І будуць ісці дажджы... 12 кастрычніка памёр Юрка Голуб

Не стала сярод нас, жывых, вялікага беларускага паэта, які сціпла і годна жыў і працаваў у Гродне, не стала мастацкага летапісца і творцы з планетарным паэтычным мысленнем... 12 кастрычніка памёр Юрка ГОЛУБ.

Светлы чалавек, з усмешкай на твары, якая, здавалася, прысутнічала ў яго заўсёды, ён быў здольны з вышыні свайго таленту аглядаць усе часы, быў здольны ахапіць усю Айчыну і яе клопаты. Калі сёння кажуць, што нашы дзесяцігоддзі — не час для паэзіі, то я веру, што вялікую, сапраўдную паэзію, шчырае яе ўспрыманне чытацкай грамадою вернуць якраз вершы Юркі Голуба і роўных, блізкіх яму паэтаў.

Неяк так склалася, што ў якасці мастацкага сімвала, архетыпу, вобраза паэт часта выкарыстоўваў дождж і ўсе словы, што яго характарызуюць. Першая кніга (выдадзеная ў 1969-м, калі паэту, пэўна, яшчэ не было і 22 гадоў) — «Гром на зялёнае поле». Другі зборнік — праз шэсць гадоў — «Дрэва навальніцы». А былі ж яшчэ: «Сын небасхілу», «Поруч з дажджом»...

Гродзенскі літаратуразнавец, чалавек высокай мастацкай культуры, кандыдат філалагічных навук Аляксей ПЯТКЕВІЧ так сказаў пра паэзію Юркі
Голуба: «...вершам паэта ўласцівы вострае адчуванне драматызму сучаснасці, шчодрасць душэўнага самавыяўлення, валоданне сваім творчым голасам, непаўторнай манерай пісьма, якая вызначаецца лаканічнасцю, багатай асацыятыўнасцю, яркай метафарычнасцю, натуральнасцю рытміка-інтанацыйнага прамаўлення».

Родам Юрка Голуб з Гродзеншчыны, з вёскі Горна, што ў Зэльвенскім раёне. Паўвека яго жыцця прайшло ў Гародні, Гродне. Працаваў на тэлебачанні, у абласной газеце «Гродзенская праўда». Выдаў некалькі нумароў рэгіянальнага літаратурнага часопіса «Галасы».

У асобе Юркі Голуба прыкметная яшчэ і наступная акалічнасць — ён з тых мастакоў слова, чыя прысутнасць, творчая дзейнасць у тым ці іншым рэгіёне бачыцца знакавай, шматзначнай. Менавіта дзякуючы ў многім асобе Юркі Голуба Гродна лічыцца літаратурным цэнтрам, які поўніцца рознымі мастацкімі фарбамі.

Мікола БЕРЛЕЖ