Пасля расстання ён усё пакінуў былой жонцы... Многія, мабыць, чулі пра такія жыццёвыя гісторыі. Часцей, вядома, маёмасць дзеляць: хутка і добраахвотна або пакутліва і доўга праз суды. Але здараюцца і іншыя сітуацыі. Так, летась Вярхоўны суд Расіі дазволіў мужу прэтэндаваць на... заробак жонкі пасля разводу. («— Цябе наогул што-небудзь цікавіць, акрамя грошай?» — «Так». — «Што?» — «Дзе яны?») Раней жыхарка Масквы высветліла, што частку заробку ёй недаплацілі, і звярнулася ў суд. Ёй пералічылі прыкладна тры мільёны рублёў, а таксама яшчэ больш як 500 тысяч рублёў кампенсацыі за затрымку. Пры гэтым муж і жонка ўжо развяліся, але былы муж вырашыў, што палова грошай належыць яму. У выніку ён падаў на экс-жонку ў суд — зрабіў гэткі «падарунак». («— Чаму ты ўсім кажаш, што ажаніўся са мной дзеля вялікага пасагу? За мяне ж нічога не давалі». — «Ну, трэба ж неяк апраўдвацца, чаму я зрабіў такі выбар».) Вярхоўны суд адзначыў, што маёмасць, нажытая мужам і жонкай падчас шлюбу, з'яўляецца іх сумеснай уласнасцю. Суды ўсіх папярэдніх інстанцый не ўлічылі, што працоўная дзейнасць здзяйснялася менавіта ў такі перыяд.
Хлопец пасля расстання запатрабаваў у жыхаркі Екацярынбурга больш за 600 тысяч рублёў. Вядомы фітнес-трэнер падаў іскавую заяву праз год пасля іх разрыву з дзяўчынай. Ён запатрабаваў грошы за тыя два гады, што яны сустракаліся і жылі ў яе іпатэчнай кватэры. («Каханне — гэта цудоўнае пачуццё. Кахайце, нікога не слухайце, не верце плёткам і давярайце каханым. Але кватэру афармляйце на сябе».) І нават вярнуць сродкі на манікюр, ежу і пракладкі... У пары ўсё пачыналася добра, але ў выніку дзяўчына вырашыла, што ім з маладым чалавекам не па дарозе, маўляў, той «не падарунак». «Ён сышоў з велізарнай крыўдай і злосцю на мяне за тое, што я з ім так паступіла». («— Ты мяне расчараваў». — «Гэта я яшчэ не стараўся».) У іскавай заяве пазначана, што сродкі за іпатэку на кватэру, дзе яны жылі, хлопец даваў у доўг. А значыць, мае права вярнуць іх. Патлумачыў ён матывацыю тым, што, маўляў, «гэта ж было агульнае жыллё, наша агульная кватэра, я таксама ўкладваўся, вярні мне мае грошы». («— Чаму ты рассталася са сваім хлопцам? Вы ж два гады разам здымалі кватэру?» — «Ага, толькі нядаўна высветліся, што гэта яго ўласнае жыллё».)
Пецярбуржац адсудзіў у былой сяброўкі амаль мільён рублёў за падораную машыну. Дагавор куплі-продажу быў аформлены на дзяўчыну. Першапачаткова яна паведаміла, што сама заплаціла, але пісьмовых доказаў не прадставіла. Затым пецярбуржанка сцвярджала, што грошы былы хлопец ёй падарыў. Аднак і гэтага не змагла даказаць. («Жонка спытала, калі мы ўжо, нарэшце, купім лыжачку для абутку, і сапсавала сабе сюрпрыз на дзень нараджэння».) А той факт, што мужчына ўнёс грошы за яе аўтамабіль, не кажа, што ён зрабіў тое бязвыплатна, у дар ці з мэтай дабрачыннасці. Мужчына прызнаўся, што да гэтага часу кахае адказчыцу, аднак папрасіў вярнуць яму грошы за машыну. («Вопыт — гэта тое, што атрымліваеш, не атрымаўшы таго, што хацеў».)
А што ў нас? Летась пісалі пра тое, што мужчына, адбываючы пакаранне па папярэднім прысудзе, пазнаёміўся ў інтэрнэце з дзяўчынай. У іх склаліся блізкія адносіны, неаднаразова судзімы абяцаў ёй стварыць сям'ю і выехаць разам за мяжу. Выходзіць, падарыў іншаму чалавеку надзею на змены ў жыцці? («— А чаму вы разышліся з ёй?» — «Яна два месяцы казала: «Ты мяне не любіш...» — «І што?» — «Што, што... Пераканала!») А потым пад выглядам перадачы грошай службовым асобам папраўчай установы нібыта ў мэтах свайго вызвалення ён пераканаў пацярпелую перавесці яму амаль 18 тысяч рублёў, якія патраціў. («— Святлана, хочаш, я падару табе ўсё: неба, зоркі, Месяц, увесь свет...» — «Сярожа, а што, грошай зусім няма?») За што атрымаў пяць гадоў у калоніі строгага рэжыму і штраф — пракуратура Маскоўскага раёна сталіцы падтрымала ў судзе дзяржабвінавачанне. А 64-гадовы мінчанін зрабіў яшчэ прасцей: украў ювелірныя ўпрыгажэнні ў жонкі, якія, магчыма, сам жа ёй і дарыў. («— Не ведаю, што падарыць сваёй дзяўчыне на 8 Сакавіка: кветкі завянуць, мабільнік зламаецца». — «Дык падары шарык ад падшыпніка! Арыгінальна і не зламаецца!») Пярсцёнкі ён здаў у ламбард, а грошы прапіў. Чым не «падарунак»?
Многія, мабыць, памятаюць і эпічны выпадак з акварыумам у гомельскім гіпермаркеце. 23-гадовы жыхар Брагінскага раёна ў гандлёвым аб'екце зрабіў прапанову дзяўчыне. А тая ў адказ выкінула пярсцёнак у акварыум з жывой рыбай. («— Дарагі, давай аформім нашы адносіны!» — «Ну, нясі гірлянды і дожджык!») Хлопец папрасіў прадаўца прынесці сачок, каб дастаць залатое ўпрыгажэнне, але ў выніку чакаць дапамогі не стаў: сам палез у ваду. («А ўсё пачалося з вяселля. Ён надзеў пярсцёнак не на той палец, не на тую руку і не на тую жанчыну».) У выніку маладога чалавека аштрафавалі за дробнае хуліганства. Свой учынак ён потым растлумачыў тым, што заробак у яго невялікі, а ўпрыгажэнне каштавала яму грошай. Ну, тут, думаю, не мела рацыі дзяўчына, можна ж было проста адмовіць хлопцу. Дарэчы, сышлі з гіпермаркета яны разам. Цікава, чым у іх усё скончылася? («— Мы расстаёмся!» — «Мог бы хоць прыгожа неяк сказаць». — «Мне надакучыла тануць у тваіх вачах».) Аказваецца, і так бывае ў жыцці..
Кастусь ХАЦЕЛАЎ-ЗМАГЕЛАЎ
У парадку дня — зацвярджэнне Канцэпцыі нацбяспекі і Ваеннай дактрыны.
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
