Лётчыка Сцяпана Кавалёнка з воінскімі ўшанаваннямі перапахавалі на малой радзіме ў Бешанковічах. У цырымоніі прыняла ўдзел Старшыня Савета Рэспублікі Наталля Качанава.
«Мінула столькі гадоў, а тая страшная вайна дагэтуль нагадвае аб сабе новымі фактамі, гісторыямі, падзеямі. У нашай краіне гэта бяда не абыйшла ні адну сям’ю, таму Беларусь заўсёды застаецца прыхільнікам міралюбівай знешняй палітыкі, выступае гарантам стабільнасці і бяспекі рэгіёнаў, прапаноўвае аб’яднаўчыя ініцыятывы», — сказала Наталля Качанава ў сваім выступленні.
Беларускі лётчык загінуў у паветраным баі 11 лютага 1943 года непадалёку ад пасёлка Кабардзінка. Скончыўшы Адэскую ваенную авіяйцыйную школу, ён быў старшым пілотам знішчальніка І-16. Бой у лютым 43-га, на які Кавалёнак выйшаў разам з яшчэ адным самалётам, стаў для 25-гадовага хлопца апошнім. Дома, у вёсцы Крывое Сяло Бешанковіцкага раёна, у яго засталіся маці і сёстры, яшчэ на дваіх братоў прыйшлі пахаванкі, а ён сам значыўся прапаўшым без звестак.
Летась расійскія пошукавікі непадалёк ад Геленджыка знайшлі рэшткі савецкага знішчальніка І-16 і астанкі пілота. Па нумарных дэталях самалёта ўдалося вызначыць, што баявая машына належала 116-му знішчальнаму палку 295-й знішчальнай авіядывізіі 5-й паветранай арміі, а баец, для якога месцам апошняга прытулку стала расійская зямля, — беларус малодшы лейтэнант Кавалёнак. За мужнасць і адвагу лётчык быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.
Пры падтрымцы Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь і Савета Федэрацыі Федэральнага сходу Расійскай Федэрацыі на мінулым тыдні ў Геленджыку прайшла цырымонія перадачы праха Сцяпана Кавалёнка беларускаму кіраўніцтву. Па словах старшыні Бешанковіцкага райвыканкама Галіны Унуковіч, якая ўвайшла ў склад дылегацыі ад Беларусі, мерапрыемства было асабліва кранальным, бо да ўдзельнікаў цырымоніі далучыліся беларусы, якія адпачывалі ў горадзе-курорце. Людзі, якія не чакалі сустрэчы з такім кранальным момантам, плакалі, і гэта былі слёзы агульнага болю і агульнай для ўсіх народаў страты. Учора на воінскім мемарыяле #4043 гарадскога пасёлка Бешанковічы адбылася жалобная цырымонія перапахавання з удзелам кіраўніцтва верхніх палат парламента абедзвюх дзяржаў, кіраўніцтва вобласці і раёна, прадстаўнікоў грамадскасці.
Выступаючы на цырымоніі, Наталля Качанава зрабіла акцэнт на супрацоўніцтве брацкіх краін і агульнай для нас гістарычнай памяці народаў Беларусі і Расіі. «У краінах так званага калектыўнага Захаду паднімаюць свае галовы рэваншысты. Яны люта змагаюцца з мінулым, забараняюць святкаванне Дня Перамогі, зносяць помнікі тым, хто адстойваў іх жа свабоду і незалежнасць, без сораму і сумлення падтрымліваюць шэсці ў гонар ветэранаў СС», — расказала Наталля Іванаўна, падкрэсліўшы, што ў справе ўвекавечання памяці аб подзвігу савецкага народа наша дзяржава цесна супрацоўнічае да Расіяй, праводзіць сумесныя мерапрыемствы і рэалізуе праекты.
Старшыня Савета Рэспублікі адзначыла вялікі ўклад у перапахаванне астанкаў лётчыка старшыні Савета Федэрацыі Валянціны Матвіенкі, якая падтрымала ідэю вяртання героя ў Беларусь і аказала дапамогу ў арганізацыі транспарціроўкі.
На цырымоніі перапахавання прысутнічала Яўгенія Туркова, яна родам з вёскі Крывое Сяло і добра ведала маці лётчыка — жыла побач, дапамагала. Жанчына расказвае, што маці героя ўсё жыццё чакала сына. Яна праводзіла на фронт траіх сыноў, на дваіх прыйшлі пахаванкі, а пабітая горам маці ўсё жыццё цешылася надзеяй, што Сцёпа вернецца з вайны. А ён столькі гадоў ляжаў невядомы ў расійскай зямлі, гераічна аддаўшы жыццё дзеля агульнай Перамогі. І толькі амаль праз 80 гадоў старшы пілот І-16 вярнуўся дадому...
Аляксандра ГВОЗДЗЕВА
Фота аўтара
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
