Аўтар кнігі «Пухавіччына: літаратурнае гняздо Беларусі» Алесь Карлюкевіч добра знаёмы айчыннаму чытачу.
Да ўзнагароды сваёй Віктар Шніп паставіўся спакойна, па-філасофску.
Не варта думаць, што якое-небудзь выданне падвядзе канчатковую рысу ў даследаванні жыцця Максіма Багдановіча, хутчэй такія кнігі можна параўнаць з пэўнымі вехамі, за якімі адкрываюцца новыя даследчыцкія гарызонты.
Нехта скажа: пасада дырэктара абавязвае, ганарова і адказна быць кіраўніком пашанотнай і паважанай установы.
У 1920—1930-х гадах Беларусь атрымала гістарычную магчымасць быць паўнапраўным суб’ектам міжнародных культурных зносін.
На прыкладзе сямейнай трагедыі аўтарка распавядае гісторыю сваёй краіны, дзеліцца перажываннямі наконт сучаснасці…
Першая сусветная вайна, рэвалюцыйныя хваляванні, грамадзянскае супрацьстаянне спарадзілі незлічоную колькасць трагічных ахвяр.
Дзякуючы «інтэлектуальна падвоеным» намаганням Таццяны Кабржыцкай і Вячаслава Рагойшы ўкраіністыка ў Беларусі аформілася цэласная і перспектыўная галіна гуманітарных ведаў.
Пра творчасць і навуковую дзейнасць Яўгена Гарадніцкага, думаю, цягам часу напішуць літаратуразнаўцы, а я прапаную ўрыўкі з маіх дзённікавых запісаў, у якіх зафіксаваны нашы з Яўгенам Андрэевічам сустрэчы.
Пра гэта Прэзідэнт заявіў падчас нарады з кіраўніцтвам Савета міністраў.
Для тых, хто прысвойвае сабе права быць «выключнымі», гэта рана ці позна становіцца катастрофай у маштабах народа.
Восень — пара «ціхага палявання», калі многія з нас адпраўляюцца ў лес па грыбы.
