У кабінеце старшыні канцэрна «Беллегпрам» Таццяны Аляксееўны Лугінай праца не спыняецца ні на хвіліну. І гэта нядзіўна. Кіраваць цэлым напрамкам у галіне — значыць працаваць 24 на 7, быць уцягнутым у працэс і дзень, і ноч. Актыўная, энергічная, шчырая, адкрытая.
Пра такія, як Таццяна Аляксееўна, кажуць «з падвойным патэнцыялам». Пра насычаныя будні, маленькія радасці і вялікую місію беларускай СУПЕРжанчыны — спецыяльна для чытачоў «Алесі».
— Два гады таму вы ўзначалілі канцэрн «Беллегпрам». Наколькі маштабнае сёння прадпрыемства?
— На сённяшні дзень канцэрн аб'ядноўвае 72 прадпрыемствы лёгкай прамысловасці. З іх каля 42 з доляй дзяржавы. Калі казаць аб колькасці супрацоўнікаў, то гэта каля 36 тысяч чалавек з 57 тысяч у галіны. Як бачым, у нас працуе палова ўсіх супрацоўнікаў, і па аб'ёме выпушчанай прадукцыі мы займаем 52 % рынку. У пул самых буйных прадпрыемстваў уваходзяць такія вядомыя айчынныя брэнды, як «Аршанскі льнокамбінат», «Магатэкс», «Блакіт», ёсць і прадстаўнікі прыватнага бізнэсу — холдынг «Белвест», «Контэ», «БЧК груп», «Віцебскія дываны», «Світанак».
— І дзяржаўны, і прыватны бізнес, задзейнічаны ў лёгкай прамысловасці нашай краіны, працуюць на агульны вынік. Як удаецца выбудоўваць ўзаемаадносіны паміж прадпрыемствамі розных форм уласнасці?
— У лёгкай прамысловасці Беларусі акрамя дзяржаўных прадпрыемстваў заняты і 2000 прыватных кампаній. Безумоўна, наш канцэрн каардынуе дзейнасць і тых, і іншых. Мы, па сутнасці, з'яўляемся сувязным звяном паміж дзяржорганамі і прадпрыемствамі рознымі формамі ўласнасці. Так як мы працуем на агульны вынік, задача канцэрна — фарміраванне агульнанацыянальнай галіновай стратэгіі, вызначэнне праблем і данясенне яе да профільных ведамстваў. У студзені 2021 года мы ініцыявалі стварэнне Асацыяцыі лёгкай прамысловасці Рэспублікі Беларусь, куды ўвайшлі каля 10 прадпрыемстваў прыватнай формы ўласнасці. Сярод іх холдынг «Марка», «Фурнітур-BY» і іншыя. Менавіта праз асацыяцыю мы хочам з'яднаць прыватны бізнес нашай краіны. Асацыяцыя — гэта своеасаблівая дыялогавая пляцоўка, на якой можна абменьвацца думкамі, вопытам, агучваць праблемы, разам іх вырашаць і выбудоўваць адзіную канцэпцыю развіцця ў маштабах дзяржавы. Сусветная практыка паказвае: калі прадпрыемствы, занятыя ў адной галіне, імкнуцца адзін да аднаго, гэта дазваляе палепшыць камунікацыю і лягчэй выбудоўваць кааперацыйныя ланцужкі.
— Тэрмін «лёгкая прамысловасць» жаночага роду. Ці можна сцвярджаць, што сёння ў галіны жаночы твар?
— У лёгкай прамысловасці Беларусі сёння сапраўды жаночы твар. Сярод кіраўнікоў прадпрыемстваў большасць — жанчыны. Вядома, ёсць і моцныя мужчыны-гаспадарнікі. Але яны, як правіла, занятыя ў сферы дзяржзакупак, дзе ўсё проста, зразумела і планамерна. Што тычыцца жанчын, то на іх далікатных плячах — прадпрыемствы, дзейнасць якіх звязана з творчасцю: напрыклад, у фэшн-індустрыі, дзе на сённяшні дзень усё вельмі дынамічна. Неабходна адсочваць модныя тэндэнцыі, праводзіць сацыялагічныя пытанні, пастаянна вывучаць свайго кліента, яго запыты і перавагі. І ўжо з улікам гэтых момантаў развіваць кароткатэрміновую і доўгатэрміновую стратэгіі развіцця свайго прадпрыемства, а пры неабходнасці аператыўна ўносіць змены ў вытворчы працэс з улікам аб'ектыўнай рэальнасці.
