У Віцебскай вобласці ўзровень зарэгістраванага беспрацоўя застаўся на леташнім — каля 0,3 %. На ўліку каля 1,2 тысячы чалавек. Дарэчы, гэта на чатырыста меней, чым год таму. Паводле інфармацыі Галоўнага статыстычнага ўпраўлення Віцебскай вобласці, у эканоміцы заняты парадку 472,4 тысячы чалавек. Назваць тых, хто не ў гэтым спісе, лішнімі язык не паварочваецца, бо традыцыйна вакансій у некалькі разоў больш, чым беспрацоўных.
Па інфармацыі на 1 кастрычніка колькасць апошніх знізілася ў дзевятнаццаці раёнах вобласці з 21-го, тое самае — у гарадах Віцебску і Наваполацку, не змянілася — у Бешанковіцкім раёне, павялічылася — у Шумілінскім.
У рамках рэалізацыі Дзяржаўнай праграмы «Рынак працы і садзейнічанне занятасці» на 2021—2025 гады ў студзені-верасні 12,7 тысячы чалавек працаўладкаваныя, 83 беспрацоўных атрымалі субсідыю для арганізацыі ўласнай справы, больш за 2,5 тысячы чалавек прынялі ўдзел у аплатных грамадскіх працах. Была арганізавана адаптацыя да працоўнай дзейнасці сарака інвалідаў. Каля трыццаці сем'яў беспрацоўных перасялілі на новае месца жыхарства і працы.
У вольны ад вучобы час працавалі каля чатырох тысяч хлопцаў і дзяўчат. Каля 380 чалавек былі накіраваныя на навучанне па запатрабаваных прафесіях. Сярод апошніх: швачка, кіроўца аўтамабіля, кантралёр-касір, кухар, прадавец, цясляр, слесар-рамонтнік, слесар па рамонце аўтамабіляў, электрагазазваршчык.
Пастаянным попытам карыстаюцца бухгалтары, інжынеры, медыцынскія сёстры, урачы. У сельскай мясцовасці запатрабаваныя трактарысты, аператары машыннага даення, жывёлаводы, ветурачы, заатэхнікі.
Сярод новых магчымасцяў зарабляць — догляд састарэлага чалавека ў замяшчальнай сям'і. У Віцебскай вобласці каля пяцідзесяці замяшчальных сем'яў. Як адзначылі ў Камітэце па працы, занятасці і сацыяльнай абароне аблвыканкама, гэта добрая альтэрнатыва стацыянарным формам сацыяльнага абслугоўвання. Яна дазваляе адзінокім пажылым людзям, інвалідам як мага даўжэй пражываць у звыклых хатніх умовах у сем'ях, якія клапоцяцца пра іх.
У замяшчальнай сям'і самотны чалавек атрымлівае неабходны догляд і клопат. Памочнік, дарэчы, можа працаваць або вучыцца, аднак не ў шкоду клопату аб падапечным. У дваццаці замяшчальных сем'ях па рашэнні мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў памочніку выплачваецца ўзнагароджанне ў сувязі з ажыццяўленнем догляду адзінокіх інвалідаў І групы, якія страцілі здольнасць самаабслугоўвання.
Аб узроўні заробкаў у Прыдзвінскім краі можна меркаваць па абвестках на сайце абласной газеты «Віцебскія весці», дзе размешчана каля 6 тысяч вакансій, у тым ліку каля 80 — за дзень. Сярод свежых — рабочы рытуальных паслуг у Оршы. Яму гатовы плаціць 500—600 рублёў у месяц. А выхавальніку інтэрната полацкага кадэцкага вучылішча — каля 440 рублёў. Мантажнік будаўнічых канструкцый у віцебскім домабудаўнічым камбінаце можа разлічваць на заробак ад 1000 рублёў. У прадпрыемстве «Віцебскжылпраект» кандыдату на пасаду начальніка архітэктурна-будаўнічага аддзела абяцаюць 10 000 рублёў. Нагадаю, у сярэдзіне жніўня аршанскае ТАА «Цыліндэрс-Бел», якое займаецца вытворчасцю бясшвовых стальных балонаў высокага ціску, шукала кіраўніка з веданнем англійскай і чэшскай моў на заробак 6,2 тысячы рублёў у месяц. Аб'ява і цяпер актуальная. Відавочна, што на пасады з высокімі заробкамі цяжка знайсці кандыдатаў, якія адпавядаюць патрабаванням наймальніка.
Яшчэ адно назіранне: імідж Віцебшчыны як рэгіёна, адкуль працоўная сіла ўцякае праз празрыстую з Расіяй мяжу, бадай, перастае адпавядаць рэчаіснасці. Гісторыі пра падманы пры аплаце працы за мяжой, дрэнныя ўмовы работы, пандэмія паўплывалі на змяншэнне колькасці гастарбайтараў. Прайшлі гады, калі адчувалася вострая праблема ў пытанні працаўладкавання ў рэгіёне.
Аляксандр ПУКШАНСКІ
Прэв’ю: pixabay.com
А разам з імі навучанне, сацпакет і нават жыллё.
Беларусь — адзін з сусветных лідараў у галіне здабычы і глыбокай перапрацоўкі торфу.
«Мы зацікаўлены, каб да нас прыязджалі».
