Ганна стэлефанавалася са зводнай сястрой, «іншай дачкой бацькі», пасля яго смерці...
Скрозь жалюзі шчымілася ноч. Ала паспрабавала вызначыць час — каля трох.
«Не будзь простай, як бот!» — сказала я суседцы. «Хлусіць не буду!»
Зіна гасцявала ў сваякоў у Мюнхене. Саша, яе пляменніца, перакладала коратка, і толькі звернутыя да Зіны пытанні выкладала цалкам.
Хто не любіць хуткай язды? Дарогі, вецер у твар, «саступі дарогу — не саступлю», азарт, эмоцыі.
Спалоханая Зоя ўбегла ў кабінет кладаўшчыцы Алы Антонаўны...
У вёсцы ў ноч на Івана Купалу моладзь рабіла «шкоду», вядома, без вялікай шкоды, а так, каб на наступны дзень у вёсцы было што абмяркоўваць і чаму здзіўляцца.
Не здзіўляйцеся сябрам, якія выраслі як грыбы пасля дажджу, услед за прызначэннем вас на пасаду...
У школе я і Галка марылі стаць капітанамі далёкага плавання.
Мне было чатырнаццаць, калі я прыехала ў вёску на летнія вакацыі.
Пастарэла мая вёсачка: пакасіліся хаты, зарастаюць кветнікі, не кудахчуць куры, маўчаць сабакі.