У 2020 годзе такой аб'ектыўнай рэальнасцю, якая запатрабавала ад усіх кіраўнікоў нашай галіны працы на мяжы сваіх магчымасцяў, стала пандэмія. І не толькі ў нас у краіне, ва ўсім свеце. Паводле даследаванняў брытанскай аналітычнай кампаніі «McKinsey», рэшткі тавараў лёгкай прамысловасці ў свеце на студзень 2021 года ацэньваюцца на суму 200 млрд еўра. Гэта роўна ў два разы больш, чым у студзені 2020 года.
— Цяпер шмат кажуць пра тое, што нам усім неабходна мяняцца. Як вы ставіцеся да пераемнасці пакаленняў у лёгкай прамысловасці?
— Гэты працэс, на мой погляд, заканамерны і непазбежны. На сёння, па маіх назіраннях, тым прадпрыемствы, на якіх сярэдні ўзрост супрацоўнікаў 40 гадоў, працуюць па-іншаму, як гаворыцца, ідуць у нагу з часам. Зыходзячы з гэтага, усім нашым прадпрыемствам рэкамендуем смялей прыцягваць маладых спецыялістаў, напрыклад, маркетолагаў і менеджэраў па развіцці. Яны, як правіла, у сілу ўзросту больш разняволеныя, крэатыўныя і смелыя.
— Сёння канкурэнцыя ў сферы лёгкай прамысловасці высока як ніколі. Чаму з мноства існуючых брэндаў я павінна пакінуць свой выбар на таварах менавіта беларускай вытворчасці?
— Па-першае, таму што беларускае — гэта якаснае! Як паказваюць сацыялагічныя даследаванні, сярэднестатыстычны беларус пры выбары адзення, абутку, аксесуараў ў аснову ставіць менавіта якасць. Якасць — шматаспектнае паняцце: гэта і сыравіна, з якой выраблена рэч, і выкананне вытворчай тэхналогіі, у аснове якой высокія стандарты. Нашай краіне пашанцавала: з савецкіх часоў мы перанялі ўсё самае лепшае, што было створана ў лёгкай прамысловасці. Гэта і ахайнасць вырабаў, і якасная апрацоўка швоў, гэта і колькасць шыўкоў на 10 см. Яно таксама падлічана! У рэчы беларускай вытворчасці вы ніколі не ўбачыце няроўныя радкі або тырчаць ніткі.
Па-другое, у прадукцыі беларускай вытворчасці знаходзіцца адлюстраванне аптымальнае спалучэнне якасці і кошту. Можна купіць італьянскі мужчынскі касцюм за 3500 еўра, а можна пашыць такі ж у нас, але абыйдзецца ён значна танней і не ў шкодзе якасці. Што тычыцца адзення дзелавога стылю, то ў гэтым сегменце мы самыя лепшыя! Менавіта ў суадносінах «кошт-якасць». Акрамя гэтага, мы паспяхова працуем з ільном: ад вырошчвання да вытворчасці тканін і вырабаў. Гэта сапраўды наш брэнд!
— Таццяна Аляксееўна, вы не толькі паспяхова кіруеце вялікім прадпрыемствам, але і актыўна ўдзельнічаеце ў дзейнасці Беларускага саюза жанчын. Калі пачалася гэтая старонка вашым жыцці?
— Мой удзел у Саюзе жанчын — гэта даўняя гісторыя, яшчэ з часам працы ў Пінску. На прадпрыемстве «Палессе» была створана першасная арганізацыя БСЖ, дзе грамадская праца кіпела. Мы былі ўдзельнікамі ўсіх мерапрыемстваў гарадскога і абласнога значэння. Нават некалькі разоў у сябе на прадпрыемстве прымалі прэзідыумы ГА «БСЖ». Пытанні мацярынства, сямейнай палітыкі, занятасці жанчын, аказанне дапамогі ў цяжкіх жыццёвых сітуацыях — гэта далёка не ўсё, чым мы займаліся.
