Маладыя спецыялісты па ўсёй краіне прыступілі да выканання прафесійных абавязкаў. На сваім першым рабочым месцы яны пачынаюць асвойваць выбраную спецыяльнасць на практыцы, пераймаць вопыт старэйшых таварышаў, прыносіць карысць эканоміцы. У ліку тых, хто распачаў сваю прафесійную кар’еру, — больш як паўтысячы лейтэнантаў міліцыі, якія пасля выпуску з Акадэміі МУС і Магілёўскага інстытута МУС папоўнілі розныя ведамасныя падраздзяленні і адпаведна сталі на варту правапарадку і законнасці.

Якія задачы даручаюць наваспечаным супрацоўнікам органаў унутраных спраў, ці ахвотна вопытныя праваахоўнікі дзеляцца тонкасцямі прафесійнага майстэрства, — карэспандэнты «Звязды» высвятлялі на прыкладзе Першамайскага РУУС г. Мінска.

Прапанова, ад якой не адмовіўся

Дадзеная тэрытарыяльная структура сталічнай міліцыі сёлета папоўнілася 11 учарашнімі курсантамі. Толькі ў аддзел крымінальнага вышуку прыйшло пяцёра маладых супрацоўнікаў. Гэта падраздзяленне крымінальнай міліцыі заўсёды ў авангардзе барацьбы са злачыннасцю, таму лішніх рук тут дакладна не бывае.

Яшчэ толькі трэці тыдзень пайшоў, як оперупаўнаважаны аддзела крымінальнага вышуку крымінальнай міліцыі Мікіта Лукашэвіч знаходзіцца ў новым статусе, аднак у распрацоўцы афіцэра — адначасова некалькі спраў. Лейтэнант міліцыі высвятляе абставіны крадзяжу грошай з кашалька, выкрадання мабільнага тэлефона, устанаўлівае вінаватых у падробцы валюты, здадзенай у адзін з валютна-абменных пунктаў на падпарадкаванай маладому спецыялісту тэрыторыі

«Заступіўшы на службу, ні аднаго дня не прасядзеў без справы, калегі адразу падключылі да работы, — расказвае міліцыянер. — Нічога новага для мяне, бо з самай першай практыкі ў падраздзяленнях органаў унутраных спраў курсантам не давалі заседжвацца. Адразу ўключалі ў вышуковы працэс, даручалі канкрэтныя задачы і, адпаведна, патрабавалі выніку».

У Першамайскім РУУС сталіцы да маладога чалавека прыгледзеліся падчас яго пераддыпломнай практыкі ў падраздзяленні. За час трохмесячнай стажыроўкі курсант даў зразумець, што не баіцца складаных і, на першы погляд, заблытаных спраў, гатовы да выканання любых задач. Дысцыплінаваны, дапытлівы, адказны, рашучы — менавіта такія тут і патрэбны. Невыпадкова па заканчэнні практыкі Мікіту зрабілі прапанову, ад якой, як у народзе кажуць, ён не змог адмовіцца, — у выніку афіцэр заключыў з падраздзяленнем свой першы кантракт.

Служба — у генах

Шлях у органы ўнутраных спраў у Мікіты быў прадыктаваны самім жыццём. З аднаго боку, гэта працяг дынастыі, што пасля гібелі бацькі пры выкананні службовага абавязку гучала асабліва пераканаўча і матывавана. З іншага, унутранае жаданне дапамагаць людзям, якое сфарміравалася ў маладога чалавека ў зусім юным узросце.

Лейтэнант родам з гарадскога пасёлка Целяханы. У органах унутраных спраў служыў яшчэ дзядуля, які выйшаў у адстаўку падпалкоўнікам міліцыі. І ён, і яго сын (Мікітаў бацька) былі ўчастковымі інспектарамі міліцыі Івацэвіцкага РАУС Брэсцкай вобласці.

• Трагедыя, якая здарылася ў вышэйназваным раёне ў 2018 годзе, выклікала рэзананс не толькі на Брэстчыне, а ўвогуле ў краіне. У міліцыю паступіла паведамленне, што жыхар адной з вёсак у неадэкватным стане перамяшчаецца па населеным пункце са зброяй і пагражае сваім аднавяскоўцам забойствам. На месца выехалі трое супрацоўнікаў унутраных спраў. Мужчына не падпарадкоўваўся загадам міліцыянераў скласці зброю, аказваў супраціўленне. Адзін з супрацоўнікаў быў цяжка паранены (каб не суседка з медыцынскай адукацыяй, якая своечасова аказала яму дапамогу, наўрад ці ён выжыў бы), другі атрымаў смяротнае раненне. Гэта быў бацька Мікіты...

Пасля трагічнай гібелі ўчастковага інспектара Івацэвіцкага РАУС праваахоўнікі не пакінулі ў бядзе гэту сям’ю. Адзінага сына міліцыянера ўзялі пад апеку і прапанавалі хлопцу папоўніць шэрагі Спецыялізаванага ліцэя МУС. Мікіта пагадзіўся — у выніку 9-11 класы заканчваў у ведамаснай установе ў сталіцы. У яго былі сур’ёзныя планы на будучыню.

