Вы тут

Аляксандр Лукашэнка: Чым далей сыходзяць у гісторыю падзеі ВАВ, тым больш велічным паўстае перад намі подзвіг нашых дзядоў


Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка 9 мая па традыцыі прыняў удзел ва ўрачыстых мерапрыемствах у гонар Дня Перамогі, перадае БелТА.


Кіраўнік дзяржавы ў Мінску ўсклаў вянок да манумента Перамогі

Да помніка таксама былі ўскладзены вянкі і кветкі ад прадстаўнікоў структур дзяржкіравання, грамадскіх аб’яднанняў, дыпламатычнага корпуса, ветэранаў, духавенства. Аляксандр Лукашэнка і ўсе прысутныя на плошчы Перамогі ўшанавалі памяць загінулых герояў хвілінай маўчання.

Кіраўнік дзяржавы цёпла пагутарыў з ветэранамі, кіраўнікамі дыпламатычных місій, якія прынялі ўдзел ва ўрачыстасцях.

Ветэраны ўсе ўсталі са сваіх месцаў, вітаючы кіраўніка дзяржавы, хоць ён настойліва прасіў гэтага не рабіць. «Бачу, што здаровыя. Малайцы, трымайцеся!» — сказаў Прэзідэнт, адзначаючы настойлівасць ветэранаў.

«І вы трымайцеся!» — сказаў адзін з іх у адказ.

«Куды дзявацца ... А вы нам патрэбныя, вы нам патрэбныя жывыя!» — падкрэсліў беларускі лідар.

Ветэраны падзякавалі Прэзідэнта, што ён абараніў Беларусь, а некаторыя нават бадзёра запэўнілі, што самі, нягледзячы на ​​гады, гатовыя хоць зараз устаць ў строй.

«Вы нават не турбуйцеся. Мы нічога не баімся. Мы проста паказваем, хто ёсць хто. Нам складана, таму што мы іх не бачым. Нашы ветэраны, якія яшчэ жывыя і здаровыя, яны хоць бачылі ў твар сваіх ворагаў. Мы часам іх не бачым, — сказаў Аляксандр Лукашэнка. — Галоўнае, каб вы жылі. Вы нам патрэбны як апора, каб мы ў сябе верылі. І, шчыра кажучы, нам жа сорамна перад вамі не ўтрымаць тое, што вы нам падарылі».

Прэзідэнт пажадаў ветэранам здароўя, пацікавіўся, ці робяць яны прышчэпкі ад COVID-19. «Зрабіце на ўсялякі выпадак», — параіў ён.

Кіраўнік дзяржавы таксама падышоў і павітаў іншых удзельнікаў і гледачоў на мерапрыемстве, асабліва маленькіх дзяцей, якія выступалі ў хоры.


«Чым далей сыходзяць у гісторыю падзеі ВАВ, тым больш велічным паўстае перад намі подзвіг нашых дзядоў»

«Мы зноў, як і раней, сустракаем пераможны май, які ў далёкім 45-м мінулага стагоддзя прынёс свабоду беларусам і ўсім братнім народам нашай неабсяжнай краіны — Савецкага Саюза. Чым далей сыходзяць у гісторыю гераічныя і трагічныя падзеі Вялікай Айчыннай вайны, тым больш велічным і грандыёзным паўстае перад намі ахвярны подзвіг нашых дзядоў і прадзедаў — тых, хто выратаваў чалавецтва ад заняволення і знішчэння», — сказаў Аляксандр Лукашэнка.

Кіраўнік дзяржавы падкрэсліў, што гэта была эпахальная бітва за жыццё на зямлі, за захаванне чалавечага роду, Вялікая Перамога дабра над сусветным злом.

«Мы схіляемся перад гераізмам і стойкасцю воінаў-франтавікоў, партызан, падпольшчыкаў і працаўнікоў тылу, без якіх немагчымая была б перамога. Вы, што загінулі ў баях, памерлыя ад ран, паважаныя ветэраны, падарылі нам нязгаснае святло Вялікай Перамогі, пуцяводную зорку, якая будзе вечна свяціць многім пакаленням беларусаў, надаючы сілы для нашага стварэння, для нашага руху наперад і толькі наперад, нягледзячы ні на якія праблемы і цяжкасці. Ім было складаней. І яны сёння глядзяць адтуль на нас, і ў іх адно нямое пытанне: выстаім мы ці не? Выстаім! Беларусь славіць герояў-ветэранаў і заўсёды будзе памятаць ваш подзвіг», — заявіў Прэзідэнт.

