Знізіць рызыку многіх хранічных захворванняў, якія з'яўляюцца асноўнымі прычынамі смерці, дапаможа багатая на садавіну і агародніну дыета. Да такой высновы прыйшлі навукоўцы з Гарвардскай медыцынскай школы.
Яны прааналізавалі даныя звыш двух мільёнаў чалавек, за чыім здароўем назіралі на працягу доўгага часу. Акрамя таго, у добраахвотнікаў удакладнялі харчовыя звычкі. Усяго спецыялісты абагульнілі даныя прыкладна з 30 навуковых работ, якія збіраліся па ўсім свеце, — ад Аўстраліі да Паўночнай Амерыкі.
Даследаванне паказала, што даўжэй за іншых жывуць людзі, у штодзённы рацыён якіх уваходзяць па тры порцыі агародніны і па дзве — садавіны. У сярэднім у гэтых людзей на 12 працэнтаў ніжэйшая рызыка смерці ад сардэчна-сасудзістых захворванняў у параўнанні з людзьмі, якія ўжывалі па дзве штукі фруктаў або агародніны ў дзень.
Акрамя таго, навукоўцы высветлілі, што аматары агародніны і садавіны на дзесяць працэнтаў радзей паміралі ад раку і на 35 працэнтаў радзей — ад рэспіраторных захворванняў.
Аўтары даследавання адзначылі, што максімальнага эфекту для здароўя можна дасягнуць, дадаўшы ў рацыён капусту, салату, шпінат і іншыя ліставыя культуры, а таксама моркву. Самым карыснымі фруктамі з'яўляюцца тыя, у якіх утрымліваюцца бэта-карацін і вітамін С, напрыклад, цытрусавыя. Між тым бульба, гарох і кукуруза, а таксама фруктовыя сокі на працягласць жыцця не ўплываюць.
Жанчыны з больш высокім узроўнем тлушчу больш абароненыя ад рызыкі смерці з-за сардэчных захворванняў у параўнанні з тымі, у каго яго менш. Пра гэта гаворыцца ў публікацыі выдання Journal of Amerіcan Heart Assocіatіon.
Навукоўцы з Каліфарнійскага ўніверсітэта прааналізавалі даныя нацыянальнага апытання аб стане здароўя ў перыяд з 1999 да 2014 года і ацанілі інфармацыю пра больш чым 11 тысяч чалавек ва ўзросце ад 20 гадоў. Іх падзялілі на чатыры групы па камплекцыі. У першай знаходзіліся людзі з нізкай мышачнай масай і нізкім утрыманнем тлушчу, у другой — з малой колькасцю мышцаў і вялікім працэнтам тлушчу. У трэцяй групе былі тыя, у каго назіралася вялікая мышачная маса і нізкае ўтрыманне тлушчу. У апошнюю ўвайшлі людзі з вялікай мышачнай масай і высокім утрыманнем тлушчу. Пасля гэтага навукоўцы для кожнай з катэгорый разлічылі каэфіцыенты смяротнасці ад захворванняў сэрца.
Даследчыкі вызначылі, што смяротнасць ад захворванняў сэрца ў жанчын з вялікай мышачнай масай і вялікім утрыманнем тлушчу ў арганізме на 42 працэнты ніжэйшая ў параўнанні з тымі, у каго мышцаў і тлушчу было мала. Але ў жанчын з вялікай мышачнай масай і малым утрыманнем тлушчу не было асаблівых пераваг перад тымі, у каго абодва паказчыкі апынуліся нізкімі.
Сярод мужчын з вялікім утрыманнем тлушчу і высокай мышачнай масай рызыка смерці ад сардэчных захворванняў была ніжэйшая на 26 працэнтаў, чым у тых, у каго па абодвух крытэрыях былі нізкія значэнні. Малая колькасць тлушчу і высокая мышачная маса ў мужчынскім арганізме змяншалі рызыку смерці ад праблем з сэрцам на 60 працэнтаў.
Навукоўцы адзначылі, што атрыманыя даныя падкрэсліваюць важнасць фізіялагічных адрозненняў паміж жанчынамі і мужчынамі пры разглядзе складу цела і рызыкі смерці ад захворванняў сэрца.
Васьміногі маюць некалькі фаз сну. Часопіс іScіence апублікаваў адпаведнае даследаванне навукоўцаў з Федэральнага ўніверсітэта Рыу-Грандзі-ду-Нортэ ў Бразіліі.
У матэрыяле ўдакладняецца, што ў васьміногаў ёсць фазы павольнага сну, калі яны застаюцца нерухомыя і бясколерныя, а таксама фазы хуткага сну, падчас якой паддоследныя васьміногі цямнелі і іх прысоскі на шчупальцах скарачаліся. Цыкл паўтараўся кожныя 30—40 хвілін, а фаза хуткага сну займала ўсяго каля 40 секундаў.
