Вы тут

Хто быў «нікім», той стане...


Усё, што ўражае розум і сэрца, трэба запісваць, — раілі класікі. Як іх не слухаць?!

Такім чынам, лета, горад, спёка: на вуліцу — хоць не выходзь. Ды нідзе ж не дзенешся — трэба: на работу, у краму, на пошту... Там — электронная, але чарга (час плаціць камунальныя), там — наша месца ў канцы. А значыць, стаім (добра, што ў халадку) і, вядома ж, зайздросцім — тым, хто прыйшоў раней і хутка, напэўна, сыдзе.


Фота: Shutterstock.com

Сярод іх, тых «ранейшых», ёсць асобы прыкметныя: найперш — досыць прыгожая бландзінка (з адзежы на ёй — хіба дзве латачкі: маленькі топік на грудзях ды шорцікі на пятай кропцы), смешны пузач у майцы і шлёпанцах, пажылая кабета, мусіць, з былых начальніц, бо па-ранейшаму з начосам і макіяжам, у светлым старамодным касцюме…

Разгледзець іншых не паспяваем, бо ад акенца ў бок «публікі» далятае гнеўнае:

— Як гэта — я «не магу атрымаць»?! Чаму? — пытаецца ля акенца тая бландзінка. — Вось жа (паказвае) ваша паведамленне, што прыйшла пасылка, вось пашпарт хлопца…

— А скуль мне ведаць, дзе вы іх бралі? — куды цішэй пярэчыць паштавічка. — Даверанасці ж няма.

— Якой яшчэ даверанасці?! — узвіваецца прыгажуня. — Мы пяць гадоў як разам жывём!.. Ён цяпер у ад’ездзе. Мне сказаў, каб пасылку яго забрала, а вы тут…

— А мы тут, — ужо трохі смялей пярэчыць аператар, — можам аддаць яе толькі асабіста, з рук у рукі... Альбо іншаму чалавеку, але па даверанасці. Без яе — прабачце.

Апошняе слова дзяўчына не чуе (ці не хоча пачуць), злосна фыркнуўшы, адварочваецца ад акенца, на хаду зграбае свае дакументы, крыху адступіўшы, марудзіць (спрабуе ўсунуць іх у невялічкі пакет)... І таму, напэўна ж, чуе ў сябе за спінай спакойнае, рабочае:

— З-за чаго тут сварка? — пытае хтось (калега? начальніца?) у той аператаркі.

— Ат... Пустое, — нясецца ў адказ. — Прыйшла вунь замест хлопца пасылку забраць, пашпарт прынесла…

— А яна яму хто?

— Ніхто…

Калі б у гэтую хвіліну столь у кліенцкай зале раскрылася і з нябёсаў на тую красуню выліўся цэбар халоднай вады, яна спужалася б, мусіць, меней?! А так…

Ужо крануўшыся з месца, быццам за што зачапілася: стала, пачырванела, вочы наліліся слязьмі, рот адкрыўся — ці то хапаючы паветра, ці то шукаючы словы, каб нешта сказаць…

Аднак ні таго, ні іншага ў памяшканні, пад прыцэлам чужых вачэй, падобна, не знайшлося... Дзяўчына спехам выскачыла за дзверы.

— Так ёй, шалахвостцы, і трэба! — пераможна хмыкнуў пузач у майцы і шлёпанцах.

— Згодна з вамі, — падтрымала яго жанчына з начосам. — Зусім распусцілася моладзь! Ні кроплі гонару, асабліва ў дзяўчат. Не берагуць сябе, не шануюць. А ім жа замуж выходзіць, дзяцей нараджаць... Яны ж абавязаны быць прыстойнымі!

...Так.

А ў хлопцаў што — абавязкаў няма?

...Фаіна Ранеўская пра сябе некалі пісала: «Бог мой, якая я старая — я ж яшчэ помню прыстойных людзей!» Прыстойныя, паводле тлумачальных слоўнікаў, гэта сумленныя, добра выхаваныя, не здольныя на дрэнныя ўчынкі. Прыстойныя — гэта тыя, хто, палюбіўшы (а тым больш пакахаўшы!), не зневажаюць сваіх абранніц званнем «палюбоўніца», «сужыцелька», «партнёрка». Тыя, хто, палюбіўшы, пакахаўшы, жэняцца. І потым жывуць, як прыстойныя людзі, гадуюць, выхоўваюць прыстойных дзяцей.

Валянціна ДОЎНАР

P. S. Анекдот у тэму. Малады чалавек тэлефануе на радыё, просіць: «Калі ласка, павіншуйце з днём нараджэння маю каханую дзяўчыну Танечку! Ад майго імя пажадайце ўсяго найлепшага і пастаўце для яе песню Укупніка «Я на тебе никогда не женюсь, я лучше съем перед загсом свой паспорт...»

Цуды здараюцца: асобныя з маладых, праверыўшы пачуцці сумесным жыццём, такі заключаюць шлюбы — праз год, праз два, праз пяць... Не так даўно знаёмцы распісаліся, праз дзесяць. Свята было. Праўда, у бацькоў — з дамешкам суму. «От каб адразу, — казала адна матуля другой. — Мы б з табой ужо ўнукаў у школу вадзілі...»

У 18, 20, нават 25 гадоў хлопцу, дзяўчыне здаецца, што часу — проста навалам і можна паспець усё: нагуляцца, напрацавацца, пабачыць свет, зрабіць кар’еру... А ўжо знайсці свайго чалавека, стварыць сям’ю — і пагатоў!

Тое, што многім здаецца найпрасцейшым, зрабіць, як высвятляецца, найцяжэй.

Выбар рэдакцыі

Калейдаскоп

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Для Блізнятаў падзеі на гэтым тыдні складуцца на іх карысць.

Транспарт

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

«На крылах» — каля 2 мільёнаў пасажыраў.

Сацыяльная падтрымка

У каго і на колькі вырасце пенсія?

У каго і на колькі вырасце пенсія?

Эксперты адказалі на распаўсюджаныя пытанні аб зменах у пенсіённым забеспячэнні.

Здароўе

Якую небяспеку тоіць тэфлон?

Якую небяспеку тоіць тэфлон?

Шматмільярдны бізнес ні перад чым не спыняецца, у тым ліку не шкадуе здароўя людзей.