«Звязда» неяк правільна пісала, што ёсць такое месца, дзе чалавеку добра аднаму. Гэта — прыбіральня.
Якраз у тыя залатыя гадкі ў мяне, студэнткі педінстытута, скончылася першая практыка...
Рубрыцы — гадоў з 20. Трэба распачаць нешта іншае... Былі такія думкі.
Пра нявернага мужа, мянушку, моцнае падзенне на галалёдзе і залаты крыжык.
Пра тое, як ачуняў глухі чалавек, няўдалы паход па грыбы і сырую бульбу замест цукерак.
Старэнькі «Запарожац» (цяпер такіх машын і не відаць ужо) старанна пыліў па дарозе...
Пра тое, як сын не пазнаў маці, смешны выпадак з тэлевізарам і забыты ў цягніку плашч.
