Па словах навукоўцаў, астанкі дзіцяці маманта праляжалі ў вечнай мерзлаце больш за 30 тысяч гадоў. Пра гэта паведамляе Scіence Alert. Паводле прэс-рэлізу мясцовага ўрада, самка маманцяня была названая Тр'ондэк Хвэч'ін Нун чо га, што на мове хань перакладаецца як «вялікае дзіцяня жывёлы».
Нун чо га памерла і была замарожана ў вечнай мерзлаце падчас ледніковага перыяду, які адбыўся больш за 30 тысяч гадоў таму.
Замарожаны мамант быў знойдзены геолагамі пасля таго, як малады шахцёр на залатых капальнях Кландайка знайшоў астанкі падчас раскопвання гною. Палеантолагі гавораць, што шахцёр зрабіў «найважнейшае адкрыццё ў палеанталогіі ў Паўночнай Амерыцы».
Як паведамляецца, у маманцяняці захаваліся кіпцюры, шкура, поўсць, тулава і нават кішкі, напоўненыя травой.
Інжынеры Універсітэта Нортуэстэрн (ЗША) распрацавалі робата-краба, якога яны назвалі самым маленькім у свеце робатам, здольным рухацца. Па словах спецыялістаў, распрацоўка можа падштурхнуць навуку да стварэння мікраскапічных робатаў, якія могуць выконваць практычныя задачы ў цеснай абмежаванай прасторы. Пра гэта паведамляе выданне Scіence Daіly.
Робат мае памер каля паловы міліметра — ён крыху менш звычайнага блыхі. Мікраробат можа згінацца, выгінацца, поўзаць, хадзіць, паварочвацца і нават скакаць. Пры стварэнні навукоўцы выкарыстоўвалі асаблівы матэрыял з эфектам памяці, які мяняе сваю форму пры нагрэве. Каб прымусіць робата крочыць, спецыялісты апраменьвалі яго лазерам.
«Наша тэхналогія забяспечвае розныя спосабы кантраляванага руху — робат можа хадзіць з сярэдняй хуткасцю, роўнай палове даўжыні цела, у секунду», — адзначыў вядучы аўтар даследавання Юнган Хуанг. Па словах спецыялістаў, яны маглі стварыць мікраскапічнае ўстройства любой формы, аднак распрацаваць робата-краба хацелі студэнты, якія ўдзельнічалі ў даследаванні.
Даследчыкі-егіптолагі развянчалі міф аб таямніцы праклёну фараона Тутанхамона: насамрэч яго не было. Як піша выданне Telegraph, гаворка аб праклёне была прыдумана егіптолагам і журналістам Daіly Maіl Артурам Вейгалам, які быў пакрыўджаны тым, што эксклюзіўная гісторыя аб выяўленні грабніцы Тутанхамона патрапіла ў Tіmes.
Брытанскі археолаг Говард Картэр выявіў грабніцу егіпецкага фараона 4 лістапада 1922 года, а ў лютым наступнага года разам з брытанскім вучоным Джорджам Карнарванам увайшоў у пахавальную камеру Тутанхамона. Тады грабніца ўсё яшчэ была цэлая і поўная скарбаў.
На працягу шасці тыдняў пасля адкрыцця Карнарвон памёр, пасля чаго была серыя загадкавых смерцяў людзей, якія тады альбо працавалі на раскопках, альбо наведвалі грабніцу. У выніку мноства газет пачалі пісаць артыкулы, дзе меркавалі, што гэтыя людзі сталі ахвярамі старажытнага праклёну.
Цяпер, як піша выданне, у новым дакументальным фільме Channel 4 сцвярджаецца, што чуткі аб праклёне былі прыдуманыя Артурам Вейгалам. У дзень адкрыцця грабніцы Вейгал пачуў жарты Карнарвона, які рыхтаваўся ўвайсці ў пахавальную камеру, што памрэ на працягу шасці тыдняў, калі будзе і далей выказваць такую ??непавагу да фараона.
Калі прароцтва спраўдзілася, і Карнарвон памёр з-за пнеўманіі і заражэння крыві, выкліканых укусам камара, Вейгал ухапіўся за шанец атрымаць новы сенсацыйны ракурс адкрыцця. Пасля смерці Карнарвона ўслед адбылася яшчэ серыя смерцяў тых, хто быў датычны да раскопак. Гэта ўсё асвятлялася ў сусветнай прэсе, што спрыяла стварэнню міфа аб праклёне фараона.
