А я ўсяго толькі хачу расказаць, чаму мужчына жадае бачыць у сваім доме прыгожую жанчыну, здольную выгадаваць дзяцей і забяспечыць утульнасць. А таксама адказаць на пытанне, чаму жанчына можа не працаваць, і ў гэтым не будзе нічога дрэннага.

Прыгажосць умацоўвае шлюб

Мужчына любіць вачыма. І шмат у чым менавіта знешнасць жанчыны вызначае яго выбар. На жаль, але гэта горкая праўда: і ў ХХІ стагоддзі ніхто не пакахае вас за адну толькі прыгожую душу. Душа, безумоўна, вельмі важная, але ў дадзеным выпадку не першасная.

І іншы бок медаля. Жанчына можа быць вельмі прыгожай (10 з 10), але абсалютна нецікавай, пустой. З такой бавіць час сумна, няма пра што пагаварыць. Спадарожніца жыцця павінна быць не толькі прыгожай, але і разумнай. Мне было б вельмі непрыемна, калі б мая дзяўчынка-прыгажуня ляпнула якое-небудзь глупства пры сябрах/бацьках/калегах.

Умелая гаспадыня

Няма нічога больш жудаснага, чым жонка, якая не ўмее весці побыт: элементарна прыгатаваць вячэру, памыць посуд ці прыбраць у кватэры. І няма нічога прыемнейшага, калі ты прыходзіш у чыстую, утульную кватэру ці дом, дзе смачна пахне толькі што прыгатаванай ежай, і цябе сустракаюць радаснай усмешкай — таму што па табе сцмавалі. Менавіта ў гэты момант ты разумееш, наколькі ж ты стаміўся, і што ў жыцці няма нічога больш цудоўнага за гэтыя цёплыя вячэрнія абдымкі. Што б там ні крычалі бязглуздыя феміністкі, жанчыны заўсёды былі захавальніцамі хатняга агменю. Стварыць утульнасць у доме ў мужчыны ніколі не атрымаецца гэтак жа добра, як у жанчыны. Зразумела, што зараз гэтыя межы некалькі сцёртыя, але ў большасці менавіта жанчыны значна лепш спраўляюцца з хатнімі справамі, чым мужчыны. Пры гэтым абавязкі па доме, на маю думку, трэба дзяліць пароўну, дамаўляцца першапачаткова, каб маладых (ці ўжо не вельмі) людзей проста не з’ела бытавуха.

Сям’я ці кар’ера?

Вельмі важна як мага хутчэй зрабіць гэты выбар. Абое ў сям’і не змогуць рабіць больш-менш прыстойную кар’еру адначасова. Хатняя гаспадарка патрабуе занадта шмат сіл і часу, каб ёю можна было займацца дзве гадзіны ў дзень пасля працы. У прынцыпе, жанчына можа працаваць «радавой супрацоўніцай», а лепш — на паўстаўкі, не для таго, каб зарабляць, а проста каб не адурэць дома, працягнуць сустракацца і мець зносіны з людзьмі, развівацца, у рэшце рэшт. Пры гэтым муж мусіць забяспечыць жонцы магчымасць жыць у такім рэжыме. Адсутнасць працы можна замяніць наведваннем курсаў, трэнінгаў і т. д. — да чаго душа ляжыць. Усё гэта дазволіць жанчыне не стаць «бытавой тэхнікай», а застацца яркай і цікавай не на шкоду хатняй утульнасці. Мужчыне дома патрэбен не начальнік, а жонка.

Мяккая, спакойная, ураўнаважаная...

Па-першае, нікому дома не патрэбны вулкан, які будзе ўзрывацца з кожнай нагоды. Так, мужчына часам хоча «пасядзець з сябрамі». Толькі вось скандал ніяк не дапаможа вам пераканаць яго не рабіць гэтага наступным разам. А вось мяккі, спакойны і ўраўнаважаны «ўтык», зроблены ў правільны момант, дапаможа дамагчыся нечакана прыемных вынікаў.

Па-другое, любы мужчына павінен адчуваць сябе галавой сям’і. Гэта пытанне самаацэнкі. Калі жанчына будзе галоўнай, а мужчына знешне з гэтым пагодзіцца, усярэдзіне яго будзе тачыць чарвячок, які есць самаацэнку. І, у рэшце рэшт, вам проста стане не патрэбен такі мужчына.

У якім узросце рабіць прапанову?

18-19 гадоў: Лічыцца, што з надыходам паўналецця чалавек становіцца дарослым. Галасуй, жаніся, наладжвай бізнэс, рабі глупства — за ўсё адкажаш сам". Але, на жаль, па факце 18-годкі нярэдка ўсё яшчэ застаюцца няспелымі, уразлівымі, яны толькі спрабуюць разабрацца ў жыцці.

Сацыяльная неспрактыкаванасць, цяжар раней незнаёмай адказнасці за ўласную будучыню — ажаніўшыся на фоне ўсяго гэтага, мужчына рызыкуе яшчэ мацней згубіцца.

20-21 год: Гэта дзіўны ўзрост, калі многіх наведвае думку: «Нічога сабе, мае сябры і аднагодкі ўжо жэняцца! Людзі ўжо маюць нейкі вопыт адносін. Але і тут могуць адбіцца нявопытнасць і тое, што чалавек працягвае сталець. Па статыстыцы, шлюбы, заключаныя адразу пасля 20 ці раней, часта недаўгавечныя.

22-24 гады: Людзі часцей за ўсё ўжо скончылі навучанне і атрымалі пэўны жыццёвы досвед. У гэтым узросце новыя сацыяльныя пачынанні ўжо не так небяспечныя, асабліва калі абодва партнёра паставілі сабе мэту «жыць па-даросламу». У той жа час гэта ўзрост, у якім многія думаюць: «Ого, мае сябры і аднагодкі ўжо разводзяцца!».

25-30 гадоў: На мой погляд, гэта аптымальны ўзрост, каб ажаніцца. Звычайна да гэтага часу малады чалавек «нагуляўся» і прыступае да сур’ёзнага пошуку спадарожніцы жыцця. Менавіта ў гэтыя гады мужчына можа кіравацца розумам, а не гарманальнымі ўспышкамі. 25+ адназначна ўсвядомлены ўзрост, калі чалавек больш-менш ведае, чаго жадае ад жыцця. Як правіла, у шлюбах, заключаных у гэтым узросце, з’яўляюцца жаданыя і запланаваныя дзеці, а хаця б мінімальная фінансавая стабільнасць, дасягнутая да гэтага моманту, дае магчымасць засяродзіцца на іх выхаванні.

Падвяду вынік. 

Адны і тыя ж рэчы могуць быць як жахам, так і нечым найлепшым у сямейным жыцці — усё залежыць ад вашага стаўлення. Мужчына не павінен забывацца, што без жанчыны, якая падтрымае яго ў любой сітуацыі, у жыцці вельмі цяжка. І такую жанчыну сапраўды ёсць завошта кахаць. А жанчынам трэба не трэба забывацца, што ў мужчын ёсць слабасці, якіх вам не зразумець. Гэтыя слабасці трэба ўмець дараваць. І, дарэчы, мужчына, які зрабіў кар’еру пры вашай падтрымцы — не менш каштоўны вынік, чым ваша ўласная кар’ера.

Данііл ХМЯЛЬНІЦКІ