Сеткавае выданне zviazda.by

Кіно, якое было подзвігам, кіно, якое рабілі героі... Пра іх ішла размова ў Музеі гісторыі беларускага кіно, дзе кіназнаўцы, архівісты і прадстаўнікі кінематаграфічнай супольнасці гаварылі аб тым, як рэальныя дакументы і ваенныя архівы, у якіх захоўваецца шмат кінаі фотахронікі, дапамагаюць лепш зразумець наша мінулае. Круглы стол на тэму «Кінафотадакумент як гістарычная памяць аб подзвігу савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне» быў прысвечаны 80-годдзю Вялікай Перамогі.

Подзвіг унутры чалавека.

У мастацкай галерэі «Універсітэт культуры» адкрылася выстаўка эскізаў і кадраў з фільмаў савецкіх рэжысёраў «Беларускі кінематограф аб Вялікай Айчыннай вайне». Экспазіцыя прымеркавана да 80-годдзя Вялікай Перамогі. Выстаўка будзе праходзіць да 17 мая (уваход вольны). Наведвальнікі змогуць пабачыць эксклюзіўныя візуальныя матэрыялы з гісторыі айчыннага кінематографа. 

Менавіта такое меркаванне выказаў намеснiк прэм’ер-мiнiстра Уладзiмiр Каранiк падчас першага пасяджэння аргкамiтэта традыцыйнага кiнафестывалю «Лiстапад».

На мінулым тыдні была магчымасць успомніць італьянскага паэта, сцэнарыста, які працаваў з класікамі сусветнага кіно, і неардынарнага чалавека Таніна Гуэру, добра вядомага яшчэ ў Савецкім Саюзе. Пра майстра распавядаў прафесар Масіма Пуліні, які наведаў Мінск. Каб сустрэча атрымалася больш прадукцыйнай і карыснай, Пасольства Італіі ў Беларусі наладзіла паказ «оскарнага» фільма Федэрыка Феліні «Амаркорд». Да стварэння яго сцэнарыя меў дачыненне Таніна Гуэра. Гаворка ішла пра тое, як дзякуючы адметнаму аўтарскаму погляду кіно можа быць яркім і непаўторным творам мастацтва, да якога можна звяртацца праз шмат гадоў, каб больш глыбока асэнсаваць некаторыя з’явы і падзеі свайго жыцця. Усё тое, што важна ведаць і разумець людзям, якія хочуць рабіць кіно ў Беларусі. Яны прысутнічалі на сустрэчы з прафесарам Пуліні, які быў асабіста знаёмы з Таніна Гуэрай: яны землякі. Дарэчы, як і Феліні, з рэгіёна Раманья — «Амаркорд» здымаўся там...

Сур’ёзна падышлі маленькія гледачы да культпаходу ў кінатэатр «Піянер», дзе адбывалася ўрачыстае прадстаўленне прэм’ернай анімацыйнай стужкі «Дзяржаўныя сімвалы Рэспублікі Беларусь. Каляндар свят». Вядома, назва абавязвае. Але такое адчуванне, што ўсе былі гатовыя да своеасаблівай віктарыны, якая адбывалася ўпачатку. Ці то сапраўды, нягледзячы на ўзрост, малыя ўжо ведаюць адказы на пытанні, што датычацца дзяржаўнага будаўніцтва? Ці, можа, адмыслова рыхтаваліся? Альбо тут адразу трэба разумець: гэта беларускія дзеці.

Адзін з самых каштоўных вобразаў, створаных на кінастудыі «Беларусьфільм», — Скарына, якога сыграў Алег Янкоўскі. Можна сказаць, што майму пакаленню кінагледачоў моцна пашанцавала, бо мы атрымалі Скарыну ў выглядзе сучаснай кіназоркі, а не немаладога дзядзькі, выразанага на дрэве ў часы далёкага Адраджэння. Наш Скарына разам з Алегам Янкоўскім быў не толькі перакладчыкам ды ілюстратарам старазапаветных тэкстаў, не толькі біблеістам і кнігавыдаўцом. Дзякуючы Янкоўскаму ён быў, а для многіх і застаецца яшчэ і секс-сімвалам савецкага кіно.

У нашай краіне адбылася доўгачаканая прэм’ера дакументальнага фільма пра Аляксея Талая. Доўгачаканая, бо менавіта такога героя не хапала на вялікім экране, ён — унікальны прыклад для кожнага, але ў першую чаргу для маладога пакалення.

У жыхароў Мінска і гасцей Беларусі з’явілася яшчэ адна абавязковая для наведвання славутасць — Мінскі міжнародны выставачны цэнтр, які адкрыўся на вуліцы Паўліны Мядзёлкі. Там адбываюцца не толькі выставы — дзякуючы інавацыйным тэхналогіям, у цэнтры можна правесці мерапрыемства любога фармату і маштабу. Ёсць магчымасць і для дэманстрацыі кінастужак.