У красавіку на нашу вясковую вуліцу нарэшце вярнуўся доўгачаканы бусел. Але чамусьці адзін, без сваёй бусліхі... «Відаць, не дажыла да вясны», — выказала сумную здагадку мая 88-гадовая суседка. Але, на шчасце, яна не спраўдзілася. Праз некалькі дзён мы ўсё ж пачулі з гнязда на слупе радасны парны клёкат...
Шматгадовыя назіранні паказалі, што буслы ўсё больш актыўна перабіраюцца на лініі электраперадачы.
Хата ў вёсцы засталася гэтым братам у спадчыну — ад бабулі з дзядулем.
Перапісаўшы свой «вясковы» генетычны код, можам страціць болей, чым знойдзем.