Школы прафесіяналізму і сталення

Вучоба ў ліцэі праляцела імгненна. Куды паступаць пасля яго заканчэння, у сям’і нават не абмяркоўвалася. Мара была адна — стаць міліцыянерам. Тым больш што па заканчэнні ведамаснай установы пры паступленні ў Акадэмію МУС дзейнічаюць пэўныя льготы: неабходна набраць мінімальна дазволеную колькасць балаў на цэнтралізаваным тэсціраванні, каб стаць курсантам галоўнай міліцэйскай ВНУ краіны, — пры ўмове, вядома, добрай ранейшай вучобы. Адпаведным чынам і Мікіта паступіў на факультэт крымінальнай міліцыі.

«Прызвычайвацца да дысцыпліны і распарадку дня ўжо было не трэба: усё гэта знаёмае ліцэістам, — заўважае лейтэнант міліцыі. — Але ўжо з першых дзён навучання прыйшло разуменне, што ў папярэдняй установе да нас адносіліся яшчэ як да дзяцей, — у акадэміі ж адразу далі зразумець, што мы самі адказваем за свой лёс, а таму тое, чаго мы хочам дасягнуць, залежыць выключна ад нас».

Пытаюся ў Мікіты, чаму не пайшоў па лініі ўчастковых, як дзядуля і бацька.

«Оперупаўнаважаныя прыдумляюць усялякія камбінацыі, шукаюць шляхі, як раскрыць злачынства, — кажа ён. — Ва ўчастковага таксама цікавая работа, але з іншым кантынгентам асоб, і кола вырашэння праблем таксама іншае. Як правіла, яно датычыцца пытанняў адміністрацыйнага характару. Я палічыў, што мне будзе больш цікава працаваць у крымінальным вышуку, таму і зрабіў выбар, аб якім не пашкадаваў».

З апорай на вопыт

Калектыў, у якім пачынае службу Мікіта, для яго не чужы: па-першае, са сталымі супрацоўнікамі ён знаёмы яшчэ з часоў практыкі, а па-другое, разам з маладым чалавекам у Першамайскае РУУС прыйшлі і яго таварышы, з якімі яны спасцігалі тонкасці міліцэйскай прафесіі ў сценах акадэміі, а з некаторымі вучыліся яшчэ ў Спецыялізаваным ліцэі МУС.

Лейтэнанту імпануе, што ён не старонні назіральнік, а актыўны ўдзельнік вышуковага працэсу. «У першы ж дзень на службе паехаў затрымліваць злачынцу, які краў веласіпеды, — канкрэтызуе ён. — Калектыў згуртаваны, заўсёды гатовы прыйсці на дапамогу. Вельмі вопытны начальнік вышуку, які пры неабходнасці падставіць плячо. Да любога чалавека ў аддзеле можна падысці — табе дапамогуць».Як звяртае ўвагу начальнік аддзела крымінальнага вышуку крымінальнай міліцыі Першамайскага РУУС г. Мінска падпалкоўнік міліцыі Аляксей АСУШЧАНКА, у сістэме органаў унутраных спраў працуе інстытут настаўніцтва, які шмат гадоў прыносіць станоўчыя вынікі. «За маладымі супрацоўнікамі замацоўваюць больш дасведчанага, які на працягу шасці месяцаў навучае і кантралюе выкананне службовых задач, — удакладняе ён. — Да настаўніка можна звярнуцца па любую параду: запаўненне працэсуальных дакументаў, тактыка раскрыцця злачынстваў, узаемадзеянне з іншымі службамі раённага ўпраўлення. У аддзел прыходзяць ініцыятыўныя і лёгкія на ўздым хлопцы. Яны з энтузіязмам бяруцца за задачы любой складанасці, не баяцца цяжкасцяў, гатовы вучыцца, прымаюць да ўвагі канструктыўную крытыку. Выпускнікі Акадэміі МУС прыходзяць падрыхтаванымі, бо прайшлі навучанне з практыка-арыентаванымі выкладчыкамі ў адной з найлепшых вышэйшых навучальных устаноў краіны».

Яшчэ падчас стажыроўкі за кожным курсантам замацаваны вопытны супрацоўнік. «Разам яны займаюцца раскрыццём злачынстваў, выязджаюць у складзе следча-аператыўнай групы, хлопцы выконваюць пасільныя даручэнні і знаёмяцца з калектывам», — тлумачыць Аляксей Асушчанка.

Мікіта Лукашэвіч лічыць вельмі важным, што ў нашай краіне кожнаму выпускніку ўстаноў адукацыі гарантавана першае рабочае месца, дзе можна набрацца вопыту. «Стабільны заробак, камфортныя ўмовы працы, сацыяльная падтрымка — толькі працуй, — падкрэслівае ён. — Свой выбар я зрабіў свядома. Больш ні ў якой іншай прафесіі ніколі сябе не ўяўляў і не ўяўляю».

Вераніка КАНЮТА

Фота Віктара ІВАНЧЫКАВА