Большасць навукоўцаў падкрэсліла, што многія іншыя людзі, якія наведалі грабніцу або дапамаглі яе выявіць, пражылі доўгае і здаровае жыццё. «Насамрэч некаторыя са смерцяў маглі быць справакаваны бактэрыямі з грабніцы, якія паразілі людзей, якія ўжо пакутавалі на хранічныя захворванні лёгкіх», — растлумачылі даследчыкі.
Навукоўцы Вяцкага дзяржаўнага ўніверсітэта знайшлі спосаб атрымання салодкага бялку бразеіна, які з'яўляецца бясшкодным заменнікам цукру. Распрацоўка павінна стаць альтэрнатывай вугляводным цукрам ва ўсім свеце і ўнесці ўклад у барацьбу з атлусценнем, паведамілі «Известиям» у прэс-службе універсітэта.
Як растлумачылі эксперты, бразеін уяўляе сабой бялок, які прыкладна ў 2000 разоў саладзейшы за цукар. Распрацоўка прамысловай тэхналогіі яго вытворчасці з'яўляецца адным з эфектыўных спосабаў скарачэння ў харчовых прадуктах так званага ўтоенага цукру, зніжэнні іх каларыйнасці і барацьбы з атлусценнем.
Прарэктар па навуцы Вяцкага дзяржуніверсітэта Сяргей Літвінец адзначыў, што распрацоўка шырокай лінейкі нізкакаларыйных прадуктаў патрабуе эфектыўных тэхналогій вытворчасці бразеіну.
«Таму нашы ідэі ў першую чаргу накіраваныя не на атрыманне самага салодкага бялку, а на распрацоўку тэхналагічных рашэнняў, якія дазваляюць зменшыць кошт атрыманага прадукту. На першым этапе пры дапамозе метадаў бялковай інжынерыі мы сканструявалі генетычныя канструкцыі для біясінтэзу мутантавых формаў бразеіна, якія больш чым у 2000 разоў саладзейшыя, чым цукрозы. Сыравіна, бялок, вытворчасць — усё айчыннае, і галоўнае, што прадукт будзе айчынны. Гэта даследаванне ўнікальнае для Расіі», — падкрэсліў ён.
Паводле слоў эксперта, у далейшым вучоныя плануюць распрацоўку генна-інжынернага прадуцэнта, а таксама эфектыўнай тэхналогіі выдзялення і ачысткі. Работа цяпер на стадыі зборкі генетычных канструкцый і падбору аптымальных генетычных элементаў, якія забяспечваюць высокі выхад мэтавага прадукту, дадаў Літвінец.
Уся работа ў гэтым напрамку вядзецца ў рамках стратэгічнага праекта ВНУ «Тэхналогіі здароўя» па праграме «Прыярытэт 2030».
Самая вялікая з акул мегаладон, якая жыла калі-небудзь, магчыма, вымерла з-за прайгранай канкурэнцыі з вялікай белай акулай. Такія высновы навукоўцаў з Універсітэта Дэ Поля ў Чыкага апублікаваў партал Іndy.
Як паведамляе выданне, даследаванне астанкаў мегаладона выявіла наяўнасць цынку ў зубах гэтых акул, што перасякаецца з аналагічнымі вынікамі аналізаў узораў зубоў вялікіх белых акул, якія жылі ў той жа перыяд, што і мегаладоны.
«Гэтыя вынікі, верагодна, маюць на ўвазе прынамсі некаторае супадзенне ў здабычы, на якую палююць абодва віды акул... Нягледзячы на тое, што неабходны дадатковыя даследаванні, нашы вынікі, відаць, пацвярджаюць магчымасць дыетычнай канкурэнцыі мегаладона з вялікімі белымі акуламі ранняга пліацэна», — прыводзіць выданне словы даследчыка Універсітэта Дэ Поля Кешну Шымады.
Мегаладон — від вымерлых акул з сямейства Otodontіae, які існаваў у перыяд міяцэну і пліацэну і лічыцца самым вялікім па памерах з калі-небудзь існаваўшых акул. Агульная даўжыня цела мегаладонаў, паводле ацэнак навукоўцаў, даходзіла да 15 метраў, а маса цела — да 47 тон.
Сяргей СТАРЫНАЎ
Фота з адкрытых крыніц
Набор на бюджэтныя месцы павялічыцца.
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
