Папулярнае
Хронікі мужнасці беларускага народа
Прайсціся па сцежках ваенных падзей на тэрыторыі Беларусі, убачыць герояў, якія ахвяравалі жыццём дзеля нашай агульнай будучыні, дакрануцца да такой балючай, але важнай часткі мінулага можна на выстаўцы «Беларусь адзіная і непераможная. Тры вайны» ў Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь. Адным з арганізатараў праекта стаў лаўрэат прэміі «За духоўнае адраджэнне» гісторык і калекцыянер Уладзімір Ліхадзедаў.
Як вядомая кінагісторыя «Каханне і галубы» можа выглядаць на тэатральнай сцэне?
У дзень прэм’еры ў Беларускім дзяржаўным маладзёжным тэатры зала была запоўненая. Што, уласна, і чакалася: у афішы значылася пастаноўка «Каханне і галубы» паводле п’есы Уладзіміра Гуркіна. Цікавасць да спектакля выклікаецца адразу, зыходзячы з яго назвы, бо народ ведае яе дзякуючы фільму Уладзіміра Мяншова, які ў сярэдзіне 1980-х гадоў стаў адной з найбольш упадабаных савецкіх кінакарцін. Але аўтар ствараў усё ж п’есу для тэатра (яна спачатку была пастаўлена ў славутым «Современнике»). Здавалася, што фільм перакрые магчымыя далейшыя сцэнічныя пастаноўкі. Але, як бачым, не, і праз час п’есу таксама ставяць. І ёсць нават адмысловая інтрыга, скіраваная на тых, хто бачыў кінакарціну: а як гэтая гісторыя можа выглядаць на тэатральнай сцэне? Навошта трэба было браць яе да пастаноўкі? Паспрабуем знайсці адказы.
У вершах Рагнед Малахоўскі вяртаецца ў часы дзяцінства
Многія паэты вяртаюцца ў гады, дзе прайшло іх маленства. Рагнед Малахоўскі — не выключэнне. Хоць і нарадзіўся ён у пасёлку Сямчан Магаданскай вобласці (Расійская Федэрацыя), з трох гадоў жыў у Беларусі, у нарачанскім краі. Скончыў Нарацкую сярэднюю школу № 2. Галоўнае возера нашай краіны, вядома, не магло яго не вабіць. А паколькі любіў паэзію, сам узяўся пісаць творы, адзін з вершаў так і назваў — «Нарач». Не толькі пра хараство яе пісаў, а і пра тое, што ў гэтым узросце хвалюе. Калі ж табе толькі васямнаццаць, то, як у вядомай песні, павінны быць «в каждой строчке только точки». У яго ж усё было інакш:
У казачны той вечар я адзін
Шукаў сваё каханне між вятроў.
Аб гэтым будзіць вечны напамін
Шаптанне прыбярэжных чаратоў.
На саісканне прэмій МГА СПБ
Мінскае гарадское аддзяленне Саюза пісьменнікаў Беларусі аб’яўляе конкурс на прысуджэнне літаратурных прэмій аддзялення за творы (кнігі) 2023–2024 гг. выпуску ў наступных намінацыях: «Паэзія» — літаратурная прэмія імя Максіма Танка; «Проза» — літаратурная прэмія імя Івана Шамякіна; «Дзіцячая літаратура» — літаратурная прэмія імя Янкі Маўра; «Публіцыстыка» — літаратурная прэмія імя Івана Новікава; «Найлепшы дэбют» — літаратурная прэмія імя Максіма Багдановіча.
Агульная песня беларускага жыцця на сцэне тэатра лялек
Не бывае жыцця, якое праходзіць бясследна. Не бывае маленькага жыцця: калі яно ёсць, то за ім глыбокі сэнс, незалежна ад таго, дзе людзі знаходзяцца — у горадзе ці вёсцы, як складваецца іх лёс — шчасліва ці драматычна. Але асобныя лёсы яднаюцца праз агульную песню беларускага жыцця ў спектаклі «Мроіва».
Юных герояў з палымянымі сэрцамі ўвасобілі студэнты Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў
Пастаноўку пра падпольную арганізацыю «Маладая гвардыя», паводле аднайменнага рамана, прадставілі напрыканцы красавіка на сцэне тэатральнай залы акадэміі. Раман Аляксандра Фадзеева, які апісаў падзеі 1942–1943 гадоў, даволі вялікі, а спектакль — гэта адна дзея без перапынку (амаль дзве гадзіны). Вядома, што для інсцэніроўкі варта было выбіраць, на чым сканцэнтраваць увагу, каб гледачам (а іх трэба мець на ўвазе заўсёды, у тым ліку і пры рабоце студэнтаў, інакш як ім вучыцца кантакту з публікай?) была зразумелая сутнасць аповеду. А калі гледачы яшчэ і маладыя, то іх трэба паглыбіць у гісторыю, даць адчуванне колішняй рэальнасці, якая змяніла (ці наогул спыніла) жыццё шмат каго з маладых хлопцаў і дзяўчат. Таму назва спектакля імкнецца заінтрыгаваць, нібыта «ўцягнуць» у мінулае: «Маладая гвардыя. Партал».
Першы выставачны праект мастачкі Лізаветы Пастушэнкі размешчаны ў Нацыянальным мастацкім музеі
Да 25 мая можна пазнаёміцца з экспазіцыяй «Лабірынты памяці» — першым выставачным праектам мастачкі Лізаветы Пастушэнкі ў Нацыянальным мастацкім музеі. Аўтар прадставіла на суд гледача больш за 30 твораў, выкананых у розных тэхніках графікі, у тым ліку змешанай з выкарыстаннем сепіі, сангіны і соусу.
Загінулі на ўзлёце
Знаёмячыся з матэрыяламі гэтай рубрыкі, чытачы ўпэўніліся, як шмат беларускіх пісьменнікаў загінула, абараняючы Радзіму ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Але сярод іх былі і тыя, каго смерць напаткала толькі таму, што гітлераўцы люта ненавідзелі народ, да якога яны належалі. Сярод іх і паэтэса, празаік Сара Каган. Смерць напаткала яе ў мінскім гета ў 1941 годзе. Разам з ёю загінулі муж і малодшы сын. Не выжыў і старэйшы, які з’яўляўся студэнтам Ленінградскага горнага інстытута. Гэта трагедыя толькі адной сям’і. Тым больш страшна, што ў цяперашняй Германіі знаходзяцца нашчадкі нацыстаў, якія мараць, прыйшоўшы да ўлады, паўтарыць вынішчэнне іншых народаў. Каб не дапусціць гэтага, трэба пастаянна памятаць пра нявінных ахвяр фашызму. Сару Каган — і яе творы. На жаль, яе творчасць сённяшняму чытачу мала вядома, а яна была цікавай пісьменніцай, якая пісала на ідыш.
Абраны аўтар
Мікола Берлеж
Жаночая сіла: змяняць ствараючы
Праект часопіса «Алеся» ў Год міру і стваральнай працы
У кожным нумары «Алесі» да канца 2023 года вы пазнаёміцеся з новай гераіняй, якая сваёй працай умацоўвае мір і згоду, уносіць уклад у развіццё і працвітанне нашай краіны.
