Уладзімір Салаўёў: Беларусы не здаюцца, яны на сваёй зямлі...

На мінулым тыдні вядомы расійскі журналіст і тэлевядучы Уладзімір Салаўёў наведаў Беларусь. Уладзімір Рудольфавіч пабываў у размяшчэнні вайскоўцаў рэгіянальнай групоўкі войскаў (сіл) Беларусі і Расіі. Ён азнаёміўся з умовамі службы вайскоўцаў нашых сіл спецыяльных аперацый і пагранічнікаў на беларуска-ўкраінскай граніцы, пагутарыў з разлікамі «Іскандэраў» і «Паланэзаў», прайшоў самую сапраўдную абкатку танкам на адным з палігонаў. Сваімі ўражаннямі ад знаходжання ў нашай краіне і знаёмстве з беларускай арміяй Уладзімір Салаўёў падзяліўся ў інтэрв’ю.

— Уладзімір Рудольфавіч, рады бачыць вас у нашай краіне. З якой мэтай прыехалі ў Беларусь?

— Я некалькі разоў быў у Мінску, але паглядзець Беларусь так і не атрымлівалася. На гэты раз удалося гэта зрабіць. Нягледзячы на зіму, прырода ў вас выдатная. Удалося ўбачыць беларускія лясы, тыя самыя легендарныя партызанскія мясціны. На свае вочы ўбачыў, наколькі высокая ступень узаемадзеяння беларуска-расійскай групоўкі. Было цікава паразмаўляць з камандным складам сумеснай групоўкі — як з расійскага, так і з беларускага боку. Убачыў ступень гатоўнасці нашых вайскоўцаў. Вельмі парадавалі беларусы сваім стаўленнем да расіянаў. Задаволены ўмовамі, якія створаны на палігонах у рамках сумеснай работы. На працягу ўсёй камандзіроўкі мяне курыраваў асабіста намеснік міністра абароны Рэспублікі Беларусь генерал-маёр Андрэй Жук. Мне дазволілі паглядзець многае і пабываць усюды, дзе я хацеў. За гэты вялікі дзякуй Галоўнакамандуючаму Узброенымі Сіламі Беларусі Аляксандру Лукашэнку. Аляксандр Рыгоравіч выразна сказаў: няхай прыязджае, усё, што хоча, глядзіць, з усімі гаворыць. Я гэтай магчымасцю з задавальненнем скарыстаўся.

— Дзе пабывалі падчас камандзіроўкі, што ўдалося паглядзець і з кім пагутарылі?

— Пагутарыў з экіпажам самалёта далёкага радыёлакацыйнага выяўлення і кіравання А-50 Паветрана-касмічных сіл Расіі. Гэта ўнікальны авіяцыйны комплекс, цэлая паветраная лабараторыя, там служаць сапраўдныя прафесіяналы. Беларускі бок зрабіў усё магчымае для расійскіх лётчыкаў. Хлопцы знаходзяцца ў выдатных умовах, адносіны добразычлівыя. І гэта не проста гасціннасць, гэта такое, можна сказаць, баявое брацтва. Потым разам з камандуючым сіламі спецыяльных аперацый Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь генерал-маёрам Вадзімам Дзенісенка і яго байцамі мы адправіліся на беларуска-ўкраінскую граніцу.

— Ці атрымалася адчуць атмасферу і настрой беларускіх вайскоўцаў, якія знаходзяцца на мяжы?

— Калі я меў зносіны з беларускімі байцамі ССА і пагранічнікамі, якія цяпер ахоўваюць граніцу, зразумеў, што гэтыя хлопцы дакладна і ясна выканаюць загад па абароне сваёй Радзімы. І не важна, адкуль гэты вораг можа з’явіцца. У Беларусі амаль 1200 кіламетраў граніцы з Украінай, адкуль пастаянна закідваюць улёткі «Як правільна здавацца» на тэрыторыю вашай краіны. Але яны не разумеюць псіхалогіі беларусаў. Беларусы не здаюцца, яны на сваёй зямлі і ведаюць, як сустракаць ворага. Мы вельмі шмат размаўлялі з Вадзімам Іванавічам (камандуючым сіламі спецыяльных аперацый — заўв.). Вельмі цікавы генерал, сапраўдны прафесіянал. Усе яго байцы ў ССА добра падрыхтаваныя, сур’ёзныя хлопцы. Так, у іх, вядома, няма такога баявога досведу, як у нашых, але яны выразна разумеюць, што можа адбыцца. Яны добра ведаюць тэрыторыю, дзе нясуць службу, ведаюць усе сцежкі. Ведаюць, што гэта небяспечнае месца, і ўкраінскі бок можа тузацца. Калі на граніцы стаяць ССА Беларусі, украінская групоўка рэзка ўзрастае.

