Егер Смалявіцкага аддзялення Беларускага таварыства паляўнічых і рыбаловаў Уладзімір Краснагурцаў кожны дзень аб'язджае тэрыторыю паляўнічых угоддзяў, а яны ў яго — вакол вёскі Бабі Лес. Егерскія клопаты ў гэты восеньскі час немалыя: падрыхтаваць на зіму падкормачныя пляцоўкі для аленяў, ласёў і казуль, засеяць рапсам для іх паляны, нарыхтаваць сухое зерне розных гатункаў. З надыходам цёмнага часу сутак Уладзімір Фёдаравіч заводзіць свой надзейны «Мінск» і наведвае куточкі, дзе пасвяцца і сапернічаюць паміж сабою высакародныя алені і ласі — у рагатых цяпер самы час гону, таму егер вартуе іх ад браканьераў. Болей за 10 гадоў Уладзімір Краснагурцаў на гэтай неспакойнай і клопатнай пасадзе. Перад гэтым амаль сорак гадоў працаваў мантажнікам-высотнікам на будоўлі, паўстагоддзя быў брыгадзірам, будаваў аэрапорт «Мінск-2», футбольную арэну ў Барысаве, аб'екты па ўсёй краіне.
— І ўсё-такі родная старонка паклікала назад — у бацькоўскую вёску, знайшлася і праца па душы, — кажа жыхар Бабяга Леса.
Анатоль КЛЯШЧУК
Фота аўтара
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
Ідэнтычнасць праз спадчыну.
