Вакальны ансамбль беларускай песні з Клайпеды рыхтуецца святкаваць 15‑гадовы юбілей
Больш за 15 гадоў жывуць у творчасці ўдзельнікі гурта “Купалінка”, што дзейнічае пры беларускай суполцы “Крыніца” ў Клайпедзе. Калектыў добра вядомы ў гэтым ды іншых гарадах Літвы, ён выступаў і ў Беларусі, Латвіі (Ліепая, Вентспілс, Елгава) ды Эстоніі (Нарва і Тамміку). Ад самага пачатку Валянціна Снігур — нязменная кіраўніца гурта, і з ёй у творчасці Марыя Каляда й Зоя Маскалёва. Трохі пазней, як далучылася да іх Віда Аўраменка, у рэпертуары “Купалінкі” з’явіліся й літоўскія песні.
Саліруюць у гурце Ірына Сімачова ды Алеся Шчэрбіна, цяпер ёсць і мужчыны: Аляксандр Царагародцаў і тры Юрыі: Разумілаў, Лявонаў і Міхеенка. З іх прыходам таксама паднавіўся рэпертуар гурта, у якім цяпер 16 самадзейных артыстаў. А за прыгожыя сцэнічныя строі ўдзячны ўсе Беларусі-Бацькаўшчыне, якая ў тым вельмі паспрыяла. Пабачыць выступленні “Купалінкі” можна часцей за ўсё на святах, што ладзяцца беларускай суполкай Клайпеды на штогадовых фэстах і святах: гэта “Купалле”, “Калядкі”, “Дні культуры Беларусі ў Клайпедзе”. Ёсць яшчэ й яркае, непаўторнае свята “Вечарына з «Купалінкaй»”: сёлета, дасць Бог, пройдзе яно ў дзявяты раз.
“Купалінка” — гурт вядомы і ў Беларусі: лаўрэат міжнароднага конкурсу “Песні памежжа” (ладзіцца ў Гярвятах, Астравецкі раён Гродзеншчыны), двойчы выступаў на фэсце “Дняпроўскія галасы ў Дуброўне” (Віцебшчына). Паўдзельнічаў у рэспубліканскім свяце “Дажынкі” (Ліда, Гродзеншчына), Другім фэсце мастацтваў беларусаў свету (2014, Мінск). А салісткі Валянціна Снігур і Марына Бусыгіна годна выступілі ў 2011‑м на міжнародным конкурсе дуэтаў у Палацы культуры МТЗ (Мінск).
Штогод з 2005‑га “Купалінка” ўдзельнічае ў фэсце “Свята беларускай песні ў Літве”. Поспехі артыстаў заўважаны, адзначаны прызамі, дыпломамі ад Упаўнаважанага па справах рэлігій і нацыянальнасцяў Беларусі, арганізатараў 3‑га фестывалю “Сіла славянскіх сэрцаў” і “Дняпроўскія галасы ў Дуброўне”, ёсць падзякі ад дырэктара Дэпартамента нац-меншасцяў Літвы, ад мэраў Клайпеды, Шауляя, Палангі. А Валянціна Снігур за грамадскую дзейнасць адзначана каштоўным падарункам (гадзіннік) і Падзякай ад дырэктара Дэпартамента нацменшасцяў Літвы, Падзякай ад Міністра культуры Беларусі за плённую працу, выдатныя творчыя дасягненні ды высокае прафесійнае майстэрства.
Кожны год ансамбль выступае як шанаваны госць на розных канцэртах, імпрэзах па запрашэнні рускай і татарскай суполак горада, выступае на юбілеях і нацыянальных святах, што ладзяць польская, латышская, армянская ды азербайджанская суполкі. Прычым беларусы нават выконваюць песні гэтых сяброў на іх нацыянальных мовах. Помніцца многім і выступленне “Купалінкі” — з вялікім поспехам! — у Канцэртнай зале Клайпеды 22 сакавіка 2015 года: так адзначаліся 10‑я ўгодкі гурта. Меркавалася, што і ў 2020‑м будзе не менш яркі юбілейны канцэрт у Клайпедзе, але за-за каранавірусу, каранціну ён перанесены на сёлетнюю вясну. Магчыма, гэта будзе сакавік. Запланаваны канцэрт і ў Каўнасе. Маем надзею, што песеннае жыццё “Купалінкі” прадоўжыцца ўсім на радасць.
Наталля Ляпешка, Ірына Бяляева, г. Клайпеда, Літва
Фота з архіва гурта
Дарэчы. На адной паласе бачым дзве “Купальнікі”, яркія творчыя гурты. І ў Аргенціне, у Буэнас-Айрэсе энтузіяст беларускай культуры Эдуарда Пеннісі стварыў пры клубе “Дніпро” ансамбль “Купалінка” (гл.: “Сябры з‑за акіяна” — ГР, 28.01.2010). Цяпер устаноўлена, што аўтар знакамітай песні “Купалінка” — Уладзімір Тэраўскі, які быў родам з‑пад Слуцка: з вёскі Раманава (цяпер Леніна). Мяркуецца, што ўпершыню “Купалінка” прагучала ў 1921‑м як фрагмент музычнага суправаджэння спектакля “На Купалле” паводле п’есы Міхася Чарота ў Першым тэатры беларускай драмы (цяпер Купалаўскі тэатр у Мінску). Спектакль меў вялікі поспех, у 20‑я гады вытрымаў больш за 400 паказаў — і песня “пайшла ў народ”: якраз 100 гадоў назад. Уладзімір Тэраўскі быў аўтарам музыкі да вялікай колькасці спектакляў, да таго ж дырыжорам, фалькларыстам, царкоўнаслужыцелем. Не раз падвяргаўся рэпрэсіям, расстраляны 10 лістапада 1938 года.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».