Пасля пераезду ў Мінск ўзаемаадносіны з Беларускім саюзам жанчын атрымалі працяг. Уявіце, якое было маё здзіўленне, што ў такой шматлікай арганізацыі, як канцэрн «Беллегпрам», не існавала першаснай ячэйкі БСЖ? Заканамерна, што ў 2020 годзе яна была створана. Ну, а тыя прадпрыемствы са складу канцэрна, на якіх наогул не было пярвічак БСЖ, цяпер таксама ўслед за намі планамерна іх ствараюць. Вельмі спадзяюся, што да канца лета нам удасца правесці галіновай злёт жанчын, каб бліжэй пазнаёміцца, абмяняцца думкамі, сустрэцца з цікавымі людзьмі. Такія мерапрыемствы не толькі аб'ядноўваюць, але і даюць магутны стымул для далейшай працы.
— У 2019 годзе вы былі прызнаныя «Жанчынай года — 2018» ў намінацыі «За лідарства і паспяховае кіраўніцтва». Наколькі гэтая значная ўзнагарода для вас?
— Кожны чалавек, хто інтэнсіўна заняты працай, пагодзіцца са мной, што кожны дзень, як правіла, праходзіць у засяроджванні на вырашэнні стратэгічна важных задач, і, вядома, далёка не заўсёды ўсё атрымліваецца рэалізаваць так, як задумвалася. Пастаянны ўнутраны аналіз-працэс, які таксама адымае шмат сіл і энергіі. І, натуральна, калі твая праца заўважаюць і адзначаюць на высокім узроўні, гэта не проста радасць — гэта крылы, якія вырастаюць за спінай. І хочацца яшчэ больш старанна працаваць на карысць галіны, на карысць сваёй краіны, нягледзячы ні на якія цяжкасці. У гэтай сувязі ў мяне ёсць любімы верш Барыса Піля, якое адлюстроўвае маё ўнутранае стаўленне да працы.
Суровый закон движения, успехи и неудачи,
Суровый закон движения, вперёд и только вперёд.
Падают, помоги им, но это вовсе не значит,
Что можно замедлить движение, что можно прервать поход.
Мы знаем, что есть усталые, мы видим, что есть отсталые,
Идущие с нами нехотя, пошатываясь и скользя.
Не слушай их тонких жалоб, расхлябанности не жалуя,
Помни одно: в движении задерживаться нельзя!
— Што вам дапамагае, як кажуць псіхолагі, быць у рэсурсе, каб пастаянна рухацца наперад?
— Мой дом і мая сям'я. Люблю бываць на малой радзіме ў Пінску. Асабліва летам. Проста пабыць дома — гэта велізарнае шчасце!
— Вы былі адной з першых гераінь сумеснага праекта трох нацыянальных тэлеканалаў і Беларускага саюза жанчын. У фільме «Беларуская СУПЕРжанчына» ваша жыццё паказана з розных бакоў. Якая яна, на ваш погляд, наша супержанчына?
— На мой погляд, супержанчына павінна быць актыўнай, мэтанакіраванай, разважнай, якая ўмее чуць і слухаць. Незалежна ад ступені сваёй занятасці яна павінна несці прыгажосць. Калі яна дамаглася ў жыцці кар'ерных вышынь і матэрыяльнага дастатку, павінна абавязкова сваімі выгодамі дзяліцца з тымі, каму патрэбна дапамога. Ніколі не забываць аб душы і быць сумленнай самой з сабой. Але, якімі б мы ні былі суперженщинами, самае важнае для кожнай з нас — часам пабыць простай жанчынай без прыстаўкі СУПЕР!
— У чым вы бачыце сваю місію як жанчына і як кіраўнік?
— Нягледзячы на загружанасць на працы, самая важная місія жанчыны — стварыць такую атмасферу ў сям'і, каб у родных і блізкіх усё і заўсёды атрымлівалася. Маё жыццё складаецца так, што акрамя асноўнай жаночай місіі хочацца выконваць і грамадскую-прыносіць карысць і радасць сваёй краіне, не шкадуючы часу і сіл. Хочацца, каб прамысловасць развівалася, ішла ў нагу з часам. І я, як кіраўнік, гатовая ўсяляк дапамагаць у гэтай паступовай трансфармацыі, рабіць усё ў імя і на карысць людзей!
Кацярына ТУМАС-ЦІШКЕВІЧ
Фото БЕЛТА
Спасылкі
[1] https://zviazda.by/be/author/kacyaryna-tumas-cishkevich
[2] https://zviazda.by/be/gramadstva
[3] https://zviazda.by/be/tags/bellegpram
[4] https://zviazda.by/be/tags/taccyana-lugina
[5] https://zviazda.by/be/tags/alesya-0