Ёсць у Беларусі месца, вядомае, як «Дзіцячая Хатынь» — гэта мемарыяльны комплекс, размешчаны на месцы былога канцлагера ў вёсцы Красны Бераг Жлобінскага раёна.
Калісьці на гэтым месцы быў своеасаблівы зборны пункт, дзе адбіралі здаровых дзяцей, якія маглі б стаць донарамі для нямецкіх салдат. Асобай папулярнасцю ў той час карысталася першая станоўчая група крыві. Праз гэты лагер прайшлі каля 12 тысяч дзяцей з Беларусі і СССР. Каля 2 тысяч з Рагачоўскага, Добрушскага і Жлобінскага раёнаў былі адпраўлены ў Германію ў якасці донараў. Збор крыві праводзілі і на тэрыторыі самога лагера. За ўвесь час яго існаванне тут загінула больш за 5 тысяч чалавек.
Унікальны мемарыял, які не мае аналагаў ва ўсім свеце, быў створаны заслужаным архітэктарам Беларусі Леанідам Левіным. Наведвальнікаў «Дзіцячай Хатыні» сустракае скульптура дзяўчынкі. Знясіленае дзіця, быццам у спробе абараніцца ўздымае свае тоненькія рукі. Далей ідзе кампазіцыя «Белы клас». Такое адчуванне, што вось-вось скончыўся ўрок і ўсе ўцяклі на перамену. Але, на жаль, гэтыя дзеці ніколі больш не сядуць за школьныя парты. Перад імі стаіць чорная дошка, на якой размешчаны сапраўдны тэкст ліста 15-гадовай Каці Сусанінай да свайго бацькі-франтавіка — своеасаблівае завяшчанне дзяўчынкі. Яна напісала яго перад тым, як здзейсніць самагубства. Толькі гэта змагло зберагчы яе ад пераправы ў Германію. Далей ідзе самая светлая частка мемарыяла з караблікам Надзеі і мноствам дзіцячых малюнкаў. Здавалася б, добрыя светлыя малюнкі… Аднак пасля скульптуры дзяўчынкі, «Белага класа» і ліста Каці Сусанінай усё гэта ўспрымаецца зусім у іншым кантэксце. Варта абавязкова наведваць такія месцы, каб узгадаць для сябе сапраўдныя чалавечыя каштоўнасці.
Лізавета ГОЛАД
Фота аўтара
Бяспека рэальная, віртуальная, у навальніцу і на адлегласці.
Яшчэ нядаўна поле сланечніку здавалася нам дзіўнай з'явай.
«Эфект шафёра» лічыцца адной з распаўсюджаных ментальных пастак.
Хто здолее змяніць гісторыю ці змяніцца пад яе ўплывам?