Для даследаванняў былі ўзяты чатыры дарослыя васьміногі, за сном якіх назіралі спецыялісты. Каб праверыць глыбіню іх сну, навукоўцы ўключалі ім відэа з плаваючым крабам і пастуквалі малатком па акварыуме.
Калі васьміногі засыналі, яны паводзілі сябе абыякава ў адносінах да таго, што адбывалася вакол іх, і не рэагавалі на стымулы так інтэнсіўна, як падчас няспання.
Даследчыкі лічаць, што васьміногам могуць сніцца простыя сны, якія дапамагаюць ім упарадкаваць успаміны.
Навукоўцы Расійскага федэральнага ядзернага цэнтра — Усерасійскага навукова-даследчага інстытута тэхнічнай фізікі вынайшлі прыладу для барацьбы з хуткаснымі беспілотнікамі, вынікае з дакумента, апублікаванага на сайце Распатэнта.
Паводле апісання, сістэма складаецца з ракеты з блокам навядзення, якая дастаўляе ў раён знаходжання беспілотніка па меншай меры адзін кантэйнер з размешчанай у ім сеткай-пасткай з прымацаванымі па вуглах грузамі, якія расцягваюць гэтую сетку і забяспечваюць захоп дрона. Прылада таксама змяшчае блок пеленгацыі.
Па словах распрацоўшчыкаў, існуючыя сёння ў Расіі аналагічныя праекты пастак для дронаў неэфектыўныя для захопу хуткасных беспілотных лятальных апаратаў, здольных здзяйсняць складаныя манеўры. «Неабходна дагнаць цэль зверху і з узгодненай адносна яе хуткасцю «запусціць» сетку-пастку, што з'яўляецца вельмі цяжкім і затратным па часе працэсам. За гэты час цэль можа знікнуць», — прыводзіць тэкст рэферата патэнта «РІА Навіны».
У сваю чаргу спецыялісты ядзернага цэнтра маюць намер вырашыць дадзеную задачу шляхам павелічэння пачатковай хуткасці грузаў з прымацаванымі выцяжнымі стропамі, звязанымі з сеткай-пасткай, шляхам падаўжэння кідальных ствалоў пры вылеце з іх грузаў.
У цяперашні час распрацоўваецца дакументацыя да вырабу, запланаваны выраб і папярэднія выпрабаванні доследных узораў комплексу барацьбы з хуткаснымі дронамі. Адзначаецца, што яго працаздольнасць пацверджана разлікамі.
Знойдзеная пад Екацярынбургам у 1890-х гадах старажытная статуя пад назвай «Шыгірскі ідал» аказалася старэйшая за Стоўнхэндж. Пра гэта паведаміла газета The Daіly Maіl.
Спецыялісты ў 1990-х гадах правялі радыевугляродны аналіз і прыйшлі да высновы, што ідалу 9750 гадоў. У 2018 годзе эксперты падлічылі, што статую вырабілі 11 600 гадоў таму. Цяпер жа даследаванне паказала, што выразанай з лістоўніцы постаці можа быць яшчэ на 500 гадоў больш.
Такім чынам, Шыгірскі ідал аказаўся старэйшым не толькі за Стоўнхэндж, але і за Егіпецкія піраміды. Як нагадвае сайт kp.ru, піраміда Хеопса была пабудавана каля чатырох тысяч гадоў таму.
Шыгірскі ідал быў знойдзены ўральскімі золаташукальнікамі на адным з тарфяных балот у раёне Екацярынбурга ў 1894 годзе. Знаходку вывучалі мясцовыя археолагі і вызначылі, што гэта статуя вышынёй у 3-5 метраў, пакрытая абстрактнымі ўзорамі і выявамі дэманічных твараў і рук.
На думку расійскіх і нямецкіх навукоўцаў, постаць выразалі ў канцы апошняга ледніковага перыяду або ў пачатку галацэну — сучаснай геалагічнай эпохі.
Як адзначыў археолаг Томас Тэрбергер з Гетынгенскага ўніверсітэта Германіі, падчас стварэння ідала адбываліся сур'ёзныя кліматычныя змены, у прыватнасці, з-за змянення пейзажу. Таксама змяніліся ўзоры і малюнкі жывёл, намаляваных у пячорах і высечаных на скалах. Спецыяліст выказаў здагадку, што гэта быў спосаб дапамагчы людзям справіцца са складанымі прыроднымі ўмовамі, з якімі ім давялося сутыкнуцца. Вось дык вытрымка!
Сяргей СТАРЫНАЎ
Фота pixabay.com
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».