У 80-я гады мінулага стагоддзя на работу ў наш калгас прыехала маладая дзяўчына.
Футра з Вільні, альбо Аб тым, як я завяла карову, Апошняе папярэджанне. І зусім не кітайскае, Не такі воўк страшны...
...Гэты вясковец быў вельмі шчыры працаўнік, да таго ж ніколі не квапіўся на чужое, нават на калгаснае
...Для многіх галоўныя людзі ў жыцці — гэта маці і бацька, бабуля, дзядуля... Для мяне — старэйшая сястра.
Хітра ўладкавана чалавечая памяць. Бывае, нешта ўбачыў-пачуў, а што — хоць забі — назаўтра не ўспомніш, а нешта — якраз наадварот — «ляжыць» там гадамі ці нават дзесяцігоддзямі і ўспамінаецца досыць часта...
