Агляд часопіса: лютаўскі «Нёман». Вядомыя і маладыя

У лютаўскім нумары літаратурна-мастацкага часопіса «Нёман» (выходзіць на рускай мове) прадстаўлены творы паэзіі і прозы як вядомых пісьменнікаў краіны, так і маладых аўтараў. Як тых, хто піша на рускай мове, так і беларускамоўных — зразумела, у перакладзе на рускую мову.

Пачнём агляд з тых імёнаў, хто параўнальна нядаўна ўвайшоў у літаратурна-мастацкую плынь. «Нёман» друкуе аповесць Максіма Іванова «Астравы, аблакі». Пачатак інтрыгоўны: «Калі суддзя зачытаў мне смяротны прысуд, я нічога не зразумеў, таму што перакладчыка не знайшлі...» Пагадзіцеся, інтрыга прымушае не адступіцца ад чытання, дачытаць твор да апошняга радка. Упэўнены, што не пашкадуеце. У другім нумары сіламі творчай моладзі прадстаўлены праект «Малады перакладчык». Адзін верш Уільяма Уілфрэда Кэмпбела з англійскай мовы пераклала Юлія Пучыла. Змешчаны ў раздзеле і пераклады твораў празаіка Маргарыты Латышкевіч і паэтэсы Іны Фраловай — з беларускай.

Тыя, хто добра ведае сучасную беларускую літаратуру, павінны не абмінуць і падборку вершаў Алеся Бадака, якія пераклала з беларускай мовы Таццяна Ляйко. Уражвае асабліва наступны верш вядомага паэта — «Мора Герадота». Алесь Бадак — творца, які шукае сутнаснае, імкнецца зазірнуць за далягляды, каб разабрацца ў рэчах філасофскага і разам з тым выразна жыццёвага, прыкладнога характару. Паэзія гэтага майстра — напружанае чытанне, падобнае на дарогу, у якую варта выпраўляцца неаднойчы, каб спасцігнуць сэнс, адкрыць нешта новае... Нагадаем, што параўнальна нядаўна найлепшыя вершы Алеся Бадака асобнай кнігай — пад назвай «Уладар ветру» — пабачылі свет у Выдавецкім доме «Звязда».

У другім нумары — пачатак рамана Анатоля Рэзановіча «Калі ўсплывуць залатыя апосталы». Прачытаўшы ўсе старонкі, якія змешчаны ў лютаўскім «Нёмане», вы будзеце з нецярпеннем чакаць сакавіцкага выпуску часопіса і, адпаведна, завяршэння рамана. Чытанне новага твора вядомага празаіка прынясе вам асалоду, разуменне таго, што і ў сучаснай беларускай прозе ставяцца вострыя маральна-філасофскія пытанні зносін чалавека з часам. Шкада, што пра творчасць А. Рэзановіча мала піша літаратурна-мастацкая крытыка, якая зараз, здаецца, не дужа даганяе сучаснасць.

Мемарыяльнымі з'яўляюцца публікацыі драматурга, празаіка, публіцыста Васіля Ткачова «Моманты» (кінараман) і Зінаіды Краснеўскай «Парады заўзятага кніжніка». Апошняя публікацыя вядомай перакладчыцы (а ў апошнія гады жыцця яна часта выступала як крытык, эсэіст) нагадала: мастацкай літаратуры не хапае зваротнай сувязі. Гэта датычыцца і літаратурнай крытыкі, і нават звычайнай чытацкай пошты.

У лютаўскім нумары — завяршэнне публіцыстычных нататак Юліі Андрэевай «Людзі і ковід». Пра Алеся Пісьмянкова згадвае ў сваім эсэ Анатоль Зэкаў. Алена Стэльмах рэцэнзуе кнігу Андрэя Скарынкіна «Кветкі на кургане».

Мікола БЕРЛЕЖ