Навучыўся сам — дапамажы ін­ша­му

Дня­мі ўдзель­ні­кі пра­ек­та «Ін­сты­тут трэ­ця­га ўзрос­ту» ад­свят­ка­ва­лі свой вы­пуск­ны. Сту­дэн­ты па­спя­хо­ва зда­лі эк­за­мен і са­бра­лі­ся ў До­ме Маск­вы, каб атры­маць дып­ло­мы.

Ідэя, якая ўзнік­ла ў вы­гля­дзе ства­рэн­ня кам­п'ю­тар­на­га клу­ба для пен­сі­я­не­раў, пе­ра­рас­ла ў вя­лі­кі пра­ект «Се­ці­ву ўсе ўзрос­ты па­кор­ныя», які быў пад­тры­ма­ны кам­па­ні­яй «МТС» і Фон­дам ААН у га­лі­не на­ро­да­на­сель­ніц­тва (ЮНФ­ПА). Удзел у ім узя­лі 300 пен­сі­я­не­раў. За­ня­ткі пра­хо­дзі­лі на ба­зе тэ­ры­та­ры­яль­ных цэнт­раў Пер­ша­май­ска­га, Каст­рыч­ніц­ка­га, Фрун­зен­ска­га і Цэнт­раль­на­га ра­ё­наў ста­лі­цы.

«Ця­пер па­жы­лыя лю­дзі без стра­ху га­во­раць cлова «account», тым са­мым да­каз­ва­ю­чы, што мо­гуць раз­маў­ляць з мо­лад­дзю на ад­ной мо­ве, — ад­зна­чы­ла Тац­ця­на Пра­нько, вы­ка­наў­ца аба­вяз­каў ка­ар­ды­на­та­ра пра­грам ЮНФ­ПА. — Праз ін­тэр­нэт лю­дзі ста­ла­га ве­ку без праб­лем мо­гуць за­ка­заць та­лон да док­та­ра, па­гля­дзець рас­клад транс­пар­ту, па­раз­маў­ляць з род­ны­мі праз Skype, спам­па­ваць лю­бі­мую му­зы­ку».

«Ка­лі я пай­шоў на гэ­тыя кур­сы, то ду­маў, што бу­ду там са­мым ад­ста­лым, але ўсё скла­ла­ся да­лё­ка не так! — па­дзя­ліў­ся сва­і­мі ўра­жан­ня­мі ад ву­чо­бы сту­дэнт-ак­ты­віст Мі­ка­лай Мі­ка­ла­е­віч Мар­ке­віч. — Уво­гу­ле я зра­зу­меў, што кам­п'ю­тар і ін­тэр­нэт пры­му­ша­юць ча­ла­ве­ка ду­маць і дзей­ні­чаць. Але не трэ­ба «кля­ваць» на рэ­кла­му!» Та­кое па­пя­рэ­джан­не мо­ла­дзі вы­ка­заў бы­лы 83-га­до­вы ін­жы­нер. Між ін­шым, ся­рэд­ні ўзрост слу­ха­чоў пра­ек­та склаў 67 га­доў, а са­ма­му ста­рэй­ша­му вы­пуск­ні­ку — 87 га­доў!

Уво­гу­ле пра­ект быў пры­зна­ны па­спя­хо­вым. Адзі­ны не­да­хоп, ад­зна­ча­ны ар­га­ні­за­та­ра­мі і ва­лан­цё­ра­мі, за­клю­чаў­ся ў тым, што пры фар­мі­ра­ван­ні груп не бы­лі ўлі­ча­ны роз­на­ўзроў­не­выя ве­ды сту­дэн­таў. У бу­ду­чы­ні пла­ну­ец­ца ства­раць асоб­ныя гру­пы з ты­мі пен­сі­я­не­ра­мі, якія бу­дуць вы­ву­чаць кам­п'ю­тар з ну­ля, і з ты­мі, хто ўжо неш­та ўмее.

Вы­пуск­ны баль лю­дзей «за­ла­то­га ве­ку» ма­ла чым ад­роз­ні­ваў­ся ад сту­дэнц­ка­га: вя­лі­кая за­ла, на­кры­тыя ста­лы і свя­точ­нае адзен­не на га­лоў­ных ві­ноў­ні­ках свя­та. На ме­ра­пры­ем­стве пад­во­дзі­лі­ся вы­ні­кі ча­ты­рох­ме­сяч­най ра­бо­ты, уз­гад­ва­лі­ся пер­шыя кро­кі сту­дэн­таў у на­ву­чан­ні. На ві­дэа, што бы­ло пра­па­на­ва­на ўва­зе гле­да­чоў, вы­пуск­ні­кі з за­да­валь­нен­нем па­зна­ва­лі ся­бе і сва­іх ад­на­груп­ні­каў. А пе­рад атры­ман­нем дып­ло­маў сту­дэн­ты-пен­сі­я­не­ры праз Skype звя­за­лі­ся з та­кі­мі ж сту­дэн­та­мі з ра­сій­ска­га Об­нін­ска і атры­ма­лі ад іх він­ша­ван­ні. Дып­ло­мы ўсім вы­пуск­ні­кам вы­да­лі чыр­во­ныя.

Ужо з 24 лю­та­га на фа­куль­тэт бу­дзе пра­во­дзіц­ца дру­гі на­бор сту­дэн­таў. Тац­ця­на Пра­нько рас­ка­за­ла, што пры­ня­та ўжо 100 за­яў ад ва­лан­цё­раў, а ў сту­дэн­ты пла­ну­ец­ца за­лі­чыць ка­ля 500 пен­сі­я­не­раў.

Ці пла­ка­лі сту­дэн­ты, ка­лі ча­ка­лі хут­ка­га рас­стан­ня? Не, не пла­ка­лі, бо ця­пер ся­род ва­лан­цё­раў бу­дзе не толь­кі мо­ладзь, але і бы­лыя слу­ха­чы кур­са. Вы­пуск­ні­кі вы­сту­пі­лі з пра­па­но­вай на­ву­чаць кам­п'ю­тар­най гра­ма­це сва­іх зна­ё­мых, якія па ней­кіх пры­чы­нах не змо­гуць на­вед­ваць за­ня­ткі ў цэнт­рах. Мі­ка­лай Мар­ке­віч вы­ка­заў­ся ад імя ўсіх вы­пуск­ні­коў: «Мы бу­дзем пры­хо­дзіць на дом і зна­ё­міць з кам­п'ю­та­рам тых, хто сён­ня ся­дзіць на ла­вач­цы».

Вік­то­рыя ЧАП­ЛЕ­ВА.