... Паліне і Сашы з 119-й сярэдняй Мінскай школы па 17, абедзве — з асаблівасцямі развіцця. Полю гадуе тата, Саша выхоўваецца ў дзіцячым доме. Дзяўчынкі — руплівыя вучаніцы, у кожнай свой характар і планы на жыццё, але, збіраючыся разам, яны ўвесь час перашэптваюцца, хіхікаюць і жартуюць адзін з аднаго. Яны выбралі сабе прафесію, чакаюць выпускны і лета.
— Школа — гэта своеасаблівы зрэз соцыума, падрыхтоўка да дарослага жыцця, калі на практыцы асвойваеш уменне адаптавацца да людзей і абставін, разумець, што ўсе мы розныя і ўсё заслугоўваем увагі і павагі. Для дзяўчынак быць у гэтым асяроддзі цяпер вельмі важна: яны маюць шматлікія зносіны, выпрацоўваюць характар, вучацца адстойваць свае межы і, вядома, могуць арыентавацца на лепшае і развівацца, — лічыць іх настаўнік-дэфектолаг Алена Уладзіміраўна.
На пытанне, ці падабаецца ім школа і вучоба, сяброўкі згодна ківаюць, хоць, як і ўсім падлеткам, па душы не ўсё: напрыклад, адна не любіць урокі фізкультуры, іншая — матэматыку. Але абедзве, па запэўненні старэйшых, усё роўна стараюцца.
— Буду сумаваць па школе, асабліва па настаўніках і сябрах, і прыходзіць у госці, — кажа Саша.
Дзяўчынка прызнаецца, што доўга не магла вырашыць, якая прафесія ёй падабаецца больш: повар, ветэрынар або садоўнік-агароднік. У выніку выбар зрабіла на карысць апошняй — дзяўчынка практычна разважыла, што кулінарыя можа стаць хобі, а вось для выканання мары — вывесці новы гатунак агуркоў і сабраць рэкордны ўраджай — трэба атрымаць спецыяльныя веды і прыкласці сур’ёзныя намаганні. Яна гатовая да ранняга ўздыму і працы ў цяпліцы ці ў агародзе — вырошчваць гародніну, ягады і кветкі, даглядаць за імі. «Саша добразычлівая і працавітая, любіць капацца ў зямлі і бачыць вынік, таму, думаю, у яе ўсе шанцы адбыцца ў абранай прафесіі», — кажа Алена Іванаўна, выхавальнік ДУА «Дзіцячы дом № 7 «Сям’я»
— У школе кожны дзень нешта адбываецца, і мне цікава, асабліва чакаю ўрокаў працы, — дапаўняе сваю сяброўку Паліна.
Гэта яе любімы прадмет — менавіта на ім дзякуючы настаўніку яна зацікавілася шыццём, змагла зрабіць сваю першую мадэль — шорты — і вызначыцца з будучай прафесіяй. Дзяўчына марыць стварыць уласную калекцыю адзення ў чорна-белым колеры, у якой будуць рэчы як для дарослых, так і для дзяцей розных узростаў і камплекцыі. Цяпер яна робіць накіды будучых мадэляў, удасканальваецца ў пашыве простых рэчаў. Упэўнена, што вучоба ў каледжы дапаможа асвоіць канструяванне адзення паскладаней: куртак, паліто, камбінезонаў.
Паліна ўжо падарожнічала — была ў Расіі і Грузіі, і ёй гэта вельмі спадабалася, таму марыць не толькі вярнуцца туды, дзе ўжо была, але і наведаць новыя краіны, асабліва тыя, дзе цёпла і ёсць мора. Яна любіць гатаваць — асабліва ёй атрымоўваюцца бліны з рознымі начынкамі і галубцы. А яшчэ захапляецца маляваннем карцін па нумарах. Дзяўчынка плануе стварыць свой youtube-канал, прысвечаны камп’ютарным гульням. Дарэчы, у Полі ўжо быў такі вопыт, і вельмі паспяховы — тады на яе рэсурсе было больш за 2000 падпісчыкаў, але яна пакінула гэтае хобі, калі захапілася шыццём. Бацька Паліны, Дзмітрый Віктаравіч, адзначае: «Вучоба ў інклюзіўным асяроддзі дапамагла Паліне развіць свае інтарэсы і выбраць прафесію. Спадзяюся, у яе ўсё складзецца, як марыцца, а я заўсёды падтрымаю».
