Сеткавае выданне zviazda.by

Выстаўка-кірмаш будзе дзейнічаць да 16 сакавіка і стане сапраўдным святам для аматараў якаснай літаратуры. Аб гэтым сведчыць як колькасць экспанентаў — іх больш як 500 з 21 краіны, так і насычаная праграма форуму. Улічваючы, што Беларусь старшынствуе ў органах Еўразійскага эканамічнага саюза, на цэнтральным стэндзе сёлета будзе прадстаўлена інтэрактыўная калектыўная экспазіцыя дзяржаў — удзельніц ЕАЭС, аб’яднаная агульнай тэмай — 80-годдзе Вялікай Перамогі, падзяліліся арганізатары. Таксама на выстаўцы можна будзе пазнаёміцца з культурнымі, літаратурнымі традыцыямі краін, пасольствы якіх адгукнуліся на прапанову беларускага боку: кожны дзень выстаўкі-кірмашу будзе прысвечаны дзяржаве — ўдзельніцы ЕАЭС.

На наступным тыдні будзе праходзіць Мінская міжнародная кніжная выстаўка-кірмаш. Карэспандэнт «ЛіМа» сустрэлася з вядомым пісьменнікам, дырэктарам выдавецтва «Мастацкая літаратура» Алесем Бадаком, каб пагутарыць пра сучасную літаратуру і даведацца, як стварыць беларускі бестселер.

Першая кніга вершаў вядомай беларускай дзіцячай паэтэсы — «Маё пакаленне» — пабачыла свет 90 гадоў назад, у 1935 годзе. Эдзі Агняцвет, чыя творчасць адзначана Міжнародным дыпломам імя Х. К. Андэрсена ( у 1986 годзе — за кнігу вершаў і перакладаў для дзяцей «На двары алімпіяда»), працавала ў літаратуры шмат дзесяцігоддзяў, выдала дзесяткі арыгінальных кніг паэзіі, пераклала вершы паэтаў іншых народаў ( у гісторыі беларуска-французскіх літаратурных сувязяў застанецца падрыхтаваная ёй анталогія французскай паэзіі для дзяцей «Краіна Паэмія»). Ужо пасля смерці паэтэсы (Эдзі Агняцвет пайшла з жыцця ў 2000 годзе) у серыі «Бібліятэка часопіса «Вясёлка» выйшаў яе зборнік «У свеце дабрыні».

У які куток нашай слаўнай Беларусі ні завітаеш, ён на пісьменніцкія таленты багаты. Праўда, з адных раёнаў літаратараў больш, з іншых — менш. Затое яны часам належаць да сузор’я першай велічыні. Як Ушаччына, адкуль родам народны пісьменнік Беларусі Васіль Быкаў, народныя паэты Рыгор Барадулін і Пятрусь Броўка, цудоўная паэтэса Еўдакія Лось. Не кажучы пра іншых, хто таксама гэтым краем узгадаваны. Але згадаць Рыгора Іванавіча — асаблівая нагода: 24 лютага — 90 гадоў з дня яго нараджэння. Мяркую, што шмат хто з крытыкаў, дзелячыся ўражаннямі аб яго творчасці, прыгадае і асабістыя стасункі з ім. Былі яны і ў мяне. То скарыстаюся гэтым выпадкам.

Часам, каб упэўніцца, чым адметны паэт, дастаткова аднаго яго верша. Неабавязкова, каб ён быў найлепшы ці, ва ўсякім разе, адным з найлепшых. Дастаткова, каб гучала тое, што дазваляе сцвярджаць аб адметнасці аўтара, яго яркай мастакоўскай індывідуальнасці, а значыць, і вылучэнні сярод іншых творцаў. Ёсць падобны твор і ў Таісы Бондар. З’явіўся ён у 1980 годзе, калі толькі ўваходзіла ў літаратуру. Ды пра яго крыху пазней.

У Цэнтральнай навуковай бібліятэцы акадэміі навук прайшла прэзентацыя кнігі «Лексічны атлас беларускіх народных гаворак: аналітычныя і даведачна-інфармацыйныя матэрыялы».

Знаёмім вас з новымі выданнямі, якія ўбачылі свет у Выдавецкім доме «Звязда». Скажам адразу, што прапановы знойдуцца для розных узростаў і ўпадабанняў.

Вядомы даследчык Віцебскай гісторыі Мікола Півавар выдаў «Краязнаўчы атлас Віцебскага раёна». Унікальнасць працы заключаецца ў тым, што напісана шырокая біяграфія аднаго толькі раёна з разлікам на адлюстраванне турыстычнага патэнцыяла рэгіёна.

Свет беларускіх паданняў, таямнічых гісторый і містычных падзей — тое, што захапляе і прыцягвае, бо, у якім бы стагоддзі ты ні жыў, мінулае нагадвае пра сябе праз нейкія вобразы, дэталі, рэчы, якія мы часам знаходзім у старым куфры, што захоўваецца недзе ў вясковай хаце і памятае продкаў, якія маглі б распавесці і патлумачыць шмат. І калі такі куфар, запоўнены рукатворнымі цудамі, прыязджае ў тэатр, то дзеля адказнай місіі.

Пра беларускіх пісьменнікаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну, напісана даволі шмат. Праўда, пра адных — больш, пра некаторых — менш. На тое дзве прычыны. Першая залежыць ад іх унёску ў нацыянальную літаратуру. Другая ў нечым вынікае з першай.