Алаіза Пашкевіч, безумоўна, унікальная з’ява ў нашай гісторыі.
Традыцыі, закладзеныя творчасцю папярэднікаў Каганца — у яго творчасці.
Адны імёны забываюцца, а іншыя праслаўляюцца.
І напісаў дзевяць тамоў гістарычных даследаванняў.
Еўдакім Раманаў (1855–1922) належыць да слаўнай плеяды беларускіх фалькларыстаў і этнографаў, якія па крупінках збіралі беларускі фальклор і захавалі багацейшую народную творчасць, раскрылі самую існасць народнай душы, яе мудрасць і прыгажосць.
Імя Адама Кіркора, калі не забытае, дык ладна падзабытае ў гісторыі культуры Беларусі, а зроблена гэтым чалавекам немала.
Усё ж такі дзівосным быў Павел Шэйн (1826–1900).
Адаму Гурыновічу (1869–1894) выпала кароткае жыццё і драматычны лёс.
Тэхнік па адукацыі і прафесіі, ён меў паэтычную душу і чуйнае сэрца.
Творчая спадчына мастака належыць беларусам, палякам і літоўцам.
Лёс спрыяў яму, нібыта бярог для значных спраў.
Здаецца, лёс Апалінарыя Гараўскага звычайны для мастака...
