Ён прыдумаў, як падзяліць Беларусь на раёны, кіраваў сённяшнім Купалаўскім тэатрам і пісаў для яго п'есы.
30 мая 1999 года мы з сяброўкай павінны былі ісці на канцэрт каля сталічнага Палаца спорту. Нам было па дваццаць пяць, і патанчыць на паветры выглядала вельмі нават прывабнай перспектывай на выхадны.
Калі дазволіце, «уключу» гэтым разам жанр фельетона. Распавёў мне гэтую гісторыю ўважлівы чытач, назавём яго Алег, у электронным допісе.
Што змянілася з халоднай вясны 1999-га, а што засталося ранейшым.
У выкладанні такога патрэбнага сёння нам усім прадмета пад умоўнай назвай «экалагічная адукацыя» не хапае менавіта вось такіх, жывых, кранальных, прыкладаў.
Тэлефануе мне нядаўна з самай раніцы баранавіцкі кум і пытае: «Слухай, калі я па пашпарце — Яўген, дык дачка мая — Яўгенаўна?»
Пра тое, што на спаборніцтвах па школьных прадметах застаецца «па-за конкурсам».
Галоўная славутасць Вясневічаў, яе жывая гісторыя — 96-гадовы Аляксей Юркевіч.
З Наталляй Батраковай мы сустрэліся на адкрыцці абноўленай кнігарні «Светач», што на сталічным праспекце Пераможцаў, 11.
