Вучоныя назвалі дату гібелі Сонца: што будзе з Зямлёй?

Вучоныя з Каліфарнійскага ўніверсітэта на чале з астраномам Кемінгам Чжанам выявілі экзапланету, якая круціцца на арбіце мёртвай зоркі — белага карліка. Асаблівую цікавасць даследчыкаў выклікаў той факт, што гэтая сістэма нагадвае Сонечную і ўяўляе сабой фактычную карціну будучыні нашай планеты і зоркі. Даследаванне апублікавана ў часопісе Nature Astronomy.

Назіраючы за сістэмай белых карлікаў, навукоўцы выпадкова выявілі скажэнне святла фонавых зорак. Гэтая з’ява называецца гравітацыйным лінзіраваннем. Менавіта так і была адкрыта планета, якая зацікавіла вучоных. Даследчыкі падлічылі, што яе маса ў 1,9 раза больш за зямную, але аб’ект хутчэй за ўсё з’яўляецца скалістым, гэта значыць падобны на Зямлю, хай і крыху буйнейшую. Акрамя таго, вылічылі адлегласць ад белага карліка. Яна роўная 2,1 астранамічнай адзінкі — у два з невялікім разы больш, чым паміж Сонцам і Зямлёй.

Але важней за ўсё сама прысутнасць планеты ў сістэме пасля гібелі зоркі. Ацэнка масы гэтага белага карліка паказвае, што памерлая зорка была падобнай да Сонца. Перад гібеллю такія свяцілы раздзімаюцца і ператвараюцца ў чырвоных гігантаў. Разлікі паказваюць, што наша Сонца, раздзьмуўшыся, паглыне Меркурый і Венеру, а таксама, магчыма, і Зямлю. Але прыклад знойдзенай толькі што планеты паказвае, што яна перажыла гэтую катастрофу. Больш за тое, яна знаходзілася да гібелі зоркі прыкладна на адлегласці паміж Сонцам і Зямлёй, а «адсунута» была пры «смяротнай агоніі» сваёй зоркі.

Сучасныя мадэлі разыходзяцца ў тым, ці зможа Зямля пазбегнуць паглынання пры расшырэнні Сонца. Таму што мы мала ведаем аб хуткасці страты масы чырвоным гігантам. Адкрыццё вучных дазваляе выказаць здагадку, што некаторыя мадэлі, якія прадказваюць гібель Зямлі, занадта песімістычныя. Наша планета можа пазбегнуць паглынання, што мы ўбачылі на прыкладзе гэтай адкрытай планеты.

Зрэшты, насельнікі Зямлі ці наўрад змогуць даведацца пра гэта. Справа ў тым, што Сонца пачне ператварацца ў чырвонага гіганта прыкладна праз 4,5-5 мільярдаў гадоў. Але яшчэ да гэтага ўзрасце яго тэмпература, і жыццё на нашай планеце стане немагчымым у звыклым выглядзе. Затое ў зоне заселенасці могуць апынуцца спадарожнікі Сатурна і Юпітэра, такія як Еўропа, Каліста, Ганімед. Навукоўцы мяркуюць, што чалавецтва можа перасяліцца на іх, адкуль будзе назіраць за тым, што адбываецца з Зямлёй.