Вясковае дзяцінства — гэта ЦУДоўна

Ева Гвоздзева, дзяўчынка,

Нарадзілася ў сталіцы.

Аднак вясковага жыцця

Яна ніколькі не баіцца.

Можа курак пакарміць,

Агарод вадой паліць.

Умее бульбачку капаць,

З дзедам дровы раскладаць.

Пасля працы — адпачынак.

У вёсцы ж — цэлы заапарк,

Кураня і кот з сабачкам —

Кожны Еве вельмі рад.

І ад кветак на сцяжынцы

Вельмі хораша дзяўчынцы,

А ў сэрцы пачуццё,

Што святлом на ўсё жыццё.

Гэтыя здымачкі і верш да іх даслала наша чытачка Антаніна Мікалаеўна Ерамеева. «Бабуля маленькай Евы — мая сястра Алёна. Фотаздымкі амаль усе з падворка Евіных прадзеда і прабабулі, што знаходзіцца ў вёсцы Вуглы Рагачоўскага раёна».

Выбегчы ранкам з хаты басанож ды рваць ягады проста з куста. Гладзіць козачак ды гуляць у даганялкі з курачкамі. Дапамагаць маме садзіць агарод і назіраць, як з семечка вырастае смачная морква ці агурок. А потым есці вітаміны проста з градкі. Ляжаць з бабуляй на печы і чытаць цікавую кніжку. Шукаць на ўсыпаным зоркамі небе Вялікую і Малую Мядзведзіц. Збіраць у кошык, сплецены з лазы дзядулем, баравікі ды лісічкі. Ночыць усёй сям'ёй на беразе возера ў палатцы. Раскласці з татам вогнішча і доўга глядзець на агонь... У кожнага свае асацыяцыі з дзяцінствам у вёсцы. Але ўсе іх аб'ядноўваюць непадробныя цеплыня і шчырасць. Калі вы таксама лічыце, што вясковае дзяцінства — гэта ЦУДоўна, то дасылайце здымкі вашых дзетак-кветак (з невялічкім аповедам пра фота) на электронны адрас іnfo@zvіazda.by або па пошце: 220013, г. Мінск, вул. Б. Хмяльніцкага, 10а, рэдакцыя газеты «Звязда», з пазнакай «для «Сямейнай газеты».