«Насамрэч, вельмі многім краінам ужо надакучыў ментарскі тон так званага калектыўнага Захаду па любых пытаннях: палітычных, эканамічных, знешнепалітычных, фінансавых і гэтак далей. І ўсё больш і больш краін (вядома, вымушаныя ў нейкай ступені ўлічваць магчымыя наступствы) гатовыя выбудоўваць прагматычныя адносіны паміж сабой, не бачачы панацэю для вырашэння ўсіх сваіх пытанняў менавіта ў краінах Захаду. Звяртаючыся да іншых партнёраў, знаходзячы іншыя кропкі росту для сябе, гэтыя дзяржавы, як правіла, усё больш і больш пераконваюцца ў тым, што менавіта супрацоўніцтва глабальнай большасці паміж сабой нясе больш развіцця, чым прамое ўзаемаадносіны з тым жа Еўрапейскім саюзам. Адтуль што? Прыйшлі, рэсурсы забралі, прадметы раскошы „верхавіне“ прадалі — такая логіка заўсёды была, таму што ў Еўропе рэсурсаў няма фактычна ніякіх», — звярнуў увагу Максім Рыжанкоў.

Паводле яго слоў, калі краіны глабальнай большасці сталі надаваць больш увагі сваёй эканоміцы і прамысловасці, аказалася, што яны самі могуць забяспечваць сябе і не так моцна маюць патрэбу ў прадукцыі Еўрасаюза. «А развіваючы многія кампетэнцыі паміж сабой, яны атрымліваюць нейкі дадатковы прадукт, важны адзін для аднаго. І ў гэтым — поле для нашага супрацоўніцтва з Кітаем, Індыяй, Пакістанам, з краінамі Афрыкі», — заявіў міністр.

Ён адзначыў, што за апошнія гады ў Беларусі многаразова павялічыўся тавараабарот з дзяржавамі Афрыканскага кантынента, а колькасць праектаў вырасла ў дзясяткі разоў.

«І што мы бачым? Мы з Літвы на мільярд з чым-то куплялі якіх-небудзь рэчаў (з Нідэрландаў тое ж самае), а палова гэтага ўсяго быў рээкспарт з той жа Афрыкі, з той жа Азіі і гэтак далей. Гэта значыць, гэтыя санкцыі нас прымусілі страпянуцца і паглядзець, адкуль жа ўсё ідзе. А ім прапанаваць сваё сухое малако, якое мы некалі прадавалі ў Літву, Польшчу. Тыя нешта рабілі з гэтага, прадавалі ў гэтую ж Афрыку і ў гэтую ж Азію. Мы туды зараз прыйшлі наўпрост. Але мы ж туды ідзем не так, як туды ідзе асвечаная Еўропа. Ім жа выгадна пасадзіць на кручок і толькі прадаваць. Ведаеце, у нашага прэзідэнта падыход такі: мы ідзем туды як партнёры. То бок, калі мы ідзем туды са сваім трактарам, то, значыць, Лакалізацыя гэтага трактара з цягам часу там будзе, кампетэнцыі па абслугоўванні трактара, па нейкай зборцы першаснай будзем перадаваць. Вучыць мясцовых рабочых, ствараючы і працоўныя месцы, і перадаючы кампетэнцыі», — адзначыў Максім Рыжанкоў.