Як паказвае даследаванне, нават праз гады пасля страты значнага чалавека можна памерці ад кардыяміяпатыі такоцубо, шырока вядомай як «сіндром разбітага сэрца». Яна звязана са стрэсавымі падзеямі, такімі як смерць блізкага чалавека. Адзначаецца, што пры гэтым сэрца часова павялічваецца ў памерах і не можа як след пампаваць кроў, выклікаючы сардэчную недастатковасць, якую можна памылкова прыняць за сардэчны прыступ. Па дадзеных даследаванні, апублікаванага ў гэтым годзе ў часопісе Амерыканскай кардыялагічнай асацыяцыі, часцей пакутуюць ад «сіндрому разбітага сэрца» жанчыны, аднак паміраюць ад гэтага захворвання часцей мужчыны.

Група дацкіх даследчыкаў на працягу дзесяці гадоў назірала больш за 1,7 тыс. дарослымі людзьмі, якія нядаўна страцілі партнёра, аднаго з бацькоў або іншага значнага сваяка. Навукоўцы падзялілі людзей на пяць груп у залежнасці ад цяжкасці і сталасці сімптомаў гора з цягам часу. Па дадзеных крыніцы, на момант пачатку даследавання сярэдні ўзрост удзельнікаў складаў 62 гады, большасць з іх былі жанчыны. Паведамляецца, што ў групе з высокай ступенню смутку ўдзельнічала 107 чалавек, з нізкай ступенню смутку — 670.

Паводле апублікаванага ў часопісе Frontiers in Public Health даследаванню, за 10-гадовы перыяд у людзей з высокай ступенню смутку (у якіх гора было найболей працяглым і моцным) узровень смяротнасці быў на 88% вышэй, чым у людзей з самым нізкім узроўнем. Адзначаецца, што ўдзельнікі з групы з высокай ступенню смутку значна часцей праходзілі тэрапію або прымалі антыдэпрэсанты больш за тры гады пасля смерці блізкага чалавека.

Як паказвае даследаванне, дарослыя людзі, якія перажываюць гора, часцей паміраюць ад сардэчна-сасудзістых захворванняў, а таксама самагубстваў на працягу першых трох гадоў пасля смерці каханага чалавека. Для некаторых людзей, якія панеслі страту, гора можа выклікаць сур’ёзныя праблемы з фізічным і псіхічным здароўем як у кароткатэрміновай, так і ў доўгатэрміновай перспектыве.

Па дадзеных даследавання, людзі, якія адчуваюць моцнае гора, з большай верагоднасцю могуць памерці на працягу дзесяцігоддзя пасля смерці сваіх блізкіх.

Праведзеная навуковая праца дапоўніла базу даследаванняў аб уплыве эмацыйных узрушэнняў на здароўе чалавека. Па словах Нильсен, дадзены вынік можа дапамагчы лекарам лепш распазнаць прыкметы, на якія варта зважаць, калі які знаходзіцца ў жалобе пацыент можа падвяргацца рызыцы пагаршэння свайго здароўя. Як адзначаецца ў матэрыяле, для пацверджання вынікаў даследавання спатрэбіцца больш маштабны далейшы аналіз.