941-га генерал) Фядзюнінскі быў камандзірам стралковага палка, раскватараванага ў Брэсце й Ковелі. Полк паспяхова вёў абарончыя баі, у якіх будучы генерал быў паранены: яго самалётам даставілі ў Маскву ў шпіталь. Пазней войскі пад камандаваннем генерала ўдзельнічалі ў многіх бітвах. Камандуючы 11-й арміяй, генерал удзельнічаў і ў Гомельска-Рэчыцкай аперацыі (10-30 лістапада 1943 года). Пэўна, за тыя заслугі генерал Фядзюнінскі быў ушанаваны як Ганаровы грамадзянін Гомеля.

З допісаў Віктара Байкачова мы даведаліся, што тая ж літаратурна-музычная кампазіцыя, трохі змененая, паказана была 30 ліпеня ў Нарвскім доме апекі, з якім даўно ў беларусаў ёсць супраца. Дабрачынную акцыю “Сябры” з сябрамі зладзілі для пажылых людзей, якія жывуць там пастаянна. У многіх з іх ёсць праблемы са здароўем, і яны маюць патрэбу менавіта ў такім доглядзе.

Віктар Байкачоў падтрымаў нашу ідэю: наладжваць інтэрнэт-масты з суполкамі беларусаў у замежжы. Напісаў, што ў час каранцінных абмежаванняў з-за каранавіруса ў Эстоніі праходзяць круглыя сталы нацыянальных суполак у рэжыме відэаканферэнцый. Што яны з Людмілай штотыднёва праводзілі відэасустрэчы з актывістамі суполкі. Каштоўны досвед! Нават любімымі рэцэптамі гатавання страў нарвіцяне абменьваліся з сябрамі — пра тое мы пачыталі ў Фэйсбуку. Скажам, Аляксандра Собалева гатавала дранікі: паказвала, расказвала, ішлі тут жа цітры па-эстонску. Відэаролік так удала падрыхтаваў Віктар Байкачоў, што многім захацелася дранікаў тых пакаштаваць. Тройчы ладзіліся й відэаканферэнцыі кіраўнікоў “Сяброў” з кіраўнікамі беларускіх суполак з Прагі, Мюнхена, Неапаля, Клайпеды, Вісагінаса, Калінінграда. Прычым, дадае Віктар, некаторыя нават чокаліся — праз манітор — бакаламі з віном.

Дзякуем за падтрымку, Віктар! Будзем з часам асвойваць новыя ІТ-тэхналогіі. Хоць, праўда, жывых зносін яны не заменяць, ды й віно сябра “з манітора”, відаць, не рассмакуеш...

Іван Ждановіч