Дыспансерызацыя прызначана для папярэджання і ранняга выяўлення захворванняў — анкалагічных, сардэчна-сасудзістых, эндакрыннай сістэмы і органаў дыхання, — і заклікана выявіць хваробы на ранняй стадыі, калі можна абысціся мінімальным лячэннем.

— Пасля таго, як былі прыняты змяненні ў Працоўны кодэкс, і ў наймальніка з’явіўся абавязак выдзяляць работнікам аплатныя дні для праходжання гэтага комплексу мерапрыемстваў, актыўнасць людзей узрасла, адзначыла загадчыца аддзялення агульнаадукацыйнай практыкі № 2 19-й цэнтральнай раённай паліклінікі Алена Залеская. 

Пералік неабходных абследаванняў залежыць ад узросту і полу пацыента, а таксама ад выяўленых фактараў рызыкі. У гэты спіс уваходзяць:

• агульныя аналізы крыві і мачы;
  
• аналіз крыві на цукар і біяхімічны — па паказаннях;
  
• флюараграфія;
  
• ЭКГ;
• агляд гінеколага.
  

Таксама прадугледжаны візіт і да отарыналарынголага, стаматолага або ўрача агульнай практыкі, які здольны выконваць функцыю лора, для ранняй дыягностыкі пухлін поласці рота. Акрамя таго, пасля 40 гадоў жанчынам трэба зрабіць мамаграфію, а мужчынам — здаць кроў на простатспецыфічны антыген. Усё гэта можна прайсці ў паліклініцы. 

У адпаведнасці з Працоўным кодэксам, пры праходжанні дыспансерызацыі спецыялістам гарантуецца права на вызваленне ад працы з захаваннем сярэдняга заробку.

Вызваленне прадастаўляецца:

1. тым, хто не дасягнуў 40 гадоў, — на адзін дзень раз на тры гады;
2. людзям, якія дасягнулі 40 гадоў, — на адзін дзень раз у год;
3. тым, хто дасягнуў агульнаўстаноўленага пенсійнага ўзросту, а таксама на працягу пяці гадоў да дасягнення такога ўзросту — на два дні раз у год.

Наймальнік не мае права адмовіць супрацоўніку ў прадастаўленні дня (дзён) для праходжання дыспансерызацыі, аднак у лакальным прававым акце арганізацыі можа быць прадугледжаны абавязак работніка прад’явіць наймальніку пацвярджаючыя дакументы.