На зіму галасы фантанаў сціхлі: гуллівыя вадзяныя струменьчыкі з маразамі не сябруюць. Але самі фантаны незаўважанымі не застаюцца, бо майстры стваралі іх, каб заўжды цешыць людзей прыгажосцю, услаўляць жыццядайны рух. Калі сцюжа спыняе гэтую імклівую плынь, увасобіць яе можна па-іншаму — так зрабілі праекціроўшчыкі фантана на беразе Свіслачы каля мінскага парка імя Горкага. Там, дзе ў летнія дні з-пад зямлі ўзляталі зіхатлівыя струмені, у зімовы час ззяюць-пераліваюцца тысячы маленькіх лямпачак, нагадваючы аб харастве летняй воднай феерыі.
Усярэдзіне Купалаўскага сквера славуты фантан з фігурамі дзяўчат-чараўніц патанае ў зімовых прыцемках. Не ў гаваркую плынь летняй ракі, а ў маўклівы снег апускаюць «купалінкі» свае святаянавыя вянкі, каб дазнацца з варажбы: калі вернецца вясна, калі зноў ажывуць фантаны...
Яўген ПЯСЕЦКІ
Фота аўтара
Сёння жанчыны ўжо радзей глядзяць у свой пашпарт.
Дзяцінства — найлепшая краіна.
