У глухога не прападзе, што не пачуе, то дакладзе. Або адніме
Рыба ў рацэ — лічы, што ў руцэ...
Васільковае вяселле
Закінуў дзед невад... Гэта - у казцы
Не ведаю, як іншыя, а я дык не вельмі люблю размаўляць з жанчынамі, бо ў іх жа — ну, у большасці — дзве тэмы на языках: альбо якія геніяльныя іх дзеці і ўнукі (а чужыя — дык дрэнныя-тупыя), альбо што варылі-купілі... Карацей — нічога цікавага.
Капуста бывае нармальная і...
— Я дома, — гукнуў з парога Іван. — Галодны як воўк. Пакорміш?
«Перамога будзе за намі...»
Неяк, здаецца, пад канец 90-х мінулага стагоддзя трапіў мне на вочы цікавы артыкул пра італьянскага фермера. У яго быў дойны статак на 600 галоў, які даглядалі ўсяго 13 чалавек, і сярэдні гадавы надой ад кожнай каровы — больш за дзесяць тысяч літраў.
Хлеб-соль для маладых... І не толькі
Гэтага чалавека (назавём Пятром Пятровічам) ужо няма сярод жывых, яго дачка на пенсіі і, магчыма, нават не ведае, што яе бацечка меў калісьці досыць незвычайнае хобі.
Будзе добра, як ліха пераміне
Пачатак другой паловы мінулага стагоддзя мае бацькі называлі часам вялікіх перамяшчэнняў: нехта самахоць ехаў туды, дзе, здавалася, будзе лепей, некага накіроўвалі на работу ці проста... звозілі. Менавіта такім чынам Ганначка, родная сястра маёй мамы (прыгажуня, разумніца, жаніхоў — цьма!), апынулася на цаліне.