У краіне таксама схіляюцца перад самаадданай працай тых, хто, вярнуўшыся на папялішчы родных гарадоў і вёсак, уздымаў краіну з руін, адзначыў Аляксандр Лукашэнка. «Нам было цяжэй за ўсіх, таму што на гэтай зямлі не засталося нічога і нікога, акрамя жанчын, дзяцей, інвалідаў і знясіленых салдат, якія вярнуліся з фронту. Мы аралі і сеялі, выкарыстоўваючы жаночую і дзіцячую працу. Нават коней не засталося. Мы ніколі не забудзем, што мільёны нашых суайчыннікаў склалі галовы на палях бітваў, згінулі ў лагерах смерці, былі павешаны, расстраляныя ці закатаваныя ў гестапаўскіх засценках. Мы гэта памятаем, а тым, хто забыўся — нагадаем, — падкрэсліў ён. — Нізка схіляем галовы перад памяццю тых, хто загінуў. Смуткуем аб ветэранах, якія пайшлі ад нас».

Падчас цырымоніі кіраўнік дзяржавы прапанаваў ушанаваць памяць герояў хвілінай маўчання.


«Свет павінен ведаць і памятаць пра трагедыю беларускага народа»

«Сёння мы павінны адкрыта гаварыць, што беларусы ў гады Вялікай Айчыннай вайны ўпершыню ў сваёй гісторыі сутыкнуліся з масавым і планамерным знішчэннем мірнага насельніцтва. Гэта на руках фашыстаў, паліцаяў і іншых калабарантаў кроў тысяч і тысяч нявінных ахвяр: жанчын, старых і дзяцей», — сказаў Аляксандр Лукашэнка.

Прэзідэнт падкрэсліў, што свет павінен ведаць і памятаць пра трагедыю беларускага народа. «І мы будзем гэтую тэму падымаць на самы высокі міжнародны ўзровень, каб яны памяталі і не забывалі, — заявіў кіраўнік дзяржавы. — І няхай спадчыннікі нацыстаў нават не мараць, што калі сыдуць апошнія сведкі генацыду беларускага і іншых народаў, з імі сыдзе гістарычная праўда».

«Дарагія ветэраны, вас вельмі няшмат засталося, але вы павінны памятаць і, сыходзячы ад нас, перадаць тым, хто на нас сёння глядзіць адтуль: мы ніколі не здрадзім вашаму подзвігу і нікому не дазволім адабраць у нас вашу Вялікую Перамогу. Тым больш мы нікому не дазволім зганьбаваць усё тое, што вы зрабілі ў сваім жыцці, абараніўшы Еўропу ад карычневай чумы», — запэўніў кіраўнік дзяржавы.

Аляксандр Лукашэнка адзначыў, што яшчэ жывыя дзеці вайны, якія на свае вочы бачылі, як гітлераўскія ізуверы, прыслужнікі-паліцаі палілі іх маці, братоў і сясцёр, як катавалі і вешалі патрыётаў, як забівалі немаўлятаў. «Іх галасы гучаць сёння, і мы захаваем кожны з іх у дакументах, кнігах, фільмах. Нас не будзе, але іх сведчанні абавязкова пачуюць будучыя пакаленні. Гэтая праўда будзе жыць заўсёды!» — падкрэсліў Прэзідэнт.


Каб захаваць Беларусь і яе незалежнасць, беларусам трэба яшчэ больш згуртавацца»

«Вялікая Перамога — адна з самых грандыёзных падзей у гісторыі беларускага народа, а подзвіг нашых воінаў — сімвал мужнасці, патрыятызму і чалавечнасці. Прыклад згуртаванасці, дружбы і братэрства людзей розных перакананняў і веры. Невычэрпная крыніца магутнай стваральнай духоўнай энергіі, якая так неабходная нам сёння — у Год нашага адзінства», — заявіў Аляксандр Лукашэнка.

Прэзідэнт падкрэсліў: каб захаваць Беларусь, яе суверэнітэт і незалежнасць, беларусам трэба самае простае — быць побач, згуртавацца. «Так, як гэта зрабілі савецкія воіны ў грозныя гады вайны і пасля яе, калі аднаўлялі разбураны і спалены дашчэнту вялікі бацькоўскі дом. Трэба ўсімі сіламі ўмацоўваць адзінства народа, каб нашы дзеці, унукі і праўнукі, свята захоўваючы гераічную спадчыну продкаў, заўсёды жылі і працавалі ў прыгожай, мірнай і абавязкова шчаслівай краіне», — сказаў кіраўнік дзяржавы.


«Марачы аб глабальным панаванні, сучасныя нэакаланіялісты наўмысна сеюць нацыянальную варожасць»

Кіраўнік дзяржавы адзначыў, што кожны год 9 мая беларусы прыходзяць да манумента Перамогі, працягваюць традыцыю сустрэч франтавікоў і партызан ля Вечнага агню і іншых памятных месцаў.

«Сёння я задаюся пытаннем, як і вы: ці маглі героі вайны тады падумаць, што праз 80 гадоў іх дзецям і ўнукам давядзецца змагацца за праўду аб Вялікай Перамозе, за права ўшаноўваць у гэты святы дзень воінаў-пераможцаў? Гэта неймаверна, што ў той час, калі мы клапоцімся аб захаванні памяці, паслядоўнікі акупантаў і іх паслугачоў папракаюць нас у мілітарызме, праслаўленні вайны. Нас, нашчадкаў тых, якія не прыйшлі з вайны. Падаплёка іх відавочная. Марачы аб глабальным панаванні, сучасныя нэакаланіялісты наўмысна сеюць нацыянальную варожасць, плодзяць крывавыя канфлікты на планеце і зноў спрабуюць апрануць моладзь у карычневую ўніформу. Робяць усё, каб мы забыліся подзвіг нашых дзядоў і страшную праўду пра вайну», — заявіў Аляксандр Лукашэнка.

Менавіта таму, падкрэсліў Прэзідэнт, беларусам навязваюць сцягі і гімны, зняслаўленыя супрацоўніцтвам з гітлераўскімі забойцамі, замест знакаў Вялікай Перамогі, міру і стварэння.


«Пакуль наша пакаленне жывое, Беларусь заўсёды будзе стаяць намёртва»

«Я разумею: пасля тых падзей, якія прайшлі ў мінулым годзе, і таго, што нам абяцаюць у гэтым годзе, мы некалькі, шчыра кажучы, перанапружылі наша грамадства. Можа, хтосьці залішне турбуецца аб міры і бяспецы. Можа, хтосьці наогул перастаў у гэта верыць. Дык вось, я зараз звяртаюся да вас — тых, хто не верыць. Запомніце: пакуль наша пакаленне жыва, Беларусь заўсёды будзе стаяць намёртва! Мы будзем жыць. Мы будзем жыць на сваёй зямлі. І я клянуся вам у гэтым святым месцы, што мы ніколі не дазволім глядзець на нашу зямлю з пагардай. Тую зямлю, якую вы адстаялі ў гады ліхалецця і адваявалі. Мы будзем яе абараняць, чаго б нам ні каштавала», — падкрэсліў Аляксандр Лукашэнка.

Прэзідэнт таксама звярнуўся да тых, «хто насцярожыўся ў сувязі з апошнімі падзеямі»: «Нават не думайце і не хвалюйцеся за будучыню сваіх дзяцей, унукаў і за сваю будучыню. Мы зробім усё, каб над нашай зямлёй ззяла такое сонца, як сёння, і было блакітнае неба. Мы зробім усё, каб маладыя мамы і таты са сваімі дзеткамі ў любы час сутак маглі выйсці на вуліцу і прайсціся па сваёй зямлі, як гэта было заўсёды. Так будзе, я вам абяцаю. Я клянуся, што так будзе!»

