Сеткавае выданне zviazda.by

Паказ балета «Ганна Карэніна» 5 лютага чакаецца святочным, нават урачыстым: гэта першы вечар-прысвячэнне з трох запланаваных у рамках праекта ў бягучым сезоне. Выбар гераіні, якая распачынае цыкл бенефісаў, — сімвалічны.

Брастаўчаніна Аляксандра Строкача назвалі экскурсаводам года па выніках Рэспубліканскага турыстычнага конкурсу «Пазнай Беларусь — 2024», які праводзіцца Міністэрствам спорту і турызму. Найлепшы гід краіны працуе ў Брэсцкім абласным цэнтры турызму і краязнаўства дзяцей і моладзі.

Так называлася выстаўка аднаго дня, арганізаваная ў дзень паказу оперы Уладзіміра Солтана (паводле Уладзіміра Караткевіча) «Дзікае паляванне караля Стаха». У тэатр «прыехалі» экспанаты Музея старабеларускай культуры Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі — і пра кожны з іх можна было атрымаць інфармацыю з разгорнутым тлумачэннем спецыялістаў, што гэта за рэч і як яе выкарыстоўвалі нашы продкі. Атрымаўся выдатны пралог да оперы, бо ў яе сцэнаграфічным рашэнні выкарыстаны шмат якія даўнія рэчы, сэнс і сімвалізм якіх мае значэнне да разумення твора, ды і гукі часам можна пачуць, нібыта з самой даўніны...

Днямі завершыўся конкурс эскізных праектаў, на які было прадстаўлена восем работ беларускіх скульптараў. Журы вызначыла пераможцу. Ім стаў Сяргей Логвін, які вядомы такімі работамі, як помнік Якубу Коласу ў Стаўбцах і Льву Сапегу ў Слоніме. У конкурсе таксама прынялі ўдзел Максім Макарэвіч, Уладзімір Качан, Вадзім Вараб’ёў, Сяргей Гумілеўскі, Іван Міско з двума праектамі і аўтарская група ў складзе Антаніны Кумпяк, Максіма Рунца і Алеся Мяжэннікава.

Беларускі саюз мастакоў — адна з найстарэйшых творчых арганізацый, скіраваная на стварэнне і захаванне мастацкіх каштоўнасцей краіны. Але не менш важны досвед існавання ў розныя часы: саюз вядзе сваю гісторыю з далёкага 1938 года, а некаторыя яго сябры маюць нават больш гадоў за плячыма і маглі б распавесці пра тое, як час уплывае на творцаў і мастацтва. Таму што вядомы моманты ў гісторыі, калі асобныя мастакі былі ўдзельнікамі і сведкамі драматычных падзей. Вядомы і моманты, калі выбар мастацкі і маральны ішлі поруч, а голас творцаў быў важкім у грамадстве. У апошнія гады ў беларускай мастацкай прасторы таксама адбываецца трансфармацыя, якую адчуваюць і самі творцы, і людзі, якія сочаць за выстаўкамі. Хочацца зразумець: якія арыенціры для сябе бачыць адзін з найбуйнейшых творчых саюзаў краіны?

Імя фатографа Юрыя Іванова даўно стала ў нейкім сэнсе культавым для беларускай візуальнай культуры. Ён не толькі фотарэпарцёр, але і фотамастак, прычым у самых розных жанрах. Яму падуладныя таямніцы партрэта, пейзажа, замалёвак і іншых спосабаў захавання ўнікальных імгненняў. У арсенале майстра няма прахадных работ, кожная нясе адбітак часу, характару, сітуацыі. «У кожным здымку жыве рух, — сцвярджае наш герой. — Рух думкі і душы. І на сфатаграфаваным сорак гадоў таму дрэве, без сумневу, штогод прыбывае кольцаў. Яно сталее разам з намі. І можна да бясконцасці спрачацца, дзе застаўся арыгінал — у старасвецкім парку на ўскраіне Беларусі або на банальнай фотапаперы...»

У Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы адкрылася выстаўка «У кожнага свой Купала!», прымеркаванай да 100-годдзя надання Янку Купалу годнасці Народнага паэта Беларусі.

Выйшла новая кніга «Подвижные белорусские народные игры». Выданне створана пры падтрымцы Нацыянальнага алімпійскага камітэта Рэспублікі Беларусь і Беларускай алімпійскай акадэміі і пабачыла свет у серыі «Поспех у спорце — поспех у жыцці» выдавецтва «Беларусь».

«Літаратурны Алімп Беларусі» прадстаўляе паэт, лаўрэат Нацыянальнай літаратурнай прэміі Фёдар Гурыновіч

Узорная цыркавая студыя «Фантазёры» з Оршы добра вядомая не толькі ў нашай краіне, але і за яе межамі. За дваццаць гадоў існавання яе юныя выхаванцы заваявалі сотні высокіх узнагарод пад кіраўніцтвам стваральніцы — экс-спартсменкі, былой артысткі цырка Святланы Раўкоўскай.