Адна з нашых з сынам любімых гульняў узімку — пакідаць сляды на снезе ў выглядзе кветачкі, цягнічка, анёлка. Увесну ды летам мы таксама працягваем «слядзіць». Калі ідзём гуляць у лес ці да рэчкі, бяром з сабой пакет для смецця. Туды збіраем паперкі, шкло ды пластыкавыя бутэлькі, якія сустракаем на шляху. Тым самым пакідаем пасля сябе светлы след.
Нядаўна знаёмая пажартавала: «Вясна — найлешы час для садаводства. Але ў мяне няма лецішча і агарода, таму капацца я буду ў сабе». Асабіста ў мяне зямлі хапае. Разам з тым хлебам не кармі — дай пакапацца ў сабе. А вясной, калі душа, як і прырода, прагне абнаўлення, тым больш.
