У мінулую суботу ў сталіцы паўночнага рэгіёна краіны не было сезоннага кірмашу харчовай прадукцыі. У гэты дзень тут праводзілася выстаўка-кірмаш ад устаноў адукацыі Віцебскай вобласці «Восеньскі карагод». Старажылы пра такую акалічнасць ведаюць. Дыслакацыя — каля Лядовага палаца спорту. Тут можна купіць вырабы навучэнцаў і студэнтаў па вельмі прывабных цэнах. І галодным таксама не застанешся, бо рэалізоўваюць тое, што ўстановы адукацыі сельскагаспадарчага профілю вырошчваюць на сваіх агародах, у садах, ёсць і іншая прапановы. Таму можна і па ежу.
Традыцыйны восеньскі кірмаш у Віцебску цяпер ладзіцца амаль кожную суботу насупраць будынка ратушы — сімвала абласнога цэнтра (на вуліцы Леніна). Некалькі гадоў таму яго праводзілі і ў раёне канцэртнай залы «Віцебск», дзе арганізоўваюць папулярныя мерапрыемствы падчас «Славянскага базару ў Віцебску». Цяпер паралельна з «ратушным кірмашом» аналагічныя арганізоўваюць у аддаленых ад цэнтра раёнах. Напрыклад, на Пралетарскай плошчы.
Аднак закупіцца і зразумець, што па чым, можна і на пастаянным месцы продажу сезонных прадуктаў — «Смаленскім рынку». Знаходзіцца ён недалёка ад плошчы Леніна, батанічнага саду, Віцебскай абласной філармоніі, ТРК «Віцебск».
Дарэчы, пра энергетыку наведвання гэтага месца. На кірмашы мы любім хадзіць з-за элементу непрадказальнасці. Што там прапануюць і па якой цане? Заўсёды ёсць надзея, што будзе танней, чым на паліцах у крамах. Дарэчы, уласнае назіранне: на стацыянарным базары прадукты можна набыць трохі танней, чым на часовым сезонным кірмашы. Сам люблю хадзіць на рынкі бліжэй да закрыцця — у надзеі на дадатковыя зніжкі.
Яшчэ рынак — магчымасць выпадковай прыемнай сустрэчы, нагода пасядзець у кавярні напрыканцы дня, нагаварыць кампліменты прывабнай гандлярцы... Але гэта тэма для іншай публікацыі.
Наконт таго, што ў канцы рыначнага дня пакупнік можа атрымаць бонусы — праўда. Наўрад ці раней пачуеце фразу тыпу: «Калі дакладна зараз возьмеце, бо, бачыце, я збіраюся сыходзіць, танней будзе на...»
Ужо не ведаю, чым спадабаўся даме, якая прадавала апенькі, але прапаноўвала купіць невялікае вядро спачатку за 5 рублёў, праз прыкладна хвіліну — ужо за 3. Пры гэтым сцвярджала, што раніцай бралі па 10 і дзякавалі.
Выбар грыбоў быў багаты. Я купіў лісічкі ў гандляркі сістэмы спажывецкай кааперацыі па добрай цане: каля 12 рублёў за кіло.
Калі на вулічных кірмашах цэны прыкладна аднолькавыя, то на стацыянарных за некалькі соцень метраў яны могуць адрознівацца ўдвая. У прыватнасці, заўсёды купляю зеляніну ў ларку, які належыць фермерскай гаспадарцы. Там пятрушка каштуе 60—70 капеек, у перакупшчыкаў, якія недалёка, — рубель. Розніца цэн на бульбу працэнтаў на дваццаць і больш. У мінулую суботу яе на віцебскім базары прадавалі па 80 капеек — 1,20 рубля (гэта тыя з цэн, што кінуліся ў вочы). Агуркі ў сярэднім каштавалі 3,5 рубля. Прадавалі і за 3,3 рубля, і трохі больш — 3,7 рубля. Перац — 2—2,5 рубля за кіло.
Яблыкі можна было купіць за 1,5 рубля кіслае, салодкае — за 2—2,9 рубля. Грушу прапаноўвалі за 5,8—5,9 рубля за кілаграм (але можна было знайсці і па 4 рублі!). Вінаград куплялі па 4 рублі за кіло, персікі — 4,7 рубля. За кіло ківі ў сярэднім прасілі 6,5 рубля, гранат часцей за ўсё прадавалі за 7 рублёў, мандарын — за 6,5 рубля, нектарын — за 4,5—7 рублёў (чаму такая вялікая разбежка — пытанне адкрытае). Фундук прапаноўвалі за 12,5 рубля за кіло, грэцкія арэхі — 9,5 рубля. Лімон — за 6,5 рубля.
Мёду — не вельмі багаты выбар лакацый, і ў сярэднім 0,5 літра каштаваў 10 рублёў.
Кавун можна было купіць за 1 рубель, дыню — 2 рублі за кіло. Для параўнання: каля дома, дзе карпункт «Звязды», дыню прадавалі за 2,7 рубля. А, па меркаванні жыльцоў, цана павінна быць меншая, чым на рынку. Тым больш што ў маім выпадку да базару пешшу хвілін пяць.
Аляксандр ПУКШАНСКІ
Фота аўтара
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Амаль тысяча дзвесце чалавек сабраліся, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