«І я хачу, каб нас пачулі не толькі ў Беларусі, але там. Вы ведаеце, хто», — дадаў кіраўнік дзяржавы.

Па матэрыялах БелТА

Фота БелТА


«Хочацца, каб вы збераглі, тое, што мы адстаялі»

Беларускія ветэраны падзяліліся ўспамінамі аб вайне

Галоўныя героі ўрачыстых мерапрыемстваў, прысвечаных Дню Перамогі, безумоўна, — ветэраны. У парадных мундзірах, з медалямі, светлымі вачыма і шчырымі ўсмешкамі — у гэты дзень яны выглядаюць асабліва шчаслівымі. Хоць і прызнаюцца, для іх гэта свята — са слязамі на вачах.

Грыгорый Вахонь прайшоў не толькі Вялікую Айчынную вайну, але ўдзельнічаў і ў савецка-польскай вайне. «Прызваны я быў у 1944 годзе. У 17 гадоў мы ўжо былі прызыўнікамі. А дагэтуль праходзіў падрыхтоўку ў ваенкамаце, вывучыў усю стралковую зброю. Калі мяне забралі ў запасны полк перад фронтам я ўжо быў выдатным стралком з вінтоўкі, з аўтамата і асабліва з кулямёта. Мы падпускалі ворагаў блізка і стралялі з кулямёта, яны разгубліваліся. Я быў партызанам да вызвалення Беларусі. А потым удзельнічаў у японскай вайне, усю Манголію прайшоў. І ўсё пакінуў на полі бою», — расказвае ветэран.

Сваімі рукамі каваў перамогу і Васіль Шышоў, ганаровы старшыня ветэранскай арганізацыі горада Мінска, кавалер ордэна пашаны. Ён упэўнены, у тыя часы быў важны кожны чалавек: «У гады я вайны працаваў у палку сувязі. Прымаў данясенні ад пастоў, якія былі за лініяй фронту і паведамлялі нам на галоўны пост у Ленінградзе, колькі нямецкіх самалётаў перасяклі мяжу, іх месцазнаходжанне. І па маім данясенні вырашалі, што з імі рабіць. Я з аўтаматам не хадзіў, але выконваў вельмі адказную задачу. Мяне прызвалі з 9 класу, яшчэ 17 гадоў мне не было. Фронт да нас не дайшоў 50 кіламетраў. А ваенкамат баяўся, што немцы зоймуць наш населены пункт і падлеткаў адправяць у Германію, таму нас прызвалі са школьнай парты. Настаўнік фізікі быў граматны чалавек і калі пачалася вайна, ён вучыў з намі азбуку Морзе і мяне ўзялі ў полк сувязі, дзякуючы гэтаму, — расказвае дзядуля, — Наша пакаленне многае перажыла, пасля вайны не здымаючы гімнасцёрак аднаўлялі эканоміку і краіну, і перадалі вашаму пакаленню. І хочацца каб вы гэта збераглі».

Тамара Вішнякова на фронце не была, але цалкам спазнала увесь жах Вялікай Айчыннай вайны — перажыла 900 дзён блакады Ленінграда. Яна і сёння памятае тыя страшныя дні з голадам, холадам, захворваннямі. З яе сям’і выжала толькі тры чалавекі, а загінулі — восем. Тамара Сямёнаўна расказала журналістам, як звязаны Беларусь і блакада Ленінграда: «Я шмат праводжу ўрокаў мужнасці. І расказваю такі момант, які не ўсе ведаюць. У 1940 годзе 15 тысяч беларускіх хлопцаў было адпраўлена ў Ленінград для атрымання прафесіі токара, зваршчыка, слесара. І ў 1941 яны збіраліся на канікулы, а тут вайна. І гэтыя 15 тысяч хлопчыкаў стаялі ў станка, дапамагалі рабочым. І з 15 тысяч беларусаў засталося жыць толькі 3 тысячы. У 1996 годзе гэтым хлопчыкам паставілі помнік побач з Піскароўскімі могілкамі ў Санкт-Пецярбургу. Хто калі там будзе, калі ласка, палажыце кветкі». 

Аляксандр Іўс і Антоль Жарыкаў — дзеці вайны. Але, хоць непасрэднага ўдзелу яны не прымалі, цалкам адчулі, што такое вайна, якую яны ведаюць па ўласным вопыце, а не па кнігах і фільмах. Таму 9 мая для іх — святы дзень. Ветэраны адзначаюць, што цяжка словамі перадаць, наколькі важнае для іх гэта свята і што яны адчуваюць у гэты дзень.

Удзельнікі вайны, якія пайшлі з жыцця, 9 мая таксама былі побач з удзельнікамі святочных мерапрыемстваў, дзякуючы сваім дзецям і унукам. Галіна Жарыкава прыйшла ўскласці кветкі да манументу Перамогі разам з партрэтам бацькі Фёдара Кашчаева. «Мой бацька — афіцэр-кавалерыст. Ён вёў салдат ў бой за Радзіму, за Сталіна. Бацька дайшоў да Берліна. Для мяне 9 мая — гэта святы дзень. Мама мая была ўрачом на фронце. Сёння я зранку паехала ў храм, заказала малебен, прыехала дадому, узяла партрэт і паехала ўскладваць кветкі да вечнага агню. Для нас гэта святое», — адзначыла жанчына.

У кожнага з іх свая вайна — на фронце, у акупацыі, у блакадзе. Але ў кожнага з іх адно пажаданне — берагчы мір і не дапускаць таго, праз што ім прыйшлося прайсці.


Каментарый у тэму

Каментарый у тэму

«Гэты подзвіг будуць памятаць усе пакаленні»

Старшыня Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Уладзімір АНДРЭЙЧАНКА расказаў журналістам, як вайна закранула яго сям'ю. «На жаль, у жывых няма ўжо маіх бацькоў, цесця, цешчы — яны ўсе былі ўдзельнікамі Вялікай Айчыннай вайны. Дзядуля ў мяне пахаваны ў Белгародскай вобласці, на жаль, пабываць там не давялося. Мой родны дзядзька, брат бацькі, пахаваны ў Літве, у вёсцы Рудаміна на брацкіх могілках. І там я быў некалькі разоў...

9 мая для нас святы дзень. Я хачу сказаць, што колькі б часу ні прайшло, гэты подзвіг, мужнасць і гераізм нашага народа, дзядоў, прадзедаў усе пакаленні будуць памятаць. І наша задача — шанаваць гэту памяць, не дапусціць перапісвання гісторыі і самае галоўнае — мацаваць магутнасць сваёй краіны сваёй працай. І галоўнае — гэта адзінства народа і каб мы заўсёды, у любой сітуацыі былі моцныя».

«Яны нас не падвялі ў 1941—1945, і мы іх не падвядзём»

Для члена Канстытуцыйнай камісіі Аляксея ТАЛАЯ 9 Мая — сакральны святочны дзень. «Мой дзед — ветэран Вялікай Айчыннай вайны, чалавек, дзякуючы якому я сёння жыву і нягледзячы на ўсе хітраспляценні лёсу змог выстаяць, змог працягнуць свой шлях, нарадзіць чацвярых дзяцей, займацца спортам, дасягаць поспехаў. Усё дзякуючы нашым святым людзям, нашым продкам. І мы павінны не дазволіць забраць у нас Перамогу. Пакуль мы дыхаем, мы будзем адстойваць гэтую Перамогу. Яны на нас зверху глядзяць і вераць, што мы іх не падвядзём, як яны не падвялі ў 1941—1945 гадах», — падкрэсліў Аляксей.

Валерыя СЦЯЦКО

Выбар рэдакцыі

Рэгіёны

Сок з дастаўкай і з ледзяшамі: на Брэстчыне пачаўся сезон нарыхтоўкі бярозавіку

Сок з дастаўкай і з ледзяшамі: на Брэстчыне пачаўся сезон нарыхтоўкі бярозавіку

Як мы бярозавік куплялі на гандлёвай пляцоўцы лясгаса і ў лясніцтве

Культура

Анатоль Ярмоленка: Нас натхняе беларуская паэтычная класіка

Анатоль Ярмоленка: Нас натхняе беларуская паэтычная класіка

Творчая вечарына народнага артыста Беларусі прайшла ў адной з мінскіх гімназій.