Адзінаццаць гадоў таму жыццё Іны Лісіцкай цалкам змянілася. Адбылося гэта з нараджэннем блізнят: Яраслаў – звычайны здаровы хлопчык, Арцём – дзіця з асаблівасцямі развіцця. За гэты час шматдзетная маці праз самаадданую барацьбу за здароўе сына, пераацэнку жыццёвых каштоўнасцяў прыйшла да ўсвядомленага жадання дапамагаць жанчынам, якія апынуліся ў складанай сітуацыі.
Інваліднасць Арцёма – не нагода замкнуцца ў сценах кватэры. Сям’я Лісіцкіх ахвотна ўдзельнічае ў конкурсах, якія праводзяцца сярод шматдзетных сем’яў Мінска. Некаторы час таму Іна Лісіцкая стала членам грамадскага аб’яднання «Беларуская асацыяцыя шматдзетных бацькоў», праз год узначаліла падраздзяленне арганізацыі ў Партызанскім раёне Мінска.
– Дапамагаючы людзям, не чакаю нічога для сябе, нават падзякі. Раблю гэта таму, што хачу і магу дапамагчы, – кажа шматдзетная маці.
Сёлета Іна Лісіцкая была ўганаравана Дыпломам Рэспубліканскага конкурсу «Жанчына года – 2021» у намінацыі «Мацярынская слава».
Так лічыць Ірына Рамбальская. Яна любіць здзіўляць і эпатаваць і дакладна не баіцца выходзіць за рамкі мейнстрыму. Шматгранная творчасць мастачкі вядомая не толькі ў нашай краіне. Яе працы знаходзяцца ў прыватных калекцыях Італіі, Францыі, Літвы, Польшчы, Расіі і нават Кітая. Яркія і дзёрзкія, насычаныя глыбокім сімвалізмам і створаныя на асаблівай, але вельмі зразумелай кожнаму мове… Працы Ірыны Рамбальскай прымушаюць задумацца пра жыццё ў эпоху глабалізацыі і пра тое, што можа зрабіць адзін чалавек, каб гэты вялікі свет стаў лепшым.
У інтэрв’ю «Алесі» мастачка распавяла пра карані сваіх творчых ідэй, выбар металу ў якасці матэрыялу для скульптур, ідэальнае месца для творчасці, а таксама пра дзёрзкую арт-інтэрвенцыю ў Доме-музеі Якуба Коласа, якую здзейсніла, разгерметызаваўшы творчую прастору класіка сучасным жывапісам і скульптурай.
«Нягледзячы на тое што чалавечы геном расшыфраваны, функцыі пэўных яго ўчасткаў да гэтага часу невядомыя, таму нам ёсць, над чым працаваць», – кажа Ганна Шчаюк, якая ў дваццаць восем гадоў стала кандыдатам біялагічных навук, а ў трыццаць узначаліла Савет маладых вучоных Інстытута генетыкі і цыталогіі НАН Беларусі.
Ганна Мікалаеўна Шчаюк – старшы навуковы супрацоўнік лабараторыі экалагічнай генетыкі і біятэхналогіі, вучоны сакратар Інстытута генетыкі і цыталогіі НАН Беларусі, пераможца рэспубліканскага конкурсу «100 ідэй для Беларусі», лаўрэат прэміі імя акадэміка В. Ф. Купрэвіча і штогадовага конкурсу «100 маладых талентаў НАН Беларусі».
Малады вучоны ўдастоена ўзнагарод за распрацоўкі, звязаныя з генетычнымі аспектамі раку лёгкага.
– У гэтым годзе мы плануем завяршыць падрыхтоўку праекта інструкцыі па прымяненні ў медыцынскіх установах метаду генетычнага тэсціравання пацыентаў пры пастаноўцы дыягназу «рак лёгкага» з мэтай далейшага падбору тэрапіі для іх, – распавяла «Алесі» аб практычным значэнні сваёй працы малады генетык.
Вось ужо больш года жыццё Лізаветы звязана з жыццём 12-гадовай сацыяльнай сіраты. Аліна выхоўваецца ў адным з дзіцячых дамоў. За гэты час жанчына паспытала мноства самых розных эмоцый, але ні разу не пашкадавала пра тое, што стала патранатным выхавальнікам.
Нават з родным дзіцем не заўсёды атрымліваецца наладзіць эмацыйную сувязь, дабіцца жаданых вынікаў, дачакацца ўдзячнасці. Што казаць пра сацыяльных сірот з іх траўматычным вопытам? Для дапамогі выхавальнікам, педагогам дзіцячых дамоў і патрэбны неабыякавыя дарослыя: падрыхтаваць сірот да жыцця ў складаным знешнім свеце.
– Як бы тое ні было, гэтая дзяўчынка ўзбагаціла маё жыццё, – кажа Лізавета. – Такое задавальненне – дзяліцца з ёю ведамі, вопытам, даведвацца пра нешта новае аб ёй і аб сабе.
Непрыдуманая гісторыя пра адносіны сацыяльнай сіраты і патранатнага выхавальніка – на старонках «Алесі».
З вераснёўскага нумару «Алесі» вы даведаецеся, з якімі хваробамі варта наведаць мануальнага тэрапеўта, чаму баліць галава і што з гэтым рабіць.
Прачытаеце пра восем правіл догляду скуры рук восенню, якія прадукты патрэбны для здароўя сэрца, чым карысная абляпіха, якія худзі і пуловеры модныя гэтай восенню ды пра іншае.
Амаль тысяча дзвесце чалавек сабраліся, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
