Некалькі гадоў таму сям'я Дзмітрыя і Наталлі Лакціёнавых з украінскага Харкава перабралася ў Мінск. Днямі ім прыйшла чаканая вестка: указам Прэзідэнта ім дадзена грамадзянства Рэспублікі Беларусь.
Дзмітрый і Наталя — інжынеры, абое занятыя вытворчасцю абсталявання, на якое маецца вялікі попыт, — яны вырабляюць вузлы для кацельняў, што працуюць на мясцовых відах паліва. Распрацаваныя імі вузлы не ўтрымліваюць дарагія імпартныя камплектуючыя і, галоўнае, дазваляюць з большай эфектыўнасцю выкарыстоўваць пелеты з драўніны, трэскі, апілкі.
Маладая сям'я Лакціёнавых мае ўтульную кватэру ў маляўнічым раёне горада побач з лесапаркам. Зусім недалёка ад дому — дзіцячы сад, які наведвае сын Багдан, школа, дзе ў чацвёртым класе вучыцца дачка Злата. Непадалёку знаходзіцца дзіцячая паліклініка, фізкультурна-аздараўленчы комплекс. «Што яшчэ трэба для шчаслівага жыцця?» — кажуць нашы новыя суайчыннікі.
Яўген ПЯСЕЦКі
Фота аўтара
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
