У апошнi дзень вясны ў вядомым далёка за межамi Беларусi Свята-Успенскiм Пустынскiм мужчынскiм манастыры, што за 10 кiламетраў ад Мсцiслава, адбыўся чын Вялiкага асвячэння адноўленага храма Пакрова Божай Мацi. Яго правёў архiепiскап Магiлёўскi i Мсцiслаўскi Сафронiй. Храм 1865 года пабудовы знаходзiўся на рэстаўрацыi 10 гадоў i быў вернуты да жыцця з дапамогай сродкаў дзяржпраграмы «Культура Беларусi». На гэтыя мэты з бюджэту было накiравана больш чым пяць мiльёнаў рублёў.
— Гэта вельмi каштоўны культурна-гiстарычны аб'ект, i яго адраджэннем займалiся i самi насельнiкi, i дзяржава, i спонсары, i прыхаджане, — адзначыў старшыня Мсцiслаўскага райвыканкама Дзмiтрый Пiмашэнка. — Пэўную суму на рэканструкцыю храма перадалi малочная кампанiя «Бабулiна крынка» i Горацкi лясгас. Акрамя гэтага, былi праведзены бягучыя рамонты манастырскiх пабудоў i купелi. Сёлета ў планах завяршыць будаўнiцтва лесвiцы, якая вядзе да Святой крынiцы, i званiцы, якая з'яўляецца вiзiтоўкай манастыра.
Свята-Успенскi Пустынскi манастыр быў пабудаваны некалькi стагоддзяў таму на намоленым месцы. Заснаваў яго адзiн з родапачынальнiкаў князёў мсцiслаўскiх Лугвен — сын вялiкага князя лiтоўскага Альгерда. Паводле легенды, пасля цяжкай хваробы князь пачаў трацiць зрок. Аднойчы яму прыснiўся сон, у якiм паважаны старац сказаў: «Iдзi ў Пустынь (манаскае паселiшча), умыйся з крынiцы i вылечышся». Князь зрабiў усё, што патрабавалася, i ачуняў. I першае, што ён убачыў, у галiнках лiпы каля гэтай крынiцы — лiк Прасвятой Багародзiцы. Удзячны князь адразу ж вырашыў пабудаваць тут праваслаўны манастыр.
У савецкi час манастырскiя будынкi спрабавалi знесцi, але да канца вар'яцкая справа даведзена не была. А ў 2003 годзе сюды зноў вярнулiся манахi i з блаславення тады яшчэ епiскапа, а зараз архiепiскапа Магiлёўскага i Мсцiслаўскага Сафронiя пачалося новае жыццё святынi. Тое, што гэта павiнна было адбыцца, сведчыць цуд, якi адбыўся ў самым пачатку адраджэння жыцця ў манастыры. Падчас рамонту аднаго з будынкаў на сцяне з'явiлася выява аблiчча Хрыста, падобная да той, што знаходзiцца на Турынскай плашчанiцы.
Нэлi ЗIГУЛЯ
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
Што за таемнымі дзвярыма?