— Што ўбачылі на беларуска-ўкраінскай граніцы?

— Украіна абсалютна наплявала на сваю граніцу, а вось беларускія пагранічнікі бліскуча нясуць службу. Дзякуючы камерам і беспілотным авіяцыйным комплексам, яны адсочваюць усё, што адбываецца на граніцы і валодаюць усім становішчам. Беларусы настроены правільна. Народ, які страціў у гады Вялікай Айчыннай вайны кожнага чацвёртага жыхара. Гэтая трагедыя закранула кожную беларускую сям’ю. Пагранічнікі і вайскоўцы сіл спецыяльных аперацый вельмі добра гатовы. У беларускай арміі ёсць істотнае адрозненне ад расійскага. У Беларусі салдаты-тэрміновікі служаць не год, а паўтара. І я лічу, гэта бясспрэчны плюс. Узровень падрыхтоўкі ў вайскоўцаў тэрміновай службы вельмі добры.

— Уладзімір Рудольфавіч, ці праўда, што асаблівую цікавасць у вас выклікала беларуская рэактыўная сістэма залпавага агню «Паланэз»?

— Вельмі цікава было паглядзець на беларускі «Паланэз» і на цяпер ужо перададзены беларусам «Іскандэр». У Расіі многія чулі пра рэактыўную сістэму залпавага агню «Паланэз» і аператыўна-тактычны ракетны комплекс «Іскандэр». У іх шмат агульнага, але ёсць адрозненне. Агульнае ў іх — гэта беларускі складнік, гэта выдатныя шасі, якія выкарыстоўваюцца ў абодвух комплексах. Прытым варта падкрэсліць, што шасі завода МЗКЦ ідзе на хуткасці да 80 км/г. Устаноўкі разгортваюцца ад моманту атрымання задачы за 5-7 хвілін да пачатку працы. «Паланэз» — наймагутная на дадзены момант РСЗА. Радыус паражэння — да 300 кіламетраў васьмю ракетамі. Пры гэтым ты можаш выбіраць, па квадраце ты хочаш, каб яны прыйшлі, альбо па крузе. Ты можаш выбіраць, адной ты хочаш працаваць ракетай, двума ці пакетам. Хачу адзначыць высокі ўзровень беларуска-кітайскага партнёрства. «Паланэз» — гэта свайго роду беларуска-кітайскі адказ HIMARS, але з далёкасцю і з разбуральнай сілай больш страшнай.

Асаблівы гонар для Узброеных Сіл Беларусі, вядома, — гэта тое, што нашы «Іскандэры» заступілі на баявое дзяжурства. Гэта ўжо навучаныя расійскімі ракетчыкамі беларускія экіпажы. Гэта ніякая не экспартная версія «Іскандэра», сапраўды такая ж версія знаходзіцца на ўзбраенні і ў войску Расійскай Федэрацыі. Беларускія хлопцы ганарацца тым, што Радзіма ім даверыла, ведаюць тэхніку на зубок. І «Іскандэры», і «Паланэзы» працуюць дакладна і вельмі хутка. Таму ворагі не схаваюцца нідзе.

— Як ацэньваеце падрыхтоўку ваеннаслужачых рэгіянальнай групоўкі войскаў (сіл) Рэспублікі Беларусь і Расійскай Федэрацыі?

— Беларусы вялікія малайцы, яны разумеюць, што расійскіх вайскоўцаў рыхтуюць з улікам таго, што адбываецца ў зоне канфлікту. На адным з беларускіх палігонаў я паназіраў за артылерыстамі. Гэта былі сібіракі. Падрыхтоўка ў іх ідзе інтэнсіўная, рыхтуюцца да таго, што ваяваць давядзецца і днём, і ноччу. Неабходна і акопвацца, і маскіравацца, працаваць і з беспілотнікамі, разумець, як дакладна неабходна перадаваць цэлеўказанне. Вельмі шчыльная падрыхтоўка ішла і на яшчэ адным палігоне, дзе мне ўдалося пабываць. Выбухі, стральба, праца з супрацьтанкавых сродкаў. Патрапіў, не патрапіў — яшчэ раз! Колькі трэба, столькі і будзеш страляць. Інструктары прайшлі ў літаральным сэнсе праз агонь, ваду і медныя трубы. Тлумачаць, як працаваць, вучаць працаваць з-за перашкод. Калі ёсць памылкі, тут жа цябе папраўляюць — глядзяць, як ты заняў пазіцыю для стральбы, як лёг. Падрыхтоўка ідзе як асобнага байца, так і ў складзе ўсяго падраздзялення. Вучаць і тактычнай медыцыне, праганяюць праз псіхалагічную паласу, навучаюць і інжынернай падрыхтоўцы. Адпрацоўваецца ўсё да драбнюткіх дэталяў. Вучаць жорстка, вучаць усяму, што сапраўды спатрэбіцца ў зоне баявых дзеянняў. Вельмі правільна робіць беларускі бок, што падрыхтоўка ідзе сумесная. Каб пераняць досвед нашых інструктараў, досвед баявога кіравання, досвед вядзення баявых дзеянняў. Трэба адзначыць, што рэгіянальная групоўка склалася. Вельмі магутная! Гэта ўдарны кулак, які можа вырашыць любую пастаўленую задачу на любым напрамку вельмі эфектыўна, хутка і жорстка.

— Які, на вош погляд, узровень беларуска-расійскіх адносін у ваеннай сферы?

— Калі пачалася спецыяльная ваенная аперацыя, стала ясна, хто сапраўды з намі. Зразумела, што ў Беларусі няма такіх прыродных рэсурсаў і што ў нас насельніцтва зараз ужо за 150 мільёнаў, а ў Беларусі каля 10 мільёнаў. Беларусы разам з намі, і кожны беларус на вагу золата. Разам беларусы стаяць з расіянамі супраць санкцый краін ЕС і ЗША. У расійскіх вайскоўцаў зараз назапашаны гіганцкі вопыт. Хлопцы, якія займаюцца падрыхтоўкай на палігоне, прайшлі праз рэальную гарачую зону. Яны добра разумеюць, што можа спатрэбіцца. Беларускія браты стварылі проста фантастычныя ўмовы. Вельмі важна, што яны разам з намі рыхтуюцца. Гэта не значыць, што заўтра беларусам трэба выкарыстоўваць гэты вопыт у наступальных аперацыях, але, улічваючы, што Беларусь цяпер выконвае найважнейшую задачу стрымлівання, кожнаму нядобразычліўцу трэба сто разоў падумаць перад тым, як яны вырашацца на любую правакацыю супраць Беларусі.

— Уладзімір Рудольфавіч, з якім настроем з’язджаеце з Беларусі?

— Я з радасцю вярнуся. Для мяне вялікі гонар і задавальненне размаўляць з вашым Прэзідэнтам. У 2020 годзе Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка заваяваў сэрцы многіх расіян, у тым ліку і маё. Калі ён з аўтаматам і разам са сваім сынам Мікалаем прыбылі да байцоў, якія трымалі абарону супраць ашалелага натоўпу, ён паказаў тады ўсім, што ён за сваю Радзіму і гатовы ахвяраваць сабой і жыццём сваіх дзяцей. Сапраўдны патрыёт і абаронца! Беларусы і ваш Прэзідэнт не завагаліся, вытрымалі і абаранілі краіну.

Я павінен расказаць і паказаць расійскай шырокай грамадскасці, што ўбачыў падчас гэтай камандзіроўкі. Я абавязкова зраблю гэта ў рамках праграмы «Вечар з Уладзімірам Салаўёвым» і ў сябе на YouTube-канале «Салаўёў Live». Мне вельмі спадабаліся беларускія вайскоўцы, афіцэры і генералы. Я пасябраваў з Вадзімам Іванавічам Дзенісенкам. У мяне станоўчыя эмоцыі ад гэтай камандзіроўкі.

Алег НЯКАЛА

Фота аўтара