Што было — было: доктар, якога выклікалі да хворага хлопчыка, дома ў яго ўбачыў дзяўчынку.
Паветра ў жніўні вельмі адметнае: пахне прафуканым летам.
Цар Саламон насіў пярсцёнак з суцяшальным: «Усё праходзіць...» І сапраўды: усё — апроч жыцця...
«Звязда» праўду пісала...
Пе-ра-зі-ма-ва-лі! З клічнікам і па складах — гэта ад радасці і да месца.
Што было — было, Нікулін расказваў.
...У той і гаспадарцы, і акрузе Усевалад Міхайлавіч (ён жа проста Сева) быў на добрым рахунку.
...Прыпамінаючы сваё маленства, часам думаю, што, з аднаго боку, для сваіх бацькоў я была падарункам, а з іншага — не і яшчэ раз не!
Мы звалі яе Наймудрэйшай, бо як жа яшчэ, калі год нараджэння — 1925-ы, калі змалку сірата...
Справа няпростая, але ўдзячная.
У Беларусі за апошнія 10–12 гадоў як агульная, так і пярвічная дзіцячая захваральнасць застаюцца прыкладна на адным узроўні.
Хто здолее змяніць гісторыю ці змяніцца пад яе ўплывам?
