Жанчыны вельмі шмат думаюць. Я б сказала, яны думаюць пастаянна. Напэўна, іх мозг змаўкае толькі тады, калі яны кладуцца спаць. І тое — не факт. У сне яны падарожнічаюць па салодкіх мроях або дрыжаць ад таемных страхаў. Але варта ім расплюшчыць вочы, і ў галаве пачынаецца ўраган з сумненняў, планаў, здагадак, разваг і пакут.
«Заткніся! — кажу я сабе кожны дзень. — Проста расслабся, хай усё ідзе, як ідзе. Навошта табе лішнія перажыванні?»
Гэта я дзялюся з вамі сваім унутраным дыялогам. Спойлер — вынік нулявы. Не дапамагае.
Мой мужчына (з якім мы спрабуем пабудаваць адносіны) кажа, што ў жанчын у галаве каша ці фаршмак. Мяне гэта крыўдзіць і злуе адначасова — магчыма таму, што ён часткова мае рацыю. Ён у прынцыпе вельмі катэгарычны і мысліць тэзісамі, якія сфарміраваў, зыходзячы са свайго жыццёвага — негатыўнага — досведу. У адказ я кажу, што ўсе жанчыны розныя, і ўсяляк спрабую заступіцца за прадстаўніц прыгожага полу. Хоць і разумею: менавіта ў гэтым мужчына не так ужо моцна памыляецца.
«Чорт, не паспяваю посуд памыць, трэба паспець здаць туфлі ў рамонт — зламаўся абцас, дачцэ касцюм купіць на выступленне, у мяне ж сёння дзве сустрэчы, здымкі, а яшчэ трэба паспець напісаць праграму і здаць калонку ў газету. Вой, забылася! У кошкі корм скончыўся, зноў я не заплаціла за электрычнасць, трэба абавязкова памяняць „гуму“ — ужо чэрвень! Ці добра я выглядаю? Ці падыходзіць гэтая сумачка да вобразу? Якога чорта ён не адказаў на маё апошняе паведамленне, ну вось, субота зноў працоўная... Што ў мяне ў халадзільніку з прадуктаў, трэба маме патэлефанаваць, мне здаецца, гэтая памада ўсё-ткі старыць мяне, цікава, чаму начальнік так дзіўна глядзеў на мяне на нарадзе...»
І гэта за нейкія паўгадзіны (ці нават дзесяць хвілін). Але! Адразу скажу ў сваю абарону — усё з вышэйпералічанага я паспяваю паспяхова планаваць і выконваць у тэрмін. І пры гэтым яшчэ атрымліваць асалоду ад жыцця.
А мужчыны... Яны адназадачныя. Калі вываліць на іх увесь вышэйпералічаны паток інфармацыі, у іх можа здарыцца інфаркт, дэпрэсія. Альбо ён проста заткне вушы і ўцячэ праз хвіліну. Мужчыны, за рэдкім выключэннем, не ставяць перад сабой адначасова столькі задач. Яны нават штодзённік толкам не вядуць. Я бачыла іх блакноты са спісам спраў на дзень — там хаос: кветачкі, зорачкі ў кутках старонак і адно-два словы, аб сэнсе якіх ён забудзе, як толькі выйдзе з нарады. У жанчын жа — ідэальны спіс правільным почыркам. Выкананыя задачы абведзены кружочкамі. Пры гэтым мы можам выконваць некалькі адначасна. Вось, напрыклад, як я цяпер: пішу матэрыял, паралельна адказваю на званкі, думаю аб тэксце і яшчэ аб трох-пяці пытаннях. А таксама перыядычна пазіраю на гадзіннік, паколькі павінна паспець за паўгадзіны дапісаць матэрыял і бегчы ў абед на трэніроўку, таму што вечарам на яе хадзіць не атрымліваецца.
Цудоўныя мае, а зараз — увага! Я знайшла некалькі спосабаў заткнуць свой мозг хоць бы ненадоўга. Магчыма, яны не дапамогуць вам, але паспрабаваць варта. Такім чынам…
Спосабаў пераключыцца шмат. Кожны выбірае для сябе сам. Абавязковая ўмова — з камфортам і любоўю да сябе. Хтосьці коціцца на веласіпедзе, рассякаючы летняе паветра; хтосьці плыве ў басейне, а нехта проста гуляе па духмяным парку. Яшчэ ведаю, што выдатна дапамагаюць медытацыі, — але гэта праца. Сур’ёзна! Навучыцца расслабляцца і знаходзіць сваю нірвану — штодзённая нялёгкая работа, але вынік варты таго.
Мы ўсё роўна будзем думаць і адчуваць. Так ужо мы створаныя. І гэта цудоўна! Толькі ўявіце сабе, калі б жанчыны былі, як мужчыны: нешматслоўныя, скупыя на эмоцыі, адназадачныя, і праблемы вырашалі ціха адны ў кутку балкона. Не ўжо... Лепш мы будзем лапатаць, перабіваючы адна адну, выплюхваць эмоцыі, кожныя дзве хвіліны крычаць ад захаплення і плакаць па прычыне і без. Без крыўдаў, мужчыны! Я ўпэўнена, што менавіта жаночы смех і галасы расфарбоўваюць гэты часам такі змрочны і жорсткі свет.
Ганна ЧЫЖ-ЛІТАШ
Набор на бюджэтныя месцы павялічыцца.
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
