Эпізоды Малой Радзімы

Рэальнасць замерла. Канец працоўнага дня дорыць масу заспакаенняў, нават не даводзіцца думаць, што такое ж неба было яшчэ да тваіх уздыхаў і будзе пасля ўсіх перажыванняў. Ты закінуты, як будынак, у самую спакойную сутнасць жыцця. Тут трэба ўцякаць спакойна і плаўна, быццам водная роўнядзь. Няма да чаго прыслухоўвацца. Хіба што гэтае непаслухмянае лісце захоча вярнуць усё тваё праблемнае: там нешта, ідзі і змагайся за гэта. Пераступіць мяжу берагоў або выскачыць на шашу і спакойна дайсці да запатрабаванасці? Што на тым беразе? Што наогул адбываецца з жыццём? Пытанні без канца — калі ўмееш думаць. А дзе фініш гэтай безумоўнай настальгіі? Бегчы б і бегчы. Па траве, па вячэрняй і такой неранішняй расе, па цішы гэтага краю. А там... Што там? Ніколі не даведацца, бо ніколі і нікога там не будзе без дапамогі фантазіі. Слаўся, выдуманае жыццё!

Алесь ДВАРАКОЎ

Фота Алеся Дваракова