Са школы многія памятаюць горкае апавяданне «На Каляды к сыну» — гісторыю аб тым, як сын здрадзіў бацькам.
Гістарычная памяць — тое, што вызначае будучыню... Здаецца, банальная ісціна, якую не трэба нікому даказваць.
З такой устаноўкай ён выходзіць на сцэну.
«Хаты былі на востраве. Востраў гэты, праўда, не кожны прызнаў бы за востраў — аб яго не плёскаліся ні марскія, ні нават азёрныя хвалі. Навокал адно гніла куп'істая дрыгва ды моклі панурыя лясы». Пазналі першы абзац самага, мабыць, вядомага твора беларускай літаратуры? Нават калі забыліся — можна здагадацца: «Людзі на балоце».
У Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў.
Сёлета адзначаецца 150 гадоў з дня нараджэння мастака.
Размова з Надзеяй Усавай, вядучым навуковым супрацоўнікам Нацыянальнага мастацкага музея
