Трывалыя шыпы

Унікальная архітэктурная практыка Кітая прайшла выпрабаванне часам.

У старажытным Кітаі існавала вельмі загадкавае рамяство, якое дазваляла трывала замацоўваць хатнюю мэблю і будынкі без адзінага цвіка і клею. Гэта рамяство называецца шыпавае злучэнне, перадае «Жэньмінь жыбаа» анлайн».

У кітайскай мове гэта гучыць як «сунь маа» — гэта спосаб злучэння дэталяў (звычайна драўляных) шляхам шчыльнага устаўленым у адтуліны (пазы) фігурных выступаў у гэтых дэталях — шыпоў. Пазы — выпуклыя дэталі (кіт. — «сунь»), шыпы — увагнутыя дэталі ( «маа»). Такая практыка была асноўным метадам канструкцыі будынкаў, мэблі і іншага абсталявання ў старажытным Кітаі, яно разглядалася ў якасці «моста» і «сувязі» ў традыцыйнай драўлянай мэблі.

Гэта мастацтва тонкай перапрацоўкі дрэва. Яшчэ 7 тысяч гадоў назад тэхналогія шыпавага злучэння была зафіксавана ў канструкцыях дамоў першабытных людзей, а таксама была асноўным метадам ў старажытных імператарскіх збудаваннях. Пры мэтазгодным выкарыстанні таких злучэнняў дзве драўляныя канструкцыі можна шчыльна змацаваць.

Пры праектаванні канструкцый у старажытнасці людзі імкнуліся раўнамерна размяркоўваць сілу на кожны драўляны брус, у больш складаных злучэннях драўляны блок злучаўся ў розных напрамках і пад рознымі кутамі. Такім чынам можна было эканоміць на матэрыяле, а таксама гарантаваць трываласць канструкцыі, у гэтым выяўляецца, канцэпцыя старажытных людзей аб «адзінстве прыроды і чалавека».

Тэхналогія злучэння шыпоў таксама ўяўляе імкненне да балансу. Гэта адпаведнасць выпуклых і ўвагнутых дэталяў. Унікальная тэхналогія прайшла выпрабаванне часам.</p>

Прэв’ю: russian.people.com.cn