«Калі мы адзіныя, мы можам зрабіць усё»

У Мінску абмеркавалі перадавыя практыкі, а таксама праблемныя моманты ў навучанні і выхаванні дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця З удзелам Старшыні Савета Рэспублікі Наталлі Качанавай на базе Мінскага дзяржаўнага каледжа лічбавых тэхналогій адбылося выязное пасяджэнне Мінгарвыканкама па пытанні «Аб стварэнні ўмоў для навучання і выхавання дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця».

Аднак перш удзельнікі пасяджэння азнаёміліся з практыкай навучання прафесіям навучэнцаў, якія маюць асаблівасці псіхафізічнага развіцця. «У мяне не проста пазітыўныя ўражанні ад таго, што я ўбачыла, чым займаюцца ў гэтым каледжы, якая праводзіцца прафесійная падрыхтоўка нашых дзяцей з асаблівасцямі развіцця, — уражанні цудоўныя, — падзялілася спікер верхняй палаты парламента. — Хацелася б падзякаваць кіраўніцтву каледжа, кіраўніцтву горада за тую работу, якую яны праводзяць. У горадзе шэсць каледжаў, якія прымаюць на навучанне хлопцаў і дзяўчат з асаблівасцямі развіцця. Нізкі паклон педагогам, якія працуюць у гэтых установах».

Наталля Качанава нагадала, што ў Савеце Рэспублікі створаны Кансультатыўны савет па пытаннях сацыяльнай адаптацыі і інтэграцыі дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця. «Савет разглядае пытанні інтэграцыі дзяцей з асаблівасцямі развіцця ў грамадстве, — паведаміла яна. — Мы ўжо разглядалі, як працуе сістэма аховы здароўя ў гэтай галіне, сістэма адукацыі, школа, як працуе сістэма сацыяльнай абароны. А сёння мы бачым прафесійнае навучанне гэтых маладых людзей. У далейшым гэта — магчымасць працаваць, жыць нармальным жыццём у соцыуме, магчымасць рабіць усё не толькі для сябе, але і на карысць нашай краіны».

Па меркаванні спікера, гэты вопыт, які сёння дэманструе Мінск, павінен быць запатрабаваны. «Мы павінны мець такія каледжы ў кожнай вобласці нашай краіны, тым больш што такая задача была пастаўлена раней, — дапоўніла Наталля Качанава. — Гэта добры прыклад, трэба гэтым займацца. Гэта тое, пра што мы заўсёды кажам: міласэрнасць, падтрымка адзін аднаго. Гэта тое, што робіць нас людзьмі. Калі мы адзіныя, калі мы разам, мы можам зрабіць усё для таго, каб аказаць дапамогу і падтрымку кожнаму, хто ў ёй мае патрэбу. І разам з тым атрымліваць сур’ёзную аддачу — як для дзяржавы, так і людзей, якія займаюцца гэтай работай».

У каледжы рэалізаваны прынцып «роўны навучае роўнага». Як адзначыў дырэктар Мінскага дзяржаўнага каледжа лічбавых тэхналогій Георгій Козел, сёлета тут упершыню выпусцілі групу татальна невідушчых праграмістаў. «Сёння дзеці атрымліваюць інтэлектуальныя прафесіі — гэта хлопцы і дзяўчаты з парушэннем апорна-рухальнага апарату, парушэннем слыху і татальна глухія, татальна невідушчыя і з расстройствам аўтыстычнага спектра», — расказаў ён.

Прычым у каледжы навучаюць не толькі пэўнай прафесіі, але і прыстасоўвацца да гэтага свету. «Я рада, што жыву ў такой краіне, дзе магу працаваць і навучацца на роўных з іншымі людзьмі, — падкрэслівае невідушчы педагог Мінскага дзяржаўнага каледжа лічбавых тэхналогій Анастасія Бярговіна. — У каледжы я кірую клубам інклюзіўнай творчасці, у якім займаюцца рабяты з парушэннямі зроку, слыху. Важна, што мы заўсёды разам, незалежна ад нашых асаблівасцяў. Ганаруся, што працую ў такім унікальным каледжы, дзе створаны ўсе ўмовы для людзей з абмежаванымі магчымасцямі. Самае галоўнае — тут кожны куток напоўнены цёплай атмасферай, дзе кожны можа раскрыць свой творчы патэнцыял і адчуць сябе значнай часткай грамадства».

Удзельнікі пасяджэння азнаёміліся з карцінамі невідушчага педагога. Экспазіцыя яе работ таксама выстаўлена ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі. Прыярытэтная ўвага да падтрымкі сацыяльна неабароненых катэгорый насельніцтва, у тым ліку людзей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця, з’яўляецца неад’емнай часткай дзяржаўнай палітыкі. У нашай краіне выбудавана эфектыўная сістэма сацыяльнай падтрымкі, дапамогі і рэабілітацыі, шмат зроблена для ўмацавання здароўя, навучання і адаптацыі такой катэгорыі грамадзян.

Як адзначыў старшыня Мінгарвыканкама Уладзімір Кухараў, у навучанні і выхаванні дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця важная сістэмная работа, што відаць на прыкладзе выкладчыкаў і выпускнікоў каледжа. «Гэта людзі, якія знайшлі сябе, — канкрэтызаваў ён. — Дзякуючы свайму цвёрдаму жаданню быць разам з грамадствам яны даказалі, што можна атрымаць вышэйшую адукацыю, прычым не адну, а дзве і тры. Мы павінны вызначыць напрамкі, па якіх у найбліжэйшы час пашырыць пералік і сярэдніх спецыяльных навучальных устаноў, і ВНУ, дзе змогуць вучыцца дзеці з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця».

Паводле БелТА

Фота: